Montaż napylanej izolacji dachowej

Napylana izolacja dachowa od wielu lat zajmuje wiodące miejsce pod względem popularności na dachach w naszym kraju. Mieszkalne budynki wielokondygnacyjne, magazyny, obiekty handlowe oraz małe budowle, w tym garaże, często pokrywane są właśnie tą formą izolacji.

Ten typ izolacji to rolkowy materiał bitumiczny, naklejany na podłoże pod warstwą hydroizolacji, która może być zarówno warstwą ochronną, jak i sztywną płytą izolacji termicznej. Materiały do napylanej izolacji przeszły znaczną ewolucję w ostatnich dekadach: najpierw pojawiły się proste ruberoid i rubemast, dziś na rynku dostępne są wysokowartościowe materiały napylane, takie jak VillElasta. Z rozwojem technologii produkcji rolkowej izolacji napylanej wzrosł również czas bezremontowej eksploatacji miękkiej izolacji dachowej.

Zalety napylanej izolacji dachowej

Czas użytkowania miękkiej izolacji dachowej zależy od materiału podłoża napylanej hydroizolacji. Najpopularniejsze to poliester, szkliste włośnicy i tkanina szklana. Najlepszy materiał spośród wymienionych to bez wątpienia poliester, ponieważ charakteryzuje się maksymalną plastycznością i odpornością na mroźne temperatury, zapewniając szczelne pokrycie zarówno płaskich, jak i krzywoliniowych dachów. Następnie idzie tkanina szklana, a potem szkliste włośnicy.

Wszystkie wymienione materiały są nieorganiczne, co oznacza, że nie ulegają zgniliznie w wilgotnym środowisku. Szkliste włośnicy różnią się od tkaniny szklanej niższą ceną, a także niższymi parametrami wytrzymałości na rozciąganie, zginanie oraz mniejszą odpornością na cykle zamarzania i odmrażania.

Można krótko podsumować następujące główne zalety miękkiej napylanej izolacji dachowej:

• czas użytkowania bez remontu od 10 do 30 lat;
• duża wytrzymałość i elastyczność membrany hydroizolacyjnej, która łatwo się cięże i może być zamontowana nawet w trudno dostępnych miejscach dachu;
• hermetyczność;
• wysoka wytrzymałość mechaniczna membrany hydroizolacyjnej;
• odporność na zmiany temperatury i inne warunki atmosferyczne.

Napylanie materiału hydroizolacyjnego

Głównym narzędziem stosowanym przy montażu napylanej izolacji dachowej jest butla z propanem, która ogrzewa składnik bitumiczny materiału rolkowego, dzięki czemu uzyskuje dobry przyczepność (zdolność do klejenia) do podłoża. W nowościach rynku dachów współczesności można znaleźć również rolkowe materiały bitumiczne z warstwą samo-przylegającą, które pomagają zabezpieczyć izolację w odpowiednim położeniu i uniknąć całkowitego lub częściowego stosowania gazowych palników.

Na etapie produkcji do materiału hydroizolacyjnego dodawane są modyfikowane składniki, poprawiające parametry techniczne gotowej membrany hydroizolacyjnej: np. wytrzymałość na zginanie, odporność na powstawanie pęknięć, brak (lub minimalizacja) odkształceni materiału.

Typowa grubość napylanej izolacji to ok. 3–4 mm, co oznacza, że materiały można stosować w 2–4 warstwach. Przy czym na konstrukcjach płaskich z nachyleniem poniżej 14 stopni zaleca się stosowanie 3–4 warstw napylanego materiału, natomiast na dachach nachylonych o więcej niż 14 stopniach wystarczy 2 warstwy.

Przy wyborze układu polotów napylanej hydroizolacji należy pamiętać o nakładkach z wszystkich stron co najmniej 15 cm, a także o kierunku spływu wody w kierunku eave — rulony powinny być rozkładowane w kierunku spływu, a nie prostopadle do niego.

Podczas napylania płomień palnika powinien być skierowany tylko na sam materiał hydroizolacyjny, nigdy nie należy bezpośrednio spalać kamiennej waty, która stanowi podłoże pod membraną hydroizolacyjną. Bezpośrednie działanie płomienia na powierzchnię kamiennej waty prowadzi do spalenia spoiwa w masie izolacji i późniejszego uszkodzenia warstwy wierzchniej waty oraz odłączenia miękkiej izolacji dachowej.