Tynkowanie bloków gazosilikatowych

Niezależnie od wszystkich zalet gazu silikatowego jako materiału do budowy ścian zewnętrznych i przegród, nie da się ominąć głównego wady wielu konstrukcji budowlanych – konieczności mokrych procesów tynkowania i wyrównywania. W niniejszym artykule omówimy, jak poprawnie nanosić tynk, minimalizując straty materiału i czasu.

Potrzebne narzędzia i sprzęt

Do profesjonalnego wykonania prac tynkowych na blokach gazosilikatowych potrzebne będą następujące narzędzia:

• Reguła – używana do wyrównania zaprawy między profili wyrównawczymi;
• Profiły wyrównawcze – do wyrównania ściany;
• Wyrównawcza tarka – do wyrównania nanieśionego warstwy tynku;
• Polutera – służy do usuwania nadmiaru zaprawy z dużych powierzchni;
• Waga – do określenia geometrii tynkowanej ściany;
• Kosz lub kieliszek do nakładania zaprawy na ścianę;
• Wiertło z przystawką-mieszadłem do wymieszania przygotowanej mieszanki;
• Plastikowa pojemność do przygotowania zaprawy.

Przygotowanie podłoża

Zanim rozpoczniesz proces tynkowania, powierzchnia ściany musi być oczyśczone z kurzu i brudu. W razie potrzeby – nie tylko oczyśczone, ale również umyte wodą. Aby poprawić przyczepność tynku do ściany, możesz wykonać rysy na bloku gazosilikatowym, np. za pomocą tarczy. Dzięki temu zwiększy się powierzchnia kontaktu warstwy tynku ze ścianą, co zwiększy przyczepność zaprawy.

Zanim naniesiesz tynk, należy ocenić i sprawdzić płaskość ściany pod kątem występowania wypukłości i wpadlin. Można to zrobić za pomocą wagi lub laserowego niveliatora. Jeśli test wykazał dużą różnicę (1 cm lub więcej) na powierzchni tynkowanej ściany (co często się zdarza przy budowie z bloków gazosilikatowych), to na podstawie oznaczeń niveliatora lub wagi ustawia się profili wyrównawcze od podłogi do sufitu. Przestrzeń między nimi powinna być wypełniona tą samą zaprawą tynkową lub zaprawą cementowo-piaskową. Zaprawa między profilami wyrównuje się regułą do idealnej płaskości. Po tej procedurze ściany powinny być równe i gotowe do tynkowania.

Przygotowanie zaprawy i nanoszenie tynku

Standardowe tynki są przeznaczone do nanoszenia warstwy o grubości nie przekraczającej 2 cm. Grubsza warstwa staje się krucha i nadmiernie drobna, ponieważ wilgoć wewnątrz niej wyparowuje nierównomiernie. Jeśli jednak z jakiegoś powodu konieczne jest naniesienie grubszego warstwy, można to zrobić w dwóch lub trzech etapach. Każdą kolejną warstwę można nanosić jedynie po całkowitym wyschnięciu poprzedniej.

Alternatywą może być zastosowanie wysokoprzeciętnego tynku, choć kosztuje on znacznie więcej niż tradycyjne tynki.

Do wewnętrznych prac tynkowych na gazosilikacie stosuje się mieszanki gipsowe (lub gipsowo-wapniowe), do prac zewnętrznych oraz do tynkowania pomieszczeń o wysokiej wilgotności – mieszanki cementowe. Różnica polega na tym, że zaprawa cementowa po wyschnięciu staje się wodoodporna, a gipsowa – nie.

Tynk przygotowuje się w specjalnej plastikowej pojemności (może to być zwykłe wiadro, ale lepiej, jeśli będzie to niski bak lub korzyto – w nich łatwiej mieszać skład). Suchą mieszankę zatwarza się wodą, a jednocześnie za pomocą wiertła z mieszadłem dokonuje się wymieszania do wymaganej konsystencji kremowej.

Tynk nanosi się na ścianę za pomocą specjalnego narzędzia – kosza tynkarza, zwykłej kieliszki lub kieliszka. Najwygodniej jest nakładać zaprawę i od razu wyrównywać ją ruchami kołowymi tarką. Nadmiar zaprawy usuwa się tynkowym poluterym.

Pierwszy naniesiony warstwą jest podkład. Następnie – w dwóch lub trzech przejściach nanosi się warstwy główne, upewniając się, że poprzednia warstwa całkowicie wyschnęła przed nanieśieniem następnej. Jeśli tynk zostanie naniesiony od razu warstwą grubą (1 cm i więcej), może się zsunąć ze ściany, ponieważ jego ciężar jest duży, a po wyschnięciu pęka.

Czas życia zaprawy gipsowej do tynkowania wynosi około 20 minut, cementowej – nieco dłużej. Oznacza to, że mieszankę należy przygotowywać stopniowo, zgodnie z powierzchnią, którą można rzeczywiście odnieść w czasie jej żywotności, zanim zacznie się zaciekać. Tynk, który już zaczęło się zaciekać i twardnieć przed naniesieniem na ścianę, podlega utylizacji.

Wszystkie narzędzia należy natychmiast umyć wodą, ponieważ usunięcie zatwardziałych resztek, szczególnie cementowego tynku, jest pracochłonne i nie zawsze możliwe.

Weryfikacja jakości naniesionej warstwy odbywa się za pomocą długiej reguły (od sufitu do podłogi), przyłożonej w różnych miejscach ściany pionowo i poziomo. Jeśli na ścianie znajdują się wypukłości lub wpadliny, ich obecność będzie widoczna względem płaszczyzny reguły. Akceptowalne odchylenia to 5–7 mm, ponieważ nie są one widoczne dla oka.