Miękka naklejana dachówka

Rulonowe materiały naklejane stosowane do wykonywania hydroizolacyjnego kryty na dachach obiektów mieszkalnych i przemysłowych nazywane są ogólnie dachówką naklejaną lub miękką dachówką. Ta technologia znana jest już od połowy ubiegłego wieku, kiedy na rynku budowlanym pojawił się znany zawsze ruberoid.

Przez ponad pół wieku ewolucji i nowych rozwiązań w zakresie poprawy właściwości i cech materiałów naklejanych, w ofercie producentów hydroizolacji pojawiło się kilkadziesiąt produktów. Największe zastosowanie mają, najprawdopodobniej, TechnoElast produkcji rosyjskiej firmy TechnoNIKOL oraz jej główny konkurent – VillaFlex od duńskiej firmy Icopal.

W niniejszym artykule omówimy podstawową konstrukcję płaskiego pokrycia z hydroizolacją naklejaną, problemy związane z budową płyty dachowej na różnych podłożach, a także omówimy szczegóły wykonania prac i zasad technologii montażu miękkiej dachówki.

Miękka naklejana dachówka: warstwa po warstwie

Jeśli spojrzymy na przykładowy przekrój całej konstrukcji miękkiej dachówki, zobaczymy coś w rodzaju:

Podłoże dachowe, zazwyczaj wykonane z płyty betonowej lub blachy profilowanej. Aby zapewnić nachylenia odprowadzające deszczówkę i topniejący śnieg, podłoże dachowe wykonuje się z nachyleniem. W przypadku blachy profilowanej nachylenie tworzy się właśnie przez profil (z powodu różnic wysokości konstrukcji). Jeśli zaś płyta została wykonana z betonu, nachylenie tworzy się za pomocą płyty styropianowej, stężenia lub zbudowanej z wodoodpornego 24 mm deski OSB lub płyt z kompozytu cementowo-ściankowego.

Warstwa paroizolacji ma na celu zablokowanie dostępu wilgotnego powietrza do masy izolacji cieplnej, która będzie znajdować się powyżej, i zapobiegnie tym samym skraplaniu się wilgoci w masie izolacji. Paroizolacja wykonuje się zazwyczaj z nieprzepuszczalnych syntetycznych materiałów typu spanbond i ich pochodnych.

Jedno- lub dwuwarstwowa izolacja cieplna. Izolacja cieplna układa się na nachyleniu i paroizolacji w jednej, a częściej w dwóch warstwach. Głównym celem dwuwarstwowej izolacji jest to, że płaski dach to konstrukcja obciążona. Ciężar śniegu w okresie zimowym może osiągać 300 kg/m². Oznacza to, że izolacja musi wytrzymywać obciążenia co najmniej 60 kPa.

Twarde płyty z wełny mineralnej o takiej wytrzymałości na ściskanie mają stosunkowo zły współczynnik przewodzenia ciepła i wysoką cenę. Dlatego w celu osiągnięcia efektu ekonomicznego większa część płyty izolacji wykonuje się z lekkiego materiału o gęstości 70–100 kg/m³ i wytrzymałości na ściskanie 20–30 kPa. Górna, druga warstwa ma grubość nie większą niż 40–50 mm i wymaganą wytrzymałość 60–70 kPa. W ten sposób dolna warstwa izolacji pełni głównie funkcję izolacji cieplnej, a górna – ochronną.

Alternatywą takiego rozwiązania może być wykonanie stężenia cementowo-piaskowego nad wewnętrzna warstwą wełny mineralnej. Stężenie chroni również wełnę przed uszkodzeniami mechanicznymi, ale nie dodaje izolacji cieplnej do konstrukcji dachu, choć samo w sobie jest tańsze niż druga twarda warstwa izolacji.

Wybór rozwiązań należy dokonać na podstawie obliczeń cieplnych, które określają minimalną wymaganą grubość masy izolacji cieplnej, by chronić konstrukcję przed zamarzaniem.

Hydroizolacja naklejana. Wełna mineralna, podobnie jak stężenie ochronne, to elementy niepalne konstrukcji. Dlatego miękką dachówkę można naklejać bezpośrednio na nie. Przyklejanie rulonowych materiałów hydroizolacyjnych odbywa się na gorącym bitumie, który nagrzewa się do stanu optymalnej adhezji płomieniem butanowo-propanowego palnika o temperaturze do 600 stopni C.

W celu poprawy adhezji podłoże dachowe może być przetrawione mastyką bitumową. Bitum do bitumu klei się znacznie lepiej niż do nieprzetworzonej stężenia lub powierzchni wełny mineralnej.

Technologia naklejania membrany hydroizolacyjnej miękkiej dachówki

Podczas wykonywania prac montażowych ważna jest czystość powierzchni do naklejenia oraz wczesne usunięcie wszelkiego śmieci, które mogą znajdować się na dachu: gałęzie, liście, resztki materiałów budowlanych (najgorsze dla takiej dachówki – ukryte pod krytą śruby i szkło). Każde ciało obce pod hydroizolacją z czasem nieuniknienie prowadzi do naruszenia jej integralności.

Drugim złotym prawem naklejania rulonowego materiału bitumowego na wełnę mineralną jest zakaz bezpośredniego kontaktu płomienia butanowo-propanowego palnika z powierzchnią wełny mineralnej. Nagrzewanie należy przeprowadzać wyłącznie na samym materiale naklejanym.

Jeśli płomień dotknie powierzchni wełny, spowoduje spalanie spoiwa na głębokości 3–5 mm, co oznacza, że hydroizolacja klei się na... niezwiązane między sobą luźne włókno. Skutkiem błędu będzie silna kontrakcja materiału naklejanego w pierwsze lato. Kontrakcja z kolei prowadzi do naruszenia szczelności stycznych pasków i powstawania przecieków.