Gdzie został nagrany "Moskwa słzam nie wierzy": sekretы mieszkań głównych bohaterów

Film Władymyra Menkowa stał się nie tylko klasycznym filmem radia i telewizji, ale też przewodnikiem po rożnych epokach moskiewskiego codziennego życia. Widzowie zobaczyli, jak zmieniało się życie bohaterów w ciągu 20 lat – od komunalnej sali do osobnego mieszkania. Interiory w filmie pokazywały status społeczny postaci lepiej niż jakiekolwiek słowa. Opowiadamy, co wiadomo o miejscach doświadczenia i jak mieszkania bohaterów odzwierciedlały ducha czasu.

Główne punkty artykułu:

• Większość wnętrz została nagrana w prawdziwych moskiewskich mieszkaniach, a nie na stanicy;
• Mieszkanie Katarzyny na końcu filmu pokazuje osiągnięcia kobiety w ZSRR;
• Komunalka na początku filmu – typowe mieszkanie młodzieży lat 50.;
• Interiory dokładnie odwzorowywały życie różnych warstw społecznych ZSRR;
• Mebel i przedmioty domowe były dobrane jak dokumenty historyczne epoki.

Komunalka lat 50.: początek drogi

Na początku filmu widzimy typową moskiewską komunalkę, w której mieszkają trzy poduszkowe. Interiory dokładnie odwzorowują realia życia młodzieży w poświatowej Moskwie.

• Mała pokój z trzema łóżkami, wspólny stół, minimalna liczba osobistych rzeczy – tak żyło tysiące dziewcząt przyjeżdżających do stolicy. Mebel prosty, funkcjonalny, bez dekoracji.
• Ściany oklejone typowymi radzieckimi tapetami z drobnym rysunkiem. Okno zakryte prostymi zasłonami. Żadnych nadmiarów – tylko najpotrzebniejsze.
• Wspólna kuchnia i korytarz przedstawione jako miejsca stale ruchu i rozmowy mieszkańców. To była rzeczywistość komunalnego życia domowego.

Kadr z filmu Moskwa słzam nie wierzy, reżyser Władymyr Menkow, Mosfiliwm, 1979 r.Kadr z filmu Moskwa słzam nie wierzy, reżyser Władymyr Menkow, Mosfiliwm, 1979 r.

Mieszkanie w budynku stalinowskim

W toku filmu status bohaterów rośnie, i widzimy mieszkanie w budynku stalinowskim – symbol bogactwa dla radzieckiego człowieka.

• Przestrzenne pokoje z wysokimi sufitami wyglądają luksusowo w porównaniu do komunalki. Parkietowe podłogi, wykończenia, duże okna – cechy jakościowego mieszkania.
• Mebel staje się lepszy – nie tylko funkcjonalny, ale też piękny. Pояwiają się polki na książki, obrazy na ścianach, wysokiej jakości tkaniny.
• Odrębna kuchnia i łazienka – marzenie każdej radzieckiej rodziny tego czasu.

Kadr z filmu Moskwa słzam nie wierzy, reżyser Władymyr Menkow, Mosfiliwm, 1979 r.Kadr z filmu Moskwa słzam nie wierzy, reżyser Władymyr Menkow, Mosfiliwm, 1979 r.Kadr z filmu Moskwa słzam nie wierzy, reżyser Władymyr Menkow, Mosfiliwm, 1979 r.

Mieszkanie Katarzyny: symbol sukcesu

W końcowej części filmu widzimy mieszkanie udanej Katarzyny – dyrektorki zakładu. Interiory pokazują, do czego mogła dojść radziecka kobieta.

• Przestrzenna salon z jakościowym meblem, telewizor, radiol – oznaki materialnego dobrobytu lat 70.
• Książki zajmują ważną przestrzeń w wnętrzu – podkreślają wykształcenie i kulturę domowników.
• Sypialnia wyposażona w gustownie – piękne łóżko, stół do makijażu, wysokiej jakości bielizna.
• Kuchnia wyposażona w nowoczesne urządzenia tego czasu – lodówka, piekarnik, wystarczająco miejsca do gotowania.

Kadr z filmu Moskwa słzam nie wierzy, reżyser Władymyr Menkow, Mosfiliwm, 1979 r.Kadr z filmu Moskwa słzam nie wierzy, reżyser Władymyr Menkow, Mosfiliwm, 1979 r.Kadr z filmu Moskwa słzam nie wierzy, reżyser Władymyr Menkow, Mosfiliwm, 1979 r.Kadr z filmu Moskwa słzam nie wierzy, reżyser Władymyr Menkow, Mosfiliwm, 1979 r.

Mebel jako wskaźnik epoki

W filmie widzimy, jak zmieniała się radziecka mebel w ciągu dwóch dekadow.

