Paroizolacja dachu

Nie ma wątpliwości, że postępy w zakresie technologii budowlanych i, jako wynik, warunki w domu, zawdzięczamy zachodnim wzorcom budownictwa mieszkaniowego. Dzieki przedsiębiorstwom z krajów zachodnich, które były bardziej zaawansowane w zakresie rozwoju i wprowadzania nowoczesnych materiałów budowlanych, mieszkańcy kraju zdobyli możliwość wykorzystania ich doświadczenia projektowego i montażowego w budowie nowych budynków.

W tym sensie innowacje dotknęły przede wszystkim układów dachowych, a w szczególności dachów nachylonych. Obecny układ „pierścienia dachowego”, odzwierciedlający jego wielowarstwowość, wygląda następująco:

• izolacja parowa,
• izolacja termiczna,
• ochrona przed wiatrem i wilgocią (hydroizolacja),
• obramowanie (deski),
• kontrabramowanie (tworzy przestrzeń wentylacyjną),
• okładzina dachowa.

Każda warstwa w konstrukcji dachowej ma swoje miejsce i przeznaczenie, a każda wpływa bezpośrednio na wydajność i trwałość budynku.

W niniejszym artykule omówimy izolację parową jako niezbędną część systemu izolacji dachowej.

Dlaczego potrzebna jest izolacja parowa dachu?

Wszystkie materiały dachowe mają na celu bezpieczne zabezpieczenie domu przed wilgocią zewnętrzną. Jednak oprócz zewnętrznych czynników istnieje również wewnętrzny – pary wodne powstające w wyniku działalności człowieka (gotowanie, pranie, kąpiele itp.).

Ciepłe, nasycane parami powietrze w pomieszczeniach ogrzewanych według praw fizyki (konwekcja, dyfuzja) porusza się w górę i skupia się w strefie stropu. Posiadając energię kinetyczną, molekuły pary (wody) próbują przedostać się za granice wnętrza pomieszczenia, tam gdzie jest chłodniej i niższa wilgotność, czyli do przestrzeni poddasza. Jeśli na ich drodze znajdzie się niechroniony izolator, bezpiecznie wypełnią jego pory i wyjdą przez dach.

W warunkach zimowych następuje następujące zjawisko: nagłe obniżenie temperatury na zewnętrznej stronie warstwy izolacji termicznej (przepadek może wynosić 30–50 °C) zatrzyma przepływ wilgoci z wnętrza. Molekuły pary najpierw stworzą szron, a potem warstwę lodu, która wypełni wszystkie szczeliny i przemrozi izolator.

Z nadejściem wiosennego roztopienia lód stopi się, a dach zacznie przeciekać, niszcząc całą wewnętrzna wykończenie. O właściwościach izolacji termicznej i samym materiale izolacyjnym zostaną jedynie wspomnienia. Wata mineralna ulegnie zniszczeniu w ciągu jednej zimy, a polistyren przetrwa nieco dłużej.

Takich skutków można uniknąć jedynie w jednym przypadku: zainstalowanie paronieprzepuszczalnego barier, której głównym zadaniem jest zapobieganie przedostaniu się kondensatu do warstwy izolacji termicznej, co chroni ją przed nasyceniem wilgocią i, co za tym idzie, zwiększeniem przewodnictwa cieplnego. W rezultacie zapobiega to powstawaniu pleśni, przedwczesnemu gnojeniu konstrukcji drewnianej i utracie energii cieplnej z pomieszczenia.

Co to jest izolacja parowa dachu?

Przez wiele lat izolacja parowa była utożsamiana z pergaminem. I dziś niektórzy oszczędni budowniczowie nadal jej używają. Ale w świetle nowoczesnych wymagań dotyczących wytrzymałości, właściwości izolacyjnych, czasu użytkowania oraz zrównoważonej ekologii – to już przeszłość.

Aby można było z pełnym przekonaniem powiedzieć: „Mój dom to moja twierdza” – w sensie, że jest bezpieczny, ciepły i suchy – trzeba iść wraz z czasem.

To oznacza, że do instalacji izolacji parowej należy wybierać materiały najnowszego pokolenia. Do nich należą różne nieprzebielone folie (membrany) z oporem dyfuzji Sd = 40–80 m.

Producenci folii oferują różne opcje izolacji parowej zarówno dla dachów płaskich, jak i nachylonych z dowolnym rodzajem pokrycia. Najpopularniejsze:

• przeciążone tkaniny polimerowe z dwustronnym laminowaniem;
• folie aluminiowe z wzmocnieniem, do których z jednej strony przyklejona jest folia aluminiowa, która działa jako ekran odbijający promieniowanie cieplne z powrotem w strefę mieszkalną.

Linia produktów każdej firmy obejmuje kilka typów, różniących się gęstością (96, 110, 140, 220 g/m²), odpornością na promieniowanie UV, stopniem palności, kolorem itp. Surowce używane w tych materiałach są odporno na pleśnie, procesy gnojenia i bezpieczne dla zdrowia człowieka. Jednak regularne wentylowanie pomieszczeń nadal jest konieczne.

Delikatności montażu izolacji parowej dachu

Jak już wspomniano, podstawowe zadanie izolacji parowej w konstrukcji dachowej polega na zapobieganiu przedostaniu się par z pomieszczeń ogrzewanych do izolacji termicznej. Dlatego materiał izolacji parowej należy przykręcić bezpośrednio do izolatora.

Technologia układania warstwy foliowej wymaga ścisłej hermetyczności szwów. Powinny one być połączone dwustronny taśmą klejącą, a ich nakładanie powinno wynosić co najmniej 10 cm. Tą samą taśmą klejącą folie izolacji parowej przykleja się również do konstrukcji strzalowej. Połączenia pasków folii odbijających wykonuje się jednostronny taśmą klejącą aluminiową.

W nadbudówkach mazankowych oraz pomieszczeniach o podwyższonej wilgotności między izolacją parową a wykończeniem stropu (płyty wiórowe, gipsokarton) zaleca się pozostawienie zacisku 2–5 cm. Ten techniczny zacisk będzie również potrzebny do prowadzenia instalacji inżynierskich, urządzeń oświetleniowych itp.

Garantowany czas użytkowania nowoczesnej izolacji parowej to 20 lat.

Parę słów o nieodzownym czynniku ludzkim

Montaż izolacji parowej należy wykonywać bardzo ostrożnie, zwracając uwagę na materiał, unikając przebicia go śrubami lub gwoździami podczas montażu stropu. Lokalne uszkodzenia znacznie zmniejszają wytrzymałość folii na konkretnym odcinku i prowadzą do powstawania szronu na izolatorze. Wszystkie miejsca mocowania należy zabezpieczyć taśmą aluminiową, aby zapewnić trwałość.

Często zdarza się również błąd konstrukcyjny, gdy warstwa izolacji parowej otacza nogi strzal. Przy takim rozwiązaniu ciepłe wilgotne powietrze bez przeszkód przenika do powstającego zacisku między nimi i wydzielają się w postaci kondensatu na chłodnych powierzchniach przy osiągnięciu punktu rosy.

Niestety, w warunkach rosyjskich budownictw często spotykane są sytuacje, gdy materiały są stosowane niezgodnie z przeznaczeniem, albo kupowane są drogie folie z krajów zachodnich, a akcesoria do nich – z rynku chińskiego. Przy takim podejściu do sprawy nie ma mowy o jakości.