Utykanie pomieszczeń pod dachem

Ta strona jest również dostępna w następujących językach:🇺🇸🇷🇺🇺🇦🇫🇷🇩🇪🇪🇸🇨🇳

Słowo „mansarda” pojawiło się w języku potocznym w Europie po 1630 roku. Wydarzyło się to, gdy architekt François Mansart zdecydował się wykorzystać przestrzeń pod dachem o nachyleniu do celów mieszkalnych i gospodarczych. Zanim pojawiły się nowe technologie budowlane i materiały, taki typ mieszkania był dostępny jedynie dla najbiedniejszych warstw społeczeństwa, które musiały stale podlegać upałom latom i mrozom zimy.

W przypadku budowy piętra pod dachem warto zwrócić uwagę na lekkie materiały. Pozwalają one osiągnąć minimalną wagę konstrukcji, co znacząco nie zwiększa obciążenia niższych elementów budowli. Dlatego najbardziej rozsądne i uzasadnione jest zastosowanie cienkostennych profili stalowych, klejonych belki lub drewna masowego z antyseptycznymi przetapianiami.

Oprócz masy samej konstrukcji, ważnym zagadnieniem jest utrzymanie komfortowej temperatury w pomieszczeniu pod dachem, co w naszym klimacie jest znacznie trudniejsze niż w krajach europejskich.

Ciepło pod dachem

Straty ciepła w pomieszczeniu pod dachem przekraczają straty w niższych piętrach ze względu na większą powierzchnię styku z otoczeniem. Najważniejsze w izolacji termicznej jest stworzenie ciągłego warstwy izolacji wokół całego pomieszczenia oraz zapewnienie wentylacji, izolacji parowej i hydroizolacji wokół warstwy izolacji termicznej.

Osiągnięcie tego wymaga dużych staranności, ponieważ temperatura powietrza pod sufitem może być wyższa niż na poziomie podłogi o więcej niż 2°C, co prowadzi do większych strat ciepła. Dodatkowo, ciepłe powietrze zawiera więcej wilgoci niż zimne. To właśnie prowadzi do kondensacji pod sufitem.

Wybór izolacji termicznej

Należy pamiętać, że pomieszczenie pod dachem często przeznaczone jest na mieszkanie, dlatego kluczowymi kryteriami wyboru materiałów izolacyjnych są nie tylko gęstość i przewodność cieplna, ale także bezpieczeństwo pożarowe. Większość specjalistów zaleca stosowanie płyt z wełny kamiennej o gęstości ok. 40 kg/m³. Ten materiał nie jest palny, odporny na deformacje, przepuszczalny dla pary i ma słabe wchłanianie wilgoci.

W warunkach klimatycznych środkowej Rosji należy stosować płyty z wełny kamiennej o grubości od 200 do 250 mm, a w regionach południowych – od 160 do 180 mm. Płyty z polistyrenu ekstrudowanego nie są zalecane z powodu zagrożeń pożarowych i niskiej przepuszczalności pary. Maty z włókna szklanego mają znacznie krótszy czas użytkowania ze względu na tendencję do utraty kształtu.

Izolacja nachylenia dachu

Izolację nachylenia dachu wykonuje się płytkami z wełny kamiennej, umieszczając je w przestrzeni między strzemionami dachu. Gdy grubość strzemion jest niewystarczająca, do nich przyłącza się wcześniej przetopione drewniane belki. Następnie montuje się izolację dwoma warstwami: jedna pomiędzy strzemionami, druga między belkami. Aby osiągnąć najlepszy efekt izolacyjny, należy tak ułożyć warstwy, by jedna zakrywała szwy drugiej.

Aby usunąć wilgoć, która może przedostać się pod dach, między dachem a izolacją tworzy się powietrzny zazór o grubości 25 mm, jeśli dach jest z blachy stalowej, ceramiki lub blachy stalowej ocynkowanej. W przypadku dachów z materiałów rolkowych, miękkiej płytki bitumicznej, ocynkowanej stali lub blachy asbestowo-cementowej – grubość zazoru wynosi 50 mm.

Izolacja parowa

Aby zapobiec przenikaniu pary z wnętrza pomieszczenia do przestrzeni poddasza, stosuje się materiał izolacyjny parowy. Materiał układa się nałożenie w 150–200 mm i mocuje do strzemion za pomocą drewnianych listew. Jeśli wybrany materiał izolacyjny ma jedno podłoże z folii, należy go układać tak, by folia była skierowana w stronę wnętrza pomieszczenia.

Ciepłe ściany

Straty ciepła w pomieszczeniu pod dachem dzieją się nie tylko przez dach, ale także przez ściany. Ściany można izolować zewnętrznym lub wewnętrznym sposobem. Ważne jest stworzenie ciągłego warstwy izolacji parowej między ścianami a nachyleniem dachu. Aby to osiągnąć, należy układać materiał izolacyjny parowy nałożenie w miejscach połączenia dwóch powierzchni.

Dodatkowa izolacja termiczna

Jeśli istniejąca izolacja nie sprosta swojemu zadaniu w pełni, warto rozważyć ułożenie nowej warstwy izolacji na istniejącej. Wadą tego sposobu jest konieczność demontażu desek, dachu i nowego konstrukcyjnego ramienia dla przyszłego dachu, jednak pozwala to uniknąć zmniejszenia użytkowego przestrzeni wewnątrz pomieszczenia.

Istnieje także przeciwstawny sposób wzmocnienia izolacji termicznej. Wymaga on stworzenia nowego ramienia z drewnianych belk, między którymi będzie umieszczona izolacja. Następnie na warstwę izolacji nakłada się materiał parowy, a całość wykończa się deski, płytami gipsowymi lub deszczówkami. Zaletą tego sposobu jest brak konieczności demontażu dachu, a wadą – zmniejszenie powierzchni pomieszczeń poddasza.

Poprawnie wykonane izolowanie pomieszczenia pod dachem pozwoli nie tylko stworzyć komfortowy mikroklimat w tym pomieszczeniu, ale także zmniejszyć koszty ogrzewania budynku w całości, ponieważ izolując pomieszczenie pod dachem, zmniejsza się straty ciepła budynku.