Miasto Krona - Centrum Sztuki Publicznej Jeziora Smoka, projekt studia A+ w Zhengzhou, Chiny

Projekt: Miasto Krona – Centrum Sztuki Publicznej Jeziora Smoka Architekci: Studio A+ Lokalizacja: Zhengzhou, prowincja Henan, Chiny Obszar: 176 572 stóp kwadratowych (teren), 228 428 stóp kwadratowych (piętro) Zdjęcia: Przedstawione przez Studio A+

Miasto Krona - Centrum Sztuki Publicznej Jeziora Smoka, projekt studia A+ w Zhengzhou, Chiny

Jako ważna część infrastruktury publicznej Nowego района Zhengdun, Centrum Sztuki Publicznej Jeziora Smoka będzie używane do prezentacji inicjatyw planowania miejskiego i wystaw w krótkim okresie, a także jako centrum sztuki publicznej na dłuższą metę. Jego program pozwoli łatwo uzyskać dostęp do dzieł sztuki najwyższej jakości, a także organizować żywe i angażujące wydarzenia dla wszystkich odwiedzających. Wspólnie z otaczającymi przestrzeniami publicznymi, Centrum zapewni miastu wodną strefę pełną życia – i pozwoli odwiedzającym wspiąć się na szczyt, aby cieszyć się ogólnym widokiem nowego rozwoju, wchodzić w interakcję z innymi i uczynić swoje doświadczenie na brzegu wody niezapomnianym.

OdReflections

Po pierwszym kroku na terenie byliśmy poruszoni, że w okolicach nie ma wysokich budynków – nawet finansowy kompleks wyspowy po drugiej stronie wody nie jest zbyt duży. Lokalni mieszkańcy naprawdę są szczęśliwi, że na brzegu dostępna jest taka szeroka przestrzeń publiczna zielona. Architektura, którą tworzymy tutaj, powinna być wrażliwa i przyjazna dla istniejącego otoczenia, a także pokazywać szacunek do środowiska pod względem rozmiaru i kształtu.

Zadaniem architektury jest bezproblemowe włączenie się do większego kontekstu krajobrazowego parku, ale także stanie się rozpoznawalnym punktem atrakcyjnym w okolicy – jak tego życzy klient. Wstępna analiza i intuicyjne postrzeganie doprowadziły nas do wniosku, że budynek nie będzie czystym przykładem architektury ani krajobrazu, ale raczej produktem wspólnego działania tych dwóch „sił”. Chcieliśmy zintegrować Centrum Sztuki w otoczenie tak, aby wydawało się, że wzrosło z terenu i organicznie weszło do ogólnej atmosfery.

Strategia

Wymaganie widoczności podniesione przez klienta stało się początkiem projektowania: z punktu widzenia terenu można zobaczyć istotne atrakcje i krajobrazy nowego района w różnych stronach w jasny dzień. Odpowiedzią na te warunki była forma szklanego sali wystawowej – nie mająca kierunku koło, które zachowuje zewnętrzną postać jednolitego „pierścienia (centrum sztuki)”, unosi się nad miastem, wizualnie skuteczne ze wszystkich stron.

Poza salą wystawową inne główne wymagania funkcjonalne projektu są umieszczone pod ziemią w formie zielonego kulistego kształtu, ponieważ nie potrzebują światła naturalnego; obejmują one duży sześcienny salę multimedialną i obszerną parkingową dla przylegającego parku u jeziora. Ponad 97% miejsc parkingowych znajduje się pod ziemią, a widoczny objętość programu został zmniejszony w taki sposób, że nie przeciąża brzegowej atmosfery, a zamiast tego wchodzi w zgodę z otaczającą zielenią.

Pierścień

W przeciwieństwie do wnętrza funkcjonalnego budynku zakorzenionego w krajobrazie, powiększony pierścień sali wystawowej jest najbardziej zauważalnym objęciem architektonicznym i symbolizuje Centrum Sztuki. Oddziela się od zielonych wzgórz rozciągających się po terenie, „unosi się” w powietrzu i tworzy nowy punkt koncentracji. Tam odwiedzający mogą patrzeć na jezioro i okolice, jednocześnie ciesząc się prezentowaną sztuką. Dniami jest jasny, elegancki i przezroczysty; nocą świeci wewnątrz jak świecący wreń, czysty i doskonały, stając się jasnym symbolem na nocnym niebie Jeziora Smoka.

