Ciekawostki historyczne o historii odkurzacza

O tym, aby ułatwić sobie sprzątanie domu, ludzie zastanawiali się już kilka wieków temu. Na przykład sprzątanie Louvre za pomocą szczotek i szmat mogło trwać kilka dni, więc w pałacu sprzątano rzadko i niechętnie. Koniec XVI — początek XVII wieku Louvre był ogromną śmietnikiem. Nie dziwiło więc, że pierwszy prekursor współczesnego odkurzacza pojawił się właśnie w Francji.

Parzyński kowal Étienne Lartigue zaproponował kardynałowi Mazarinowi specjalne urządzenie do szybkiego sprzątania pokoi. Była to długa ciężka rura z pięcioma sznurami, które przewodziły w ruch walec wewnątrz rury. Jak działał ten mechanizm, wyjaśnić trudno. Być może walec napędzany w ruch powinien był przyciągać kurz. Niestety urządzenie nie przyjęło się.

Pierwsze odkurzacze

Pierwszy znany patent na produkcję odkurzacza został wydany w lipcu 1860 roku w Stanach Zjednoczonych. Daniel Hess z Iowa proponował wyposażyć urządzenie wirującą szczotką i skomplikowanym systemem mecha do tworzenia przepływu powietrza.

Zgodnie z zachowanym projektem, „mieszkaniec dywanów” miał znaczne rozmiary. Ale nie ma żadnych świadectw, że mechanizm został zbudowany.

Wiele więcej powodzenia miał inny Amerykanin – Ivzu McGaffney. W 1869 roku otrzymał patent na rozwinięcie odkurzacza z przekładnią. Mechanizm, który przyciąga kurz, był napędzany specjalną ręczką, którą trzeba było ciągle naciskać.

Urządzenie było lekkie i kompaktowe, jedyną jego problemem pozostawało to, że pchać odkurzacz i przytrzymywać ręczkę jednocześnie nie było takie łatwe.

W 1899 roku John Tormen otrzymał patent na benzynowy odkurzacz. A w 1900 roku Corin Duffor zapatentował elektryczny odkurzacz. Oba wynalazki całkowicie zawiodły w aspekcie komercjalnym.

Benzynowy odkurzacz Tormena był niebezpieczny, nawet podczas testów dwa urządzenia wybuchły. A dzieło Duffora okazało się po prostu niewygodne, więc zakład stworzony przez niego zapłonął po pół roku.

Nowy przełom dokonał Brytyjczyk Hubert Cecil But, który przekształcił czyszczenie domu w prawdziwe widowisko.

But zaprojektował gigantycznego odkurzacza, który szybko przyciągał kurz z dywanów i zasłon.

Odkurzacz jako widowisko

Klienci stworzonej przez Buta firmy British Vacuum Cleaner Company wynajmowali odkurzacz do sprzątania za 3–5 funtów w zależności od wielkości pomieszczeń. Odkurzacz dostarczano do domu na koniach i zostawiano na ulicy.

Oczyszczanie odbywało się przy użyciu szlangów o długości 30 metrów. Do usług Buta przychodziło brytyjskie admirałstwo, skarbiec i nawet królowa Wiktoria. W Londynie stało się modne zapraszać gości, by obserwować czyszczenie.

Poręczny odkurzacz

W 1905 roku But miał konkurencję – Waltera Griffithsa, który zapatentował lekki poręczny odkurzacz, bardzo podobny do współczesnych urządzeń. Nazywał się „Ulepszony wakuum-urządzenie do usuwania kurzu z dywanów”. Po wprowadzeniu jego wynalazku na rynek sprzątanie domu od kurzu przestało być widowiskiem. Urządzenie przypominało współczesne odkurzacze tym, że mieściło się w mieszkaniu, nie zajmowało dużo miejsca i pracować z nim mógł każdy obywatel.

Na prawo – reklama odkurzacza w gazecie.

W 1910 roku P. A. Fisker zapatentował elektryczny odkurzacz, nazwę którego wziął z adresu telegraficznego firmy – Nilfisk. Ten odkurzacz ważył tylko 17,5 kg i mógł być napędzany przez jednego człowieka. Firma założona przez Fiskera i jego towarzysza Nielsen, nadal istnieje i nosi nazwę Nilfisk-Advance.

Amerkański wzór

W tym samym czasie na skórzaniarni Wilhelma Huvera pracował skromny sprzątacz Murray Spengler. To właśnie mu przyszedł pomysł stworzenia elektrycznej wersji urządzenia Buta. Był to przyrząd z poduszką zamiast pojemnika na kurz i drzwiami od szwabry zamiast ręki – działał dobrze, pochłaniając kurz.

Brilliantne perspektywy skromnego mechanizmu zobaczył przedsiębiorca Hoover, który kupił od Spenglera patent na produkcję.

Modele firmy Hoover ważyły około 20 kg, co było niesamowitym osiągnięciem myślenia inżynierskiego. Dzięki rozwojom Hoovera na świat pojawiła się klasyczna amerykańska wersja odkurzacza – szczotki, worek i silnik montowane na jednej ręce.

Europejska wersja

W 1910 roku Szwed Axel Wenner-Gren, pracując w sprawach w Wiedniu, zainteresował się dziwactwem amerykańskiego urządzenia wystawionego w oknie sklepu – odkurzacza „Santo”. To był odkurzacz, którego nie można było nazwać domowym.

Dwa lata Axel pracował w europejskim oddziale firmy „Santo” i w Stanach Zjednoczonych, gdzie analizował nowe dla Europy metody sprzedaży produktów. Wrócił do Szwecji z ideą, która urodziła się przed ekranem z odkurzaczem.

Wenner-Gren zorganizował zespół inżynierów, którzy rozpoczęli rozwój pierwszego domowego odkurzacza, który pojawił się w 1912 roku.

Urządzenie miało wentylator zamiast solidnego pompownika powietrza i jego waga została od razu obniżona do 14 kg.

Prawdziwym przełomem było pojawienie się urządzenia Model V. To był cylindryczny przyrząd, poruszający się na kołach, z przyłączonym do niego gumowym szlangiem i telefoniczną rurką z szczotką. Dokładnie tak wyglądały prawie wszystkie modele odkurzaczy do suchego sprzątania produkowane przez cały XX wiek.

Odkurzacz robot

Pierwszy odkurzacz robot pojawił się w 2002 roku. Klienci mieli możliwość nie tylko podziwiać ten inteligentny gadżet, ale też kupić go do osobistego użytku.

Ostatnie osiągnięcia

Dziś na rynku dostępne są modele odkurzaczy, są one kompaktowe i lekkie, łatwe do czyszczenia i mycia. Oczyszczają nie tylko powierzchnie, ale też powietrze, zbierają rozlany płyn. Producentzy rozwijają systemy, które ułatwiają życie alergikom i astmatykom.

Na przykład wielofunkcyjny odkurzacz DryBOX Amfibia firmyThomas wyposażony jest w dwa najnowsze systemy filtracji – cyklonowy DryBOX do suchego sprzątania i wodny AquaBOX – do dokładnego sprzątania z jednoczesnym czyszczeniem powietrza. Ten odkurzacz zbiera 99,99% kurzu i 100% pyłku.

Oprócz tego z AquaBOX Amfibia możliwa jest wilgotna sprzątanie miękkich mebli, dywanów i materaców oraz delikatne sprzątanie podłóg parkietowych z unikalną nasadką Aqua Stealth.