Jak przyjmowano kąpiel 200 lat temu?

Historia łazienki zaczyna się od pojawienia się kąpieli kупальной kilkudziesięciu tysięcy lat temu. W tym czasie jej funkcjonalność i forma nie uległy znaczącym zmianom. Standardowa wanna w typowym mieszkaniu nie różni się niczym od wanny znalezionej podczas rozbiówek starożytnych miast.

Marmurowa wanna w III wieku p.n.e. Wanna

W średniowiecznej Europie kąpiel uważano za grzech, co prowadziło do rozprzestrzeniania się różnych chorób. Prawda jest jednak taka, że do XIX wieku europejczycy odzyskali zdrowy rozsądek i wrócili do banianych procedur. Wtedy zamiast zwyczajnej dla nas wanny stosowano siedzące kąpielówki lub miękkie naczynia.

Bogatsi ludzie mogli sobie pozwolić na kąpielówki z drogich materiałów – emali i cynku. Ci, którzy byli jeszcze bogatsi, kupowali kąpielówki z żelaza. Od 1840 roku w bogate domy przeprowadzono ciepłą wodę, a od lat 70. XIX wieku baniane procedury stały się dostępne dla średniego klasy.

W biednych domach instalowano gazowe kraniki do podgrzewania wody, ale były one drogie w utrzymaniu, produkowały dużo hałasu i stanowiły zagrożenie, ponieważ czasami eksplodowały.

W dochodowych domach instalowano nowości – wanny z gazowym kranikiem. Prawda jest jednak taka, że ze względu na kosztowność i złożoność eksploatacji, nie korzystano z nich chętnie.

Na koniec XIX wieku w Francji zaczęto produkować wysokiej jakości keramikowe kąpielówki dla umywalków i toalet.

Pierwszym był Emil Jacob, produkujący kraniki sanitarnych i rury. Połączył się z Maurice Delafonem – producentem produktów z emaliowanego białego piaskowca. Razem stworzyli niewielką produkcję wyrobu sanitarnych fajansu.

Stawka na nowy rodzaj produktu okazała się trafna. W 1889 roku produkty dwóch przedsiębiorców otrzymały złotą medale na wystawie w Paryżu.

Kąpiel

Początkowo kąpielią ludziom była wodospad. Potem przez wieki ludzie poliwali się wodą z kubka.

Pierwsze obrazki kąpieli w jej współczesnym wydaniu zostały odnalezione na afinianych wazach z IV wieku p.n.e. Na przykład, na jednej z nich pokazane są dwie kąpielowe, gdzie myją cztery młode kobiety. Woda przepływająca przez rurę spływała na nie przez kąpielowe lejki w kształcie głow lwa i dzikiego węgorza.

Cały kompleks kąpielowy (początek II wieku p.n.e.) został odnaleziony podczas rozbiówek w Turcji. W nich używano siedmiu poziomów kąpielowych urządzeń. Woda spływała z góry z systemu głównego i potem przepływała do innych pomieszczeń kąpielowych, a następnie w systemy odpływu.

Przedstawiciel współczesnej kąpielowej kabiny pojawił się w 1810 roku. Miał on 3,5 metra wysokości i składał się z naczynia-reaktorów umieszczonych u dołu i na górze.

Niedostatkiem takiego kąpieli było wielokrotne wykorzystanie wody: woda spływała z góry do dolnego reaktora i potem podnosiła się przez rury i znowu przelała się na kąpiącą się osobę.

W tym samym roku 1810 wyimaginowano kąpielową zasłonę, która pełniła rolę ręcznika: tkanina była przepatrywana aromatycznymi olejkami, żeby po kąpielach człowiek zapachował się przyjemnie.

Toalety

Toalety przypominające te ustawione w współczesnych toaletach pojawiły się dopiero w drugiej połowie XIX wieku. Przedtem sprawą ograniczało się do dwóch opcji – miejsca na odchodzenie w ogrodzie lub kociołek.

Pierwszym toaletem był hybrydowy stół i nocny kociołek – np. tzw. „ziemny toalet”, wynaleziony przez Henry’a Moulina w 1860 roku.

W kontenerze za „krzesłem” znajdowała się sucha ziemia. Wystarczyło tylko przyciągnąć do ryča, i ziemia spływała w kociołek, który potem opróżniało się – tak było łatwiej i czystsze. Ta modelacja coś przypominała kota.

Przedstawiciele współczesnych toalet były nieprzyjemne i przyczyniały się do wielu problemów.

W pierwszych toaletach produkty życia były opróżniane do reaktora, do którego następnie wlewała się woda i przepływała do kanalizacji. Wody nie zawsze było wystarczająco dla skutecznego przepłukania. Dlatego pierwsze toalety budowano gdzieś w tylne pomieszczenia.

Problem z zapachami został rozwiązany po wynalezieniu toalety z przewodnikiem (S-zakrętka). Zmiany dotknęły również odpływu: jeśli wcześniej zależał tylko od siły wody, to w latach 70. XIX wieku zaczęto stosować bezklapowy przewodnik, który tworzył próżnię i wciągał zanieczyszczone wody.

Wynalazki Krappera: zbiornik z automatycznym zaworem przepływającym wodę i toalety z „wodnym zamkiem” w formie literki U w rurce odpływu.

Mieszacz

„Rewolucyjny” kran wodny – pierwszy kula mieszacz – wynalazł w 1940 roku Aleks Manukian.

Wyjątkowość mieszacza polegała na tym, że zamiast dwóch zaworów – dla gorącej i chłodnej wody – używany był jeden, który jednocześnie regulował przepływ i temperaturę. Producentów sanitarnych wynalazek nie zainteresował, więc Manukian postanowił sam produkować i sprzedawać takie mieszacze.