Wewnętrzne przestrzenie pierścienia mają dwie powierzchnie: zewnętrzny pierścień – przezroczyste szkło od podłogi do sufitu, które zapewnia odwiedzającym widok 360 stopni; wewnętrzna ścianka pierścienia służy powierzchni wystawowej. Ogólnie, pierścień wydaje się „unosić”, a jego konstrukcyjne ramy są wyrażone jako wreń, w cześć miasta i jego kultury.

Trójwymiarowa система platform widokowych

Umieszczając dwa główne sale wystawowe, zanurzyliśmy jeden w ziemi w formie kwadratu, a drugi podnieśliśmy w powietrzu w formie koła. „Unoszący się” charakter projektu reinterpretuje zwykłe relacje między wewnętrznymi i zewnętrznymi przestrzeniami budynku: dwa zupełnie różne przestrzenie geometryczne, czystej geometrii, między ziemią i niebem, które przepływają jedno na drugie – równoległe, ale nie przecinające się. W rezultacie powstaje seria zintegrowanych, ale niezależnych przestrzeni zewnętrznych i półotwartych na kilku poziomach, które mogą pomieścić różne wydarzenia publiczne.

Mimo że główne wnętrza funkcjonalne składają się z czystych geometrycznych objętości, Centrum Sztuki ogółem zaprojektowano jako otwartą przestrzeń do spacerów według uznania. Projekt przewiduje trasy spacerowe po terenie, które mają dwie główne linie ruchu: jedną jasną i jedna ciemną. „Otwarta linia” przepływa przez krajobraz, a „ciemna linia” zakorzeniona jest wewnątrz budynku. „Ciemna linia” prowadzi do wnętrza Centrum Sztuki Publicznej i może kierować każdego odwiedzającego bezpośrednio na taras na szczycie „Zielonego Wzgórza”.

W tym miejscu określa się okrągłą przestrzeń ograniczoną uniesionym pierścieniem nad nią. W centrum przestrzeni znajduje się mały okrągły basen, wzmacniający poczucie centralności przestrzeni. Jednak przestrzeń nie jest ściśle wewnętrzną, a jej wirtualna granica przedstawia okrąg szarego miejsca stworzonego specjalnie pod pierścień do wywoływania poczucia architektonicznej skromności. W tym przypadku wnętrze przestrzeni wizualnie rozszerza się od centralnego basenu do obszernej panoramy parku u jeziora na odległość.

Rozmieszczenie Centrum Sztuki w pobliżu ścieżki pieszej u jeziora pozwala uzyskać wiele możliwości widokowych. Będzie to najwyższy budynek w okolicy, dlatego symboliczny punkt koncentracji. Kilka platform widokowych tworzonych jest w projekcie poprzez interakcję budynku i krajobrazu. Różne poziomy i orientacje, wygenerowane w ten sposób, łączą się dużymi stopniami, spiralnymi schodami, rampami, windami i innymi elementami cyrkulacji, tworząc kompleksową sieć spacerów, która będzie kontynuacją istniejącego korytarza pieszego u jeziora.

Mając pierścień unoszący się nad ziemią, chcemy uczynić teren łatwym do dostępu i atrakcyjnym, jak prezent dla miasta. Zaplanowaliśmy podróż dla różnych grup odwiedzających, gdy poruszają się przez projekt. Niezależnie od tego, czy odwiedzają Centrum Sztuki lub publiczny park, istnieją trasy prowadzące odwiedzających stopniowo do szczytu pierścienia, aby cieszyć się dalekimi widokami i panoramicznymi podglądami, niedostępnymi z poziomu ścieżki pieszej przy wodzie.

Struktura

Struktura budynku podzielona jest na dwie części: dolna część zawiera konstrukcję ramową z nieścigającymi ścianami betonowymi (używane w sali multimedialnej „Zielonego Wzgórza” i podziemnym parkingu), a górna część używa jednej całej stalowej konstrukcji ram (w sali wystawowej pierścienia).

Kołowa stalowa konstrukcja górnego sali wystawowej ma średnicę 53,2 metra i łączy się z główną betonową konstrukcją poniżej przez trzy punkty kontaktu. Te trzy kolumny starannie zintegrowane w ramę ściany krajobrazowej, niewielkiego zielonego skarpa i dużej spirali schodów. Schody spiralne służą środkiem do pionowego poruszania się (i ewakuacji) wewnątrz krętej sali wystawowej i jej tarasu. Strukturalnie schody spiralne łączą się z sąsiadującymi kolumnami i nieco przekłamane z tyłu oraz z przodu, tworząc formę „słonia” – dodając element odwagę i fantazję do surowego i racjonalnego całego budynku.