• Lata 50. – prosty, funkcjonalny mebel. Metalowe łóżka, proste stoły i krzesła, minimalna dekoracja.
• Lata 70. – bardziej zróżnicowany i wysokiej jakości mebel. Miękkie foteliki, szafki na pudełka i książki, stoliki do gazet.
• Wprowadzenie importowanych rzeczy – dywany, lusterka, dekoracyjne przedmioty pokazują wzrost dobrobytu.

Przedmioty domowe jako dokumenty czasu

Twórcy filmu starannie dobierali przedmioty domowe dla każdej epoki.

• Odbiorniki radiowe, telefony, naczynia – wszystko odpowiadało swojemu czasowi i statusowi społecznemu postaci.
• Odzież w szafach, kosmetyki na stółku do makijażu, książki na półkach – każda detale działała na wiarygodność.
• Technologia w mieszkaniach pokazywała postęp techniczny ZSRR – od prostych radiol do kolorowych telewizorów.

Kadr z filmu Moskwa słzam nie wierzy, reżyser Władymyr Menkow, Mosfiliwm, 1979 r.

Paleta kolorów wnętrz

Kolory w mieszkaniach bohaterów zmieniały się razem z epoką i statusem.

• Komunalka – ciemne, praktyczne kolory. Brązowy, szary, biały – bez jasnych akcentów.
• Mieszkanie klasy średniej – pojawiają się zielony, niebieski, bardziej nasycenie.
• Mieszkanie udanej Katarzyny – bogata paleta, wysokiej jakości tkaniny, dobrze przemyślane kolory.

Oświetlenie i atmosfera

Oświetlenie w filmie podkreśla zmiany w życiu bohaterów.

• Komunalka oświetlona biednie – jedna żarówka pod sufitem, bez dodatkowych źródeł światła.
• W mieszkaniu stalinowskim pojawiają się lampki, lustra – życie staje się wygodniejsze.
• Mieszkanie Katarzyny jasno oświetlone – lustro, lampki, lampki biurkowe tworzą przyjazną atmosferę.

Kuchnie różnych epok

Kuchnie w filmie pokazują ewolucję radzieckiego życia domowego.

• Wspólna kuchnia w komunale – minimalna przestrzeń, stara płyta, wspólna naczynia.
• Odrębna kuchnia w budynku stalinowskim – więcej miejsca, własna technologia, możliwość normalnego gotowania.
• Nowoczesna kuchnia Katarzyny – lodówka, piekarnik, wystarczająco miejsca dla obiadów rodzinnych.

Łazienki

• Łazienki również odzwierciedlają status społeczny bohaterów.
• Wspólna łazienka w komunale – stara sanitaria, minimalne wygodności.
• Odrębna łazienka w mieszkaniu – nowoczesna sanitaria, płytki, lustro.

Kadr z filmu Moskwa słzam nie wierzy, reżyser Władymyr Menkow, Mosfiliwm, 1979 r.

Pokoje dziecięce

W filmie wnętrze pokoju zostało pokazane tylko na chwilę, więc szczegółowego opisu nie ma. Wiadomo jednak, że pokój był mały i uproszczony:

• Stół do pisania;

• ustyń łóżko;

• szafka na ubrania;

• polka z książkami;

• okna z zasłonami w wzór;

• lampa z bąbrem na suficie.

Również w jednej ze scen wspomniano, że Sasha często słucha muzyki na taśmowym magnetofonie – nawet według norm czasu urządzenie wydawało się rzadkością.

Kadr z filmu Moskwa słzam nie wierzy, reżyser Władymyr Menkow, Mosfiliwm, 1979 r.

Co pokazują wnętrza

Mieszkania w filmie – to schody społeczne ZSRR. Każde wnętrze odzwierciedla status, możliwości i ambicje bohaterów.

• Od komunalnej sali do osobnego mieszkania – droga radzieckiego człowieka do lepszego życia.
• Mebel, technologia, dekoracja pokazują, co znaczyło „żyć dobrze” w różne okresy.
• Interiory dokumentują zmiany w radzieckim życiu domowym w ciągu 20 lat.

Wpływ na widzów

• Mieszkania z filmu stały się wzorem do naśladowania. Widzowie widzieli, do czego można dążyć.
• Widok mieszkania Katarzyny pokazywał możliwości systemu radzieckiego – edukacja i praca prowadzą do dobrobytu.
• Film kształtował wizję o tym, jak ma żyć udana radziecka kobieta.

Mieszkania bohaterów „Moskwy słzam nie wierzy” pozostają ważnym dokumentem epoki radzieckiej. Pokazują nie tylko zmiany w codziennym życiu, ale i możliwości społeczne tego czasu. Interiory w filmie – to historia kraju, opowiadana przez przedmioty i przestrzenie.

Okładka: kadr z filmu Moskwa słzam nie wierzy, reżyser Władymyr Menkow, Mosfiliwm, 1979 r.