Naprawa dachu ruberoidem

Zazwyczaj bezremontowy czas użytkowania dachu napławianego wynosi od 5 do 10 lat. Warstwa izolacji wodoodpornej często ulega uszkodzeniom mechanicznym z powodu chodzenia po niej różnych osób i personelu serwisowego: osób sprawdzających stany klatek windy, montażystów konstrukcji reklamowych, anten, klimatyzatorów itp.

Początkowo ruberoid nie był przeznaczony do użytkowania na użytkowanym dachu, a do chodzenia zaprojektowano specjalne tory lub chodniki. Niestety niska cena materiału doprowadziła do jego szerokiego stosowania nawet na tych pokryciach, które powinny być izolowane innymi materiałami, np. membranami z PVC lub TPO, które mają zupełnie inne, wyższe właściwości wytrzymałościowe.

Jednym z największych problemów dachów napławianych jest lodowatość, a dokładniej sposób jej usuwania: w Rosji najczęściej stosuje się mechaniczne usuwanie za pomocą stalowego szczotki. Często taki sposób czyszczenia dachu prowadzi do usunięcia razem z lodem całego płytki dachowej. Do ochrony płaskiego dachu napławianego przed lodowatością zaleca się stosowanie specjalnych kabli grzejnych, które utrzymują temperaturę powierzchni dachu na poziomie powyżej zera przez cały okres zimowy.

Kolejność naprawy

Przed zamontowaniem nowego materiału napławianego konieczne jest demontaż starego, który stracił przyczepność do podłoża lub ma uszkodzenia mechaniczne, rozwarstwienie itp. Dodatkowo z dachu płaskiego należy usunąć cały śmieć, który tam się gromadzi z powodu specyfiki konstrukcji: obecności parapetu i małego nachylenia.

Parapet utrudnia usuwanie liści, gałązek i innych odpadów. Jednakże przy naprawie dachu materiałem napławianym, włożenie pod koc ruberoidu takich przedmiotów nieuchronnie prowadzi do naruszenia integralności izolacji lub powstawania pęcherzy powietrznych w przyszłości.

Naprawa może być zarówno duża, jak i lokalna. Przy lokalnej naprawie dachu płaskiego przykleja się tylko górny warstwę materiału, a podstawą są dwa lub trzy wcześniejsze warstwy ruberoidu. Przy dużej naprawie, gdy roboty prowadzone są nie na pojedynczej dziurze w dachu, a na całościowym odcinku, przyklejanie ruberoidu odbywa się zgodnie z zasadniczą technologią: najpierw 1–2 warstwy podkładu RPP, potem końcowa warstwa RKP.

Przyklejanie najczęściej wykonuje się z użyciem maszynki bitumowej lub po prostu roztopionego bitumu. Maszynka jest preferowana, ponieważ zawiera w swojej recepcie kompleks plastycznych i innych dodatków, które poprawiają przyczepność i inne parametry pokrycia dachowego, szczególnie w chłodne i wilgotne warunki.

Ponadto maszynka dostarczana jest na budowę w gotowym stanie, rozlana do stalowych wiaderek, i nie wymaga nagrzewania przed przyklejeniem materiału dachowego. To znacznie zwiększa szybkość wykonywania prac dachowych, ale kosztuje więcej niż zwykły bitum.

Aby zapewnić izolację wodoodporną elementów pionowych dachu – parapetów, betonowych stopni pod urządzenie lub reklamy oraz innych konstrukcji, koc izolacji wodoodpornej wchodzi na nie na wysokość 40 cm. Po przyklejeniu na skład bitumowy dodatkowo przytrzymuje się specjalną planką przytrzymującą, bezpiecznie zabezpieczoną do podstawy parapetu. Również miejsca montażu wylotów spustowych i inne węzły wymagające przekroju ruberoidu dla montażu, wzmacnia się dodatkowo kawałkami z tego samego materiału w 2–3 warstwach nad przekrojem.

Przy montażu ruberoidu dużymi płatami ważne jest, aby zapewnić nałożenie między sąsiednimi rolkami co najmniej 15 cm. Nie zapomnij, że materiały bitumowe dają dużą kontrakcję w pierwszych miesiącach użytkowania dachu i brak nałożenia może prowadzić do rozłączenia połączenia, a później – do przecieku dachu.