Wewnątrz kołowego galerii wszystkie kolumny w perymetrze usunięte są przez konstrukcję zasłony od wewnętrznego pierścienia Pierścienia, aby zapewnić ciągły panoramiczny widok. Obudowa szklna została zaprojektowana przezroczysta i ciągła – w rezultacie powstaje efekt „uniesienia” z powodu dużego rozpiętości konstrukcji zasłony, a także zapewnia najlepszy możliwy widok z tarasu drugiego piętra.

Materiały

Zewnętrzna ściana pierścienia jest zakrzywiona i gładka, wykończona od dołu do góry, korzysta z ultrajasnego szkła w celu osiągnięcia optymalnej jakości podglądu. Górna część wykończenia łączy się z dachem konstrukcji kątem szkła L-kształtnego, podkreślając lekkość i przezroczystość konstrukcji. To rozwiązanie zapewnia czysty, zanurzający widok od wewnątrz na zewnątrz; zewnętrznie wnętrze bogate jest warstwami różnych materiałów, tworzących satysfakcjonującą całość.

Dolna część pierścienia składa się z gładkiej fasady betonowej, podkreślającej jej grubość i prostotę.

Białe i drewniane pokryte kolorowymi panelami aluminiowe panele/siatki używane są jako zewnętrzna wykończenie pierścienia i schodów odpowiednio, co radykalnie kontrastuje z gołym betonem dolnej części budynku, mając wizualnie ciężki i ziemiasty wygląd.

Oświetlenie nocą

Centrum Sztuki zawiera również technologie inteligentnego budynku, a jego wykorzystanie i ekspresja będą wąsnie powiązane z obecnymi wydarzeniami publicznymi parku i miasta. Wewnętrzne przestrzenie i światło krętej galerii będą przekazywane przez bardzo przejrzystą szklaną ścianę, stając się jasnym morgą nocą, nowym symbolem w nocnym krajobrazie miasta. Powiązana ściana i dach pierścienia odzwierciedlają formę swojej stalowej konstrukcji, wizualnie tworząc efekt „Wienca miasta”. System oświetlenia ma potencjał łączyć się z danymi miejskimi (np. pogodą, ruchem i inną informacją) poprzez specjalnie zaprojektowaną procedurę przetwarzania danych, a następnie wyświetlać dynamiczne oświetlone pokazy z artystycznych interpretacji danych w czasie rzeczywistym. Inaczej mówiąc, Pierścień będzie wyrażać różne nastrój określony przez pogodę regionu, warunki ruchu i tak dalej. Ponadto jako rdzeń Centrum Sztuki, samo pierścień może stać się mediaplatformą dla artystów, wyświetlając dowolne dzieła sztuki bezpośrednio powiązane ze światłem.

W święta i weekendy Centrum Sztuki może przekształcić swoje pierścień w ogromny czerwony latarnia na Nowy Rok wg kalendarza księżycowego lub zimny biały miesiąc na Święto Środka Jesieni, dodając świąteczną atmosferę do miasta. A w zwykłe noce oświetlenie może być po prostu miękkim, stając się klastrem słabych gwiazd mignących na ciemnym niebie.

Postscriptum

Pisarz Xiaoyu mówił: „Przestrzeń publiczna to najważniejszy organ miasta. Dobre przestrzenie mają leczniczą siłę, możesz doświadczyć prawdziwej przyjemności i wolności, zanurzając się w nie – ale mogą też stworzyć warunki, które pozwalają ludziom spojrzeć na swoje miasto z nowego punktu widzenia i pozwolić nam zobaczyć nasze powiązanie z innymi w nowym świetle”.

Centrum Sztuki Publicznej Zhengdun zostało zakończone wiosną, gdy przechodziła ona w lato w 2020 roku – kiedy odzyskiwanie po pandemii dopiero zaczynało się, co stało się przyjemnym niespodzianką dla mieszkańców Zhengzhou. Chociaż teren jeszcze nie został oficjalnie ukończony i otwarty dla społeczeństwa, entuzjastyczni obywatele uczynili go atrakcją rekreacyjną i przekształcili w żywą scenę wydarzeń miejskich, pokazując postawę życia i odpoczynku po okresie wielu trudności.

-Opis projektu i zdjęcia dostarczone przez Studio A+