Jak izolować mансardę w domu wiejskim: porady ekspertów

Понравилась фотография? 7 или Добавить в коллекцию 1 Тогда и появились дормеры треугольные, прямоугольные, арочные люкарны, придавшие скромному и недорогому жилищу особый шарм. По сути, это были надстройки с вертикальными оконными проёмами, которые располагались параллельно плоскости фасада, утапливаясь в мансардную крышу или выступая над ней. Что у нас... Однако в России мансарды не приобрели широкого распространения. И тому есть довольно веская причина - климат. В стране, где полгода длится зима, оптимальным являлось наличие в доме холодного чердака. Даже неотапливаемый чердак служит надёжным буфером между агрессивной внешней средой и жилым помещением. Традиционно в сельской местности полы чердаков утепляли опилками, сеном, мхом, грунтом.

Сегодня частные строения с холодными крышами возводятся редко. Но лишенная \"посреднического пространства\" кровельная конструкция нуждается в качественной, надёжной, высокоэффективной теплоизоляции. Поэтому технологии строительства видоизменились с приходом на рынок современных изоляционных материалов. Кое-какие ограничения при обустройстве мансард всё же имеются и поныне. Наклонная потолочная плоскость ограничивает полноценный жилой объём, и, если более половины площади нежилого чердака имеет высоту менее 1,8-2 м, от переоборудования его в мансарду лучше отказаться. Если же при строительстве загородного домавы хотите сразу заложить в проект возведение мансардного этажа, то прежде следует ознакомиться с соответствующим СНиПом.

Сегодня СНиП 2.08.01-89 трактует эту конструктивную часть здания следующим образом: \"Этаж мансардный (мансарда) - этаж в чердачном пространстве, фасад которого полностью или частично образован поверхностью (поверхностями) наклонной или ломаной крыши, при этом линия пересечения плоскости крыши и фасада должна быть на высоте не более 1,5 м от уровня пола мансардного этажа\".

Przypomnijmy, że nachylony \"sufit\" mансardy jest w rzeczywistości częścią nachylonej dachu. Konstrukcje dachowe z belek często mają bardzo złożoną konfigurację, łącząc różne typy pokryć dachowych. Struktura nachylonego dachu powstaje dzięki nachylonym belkom – nogom strópowym (strópolom). Te elementy jednym końcem opierają się na ścianach (przez mauryłat – specjalny podstrópowy bрус), drugim – na wierzchołku lub innych podporach (stojaki, wewnętrzne ściany itp.). Strópy mogą być częścią złożonych konstrukcji – kratownic, których rozwiązanie konstrukcyjne może się różnić. Montaż \"warstwy dachowej\" powinien odbywać się przed ułożeniem pokrycia dachowego. Najpierw mocuje się izolację parową i podkład pod sufitem mансardy.

Następnie wypełnia się izolację termiczną płytami lub matami. Następnie przychodzi kolej na membranę hydroizolacyjną, która chroni izolację przed wilgocią zewnętrzną. Następnie przybija się konstrukcję desek lub kontrdesek pod jednolity naścież, np. dla dachu z płytkami bitumicznymi, pokryciem cynk-titanowym lub innymi materiałami. Dopiero potem zaczyna się montaż pokrycia dachowego.

Ważne, aby przy montażu \"warstwy dachowej\" powstały dwa przestrzenie wentylacyjne: jedna – między membraną hydroizolacyjną a pokryciem dachowym, a druga – między membraną a warstwą izolacji termicznej. Przestrzenie zapewniają naturalną wentylację i wspomagają wyprowadzanie kondensatu z przestrzeni poddasza. Jednak przy przebudowie zimnego poddasza montaż membrany hydroizolacyjnej jest bardzo trudny. Wymaga on rozmontowania dachu i zdjęciia konstrukcji desek. Można jednak obyć się bez hydroizolacji? Z dużym prawdopodobieństwem – tak. Prawidłowo ułożone pokrycie dachowe nie powinno przepuszczać deszczu i wody śnieżnej. Jeśli przeprowadzono dokładne badanie dachu i przekonano się, że nie przecieka, można bezpiecznie montować izolację termiczną. Rzecz w tym, że na izolację \"kapią\" rosa, tzn. kondensat powstający na wewnętrznej stronie dachu przy nagłych skokach temperatury i wilgotności.

Najbardziej skłonne do powstawania kondensatu są materiałami dachowe metalowe (blachodachówka, dachówka falista z blachy stalowej, miedzi, cynku-titanu, aluminium). Rzadkie krople spływające z naturalnej ceramycznej dachówki lub wełny mineralnej rzadko szkodzą. Aby zapobiec skupieniu kondensatu i silnemu przemoknięciu niezamkniętej izolacji, należy zapewnić przestrzeń wentylacyjną między nią a dachówką. Przepływ powietrza pomaga wyparować szkodliwą wilgoć.

Drugim wrogiem izolacji jest para, która wznosi się z ogrzewanych pomieszczeń domu. Gdy napotka chłodny powietrze z zewnątrz, para skrapla się w warstwie dachowej \"pierza\". Aby zapobiec temu niepożądanej procesie, izolację z wnętrza pomieszczenia pokrywa się paroizolacją. Najpierw płótna paroizolacji przytwierdza się do strópolom z pomocą kołka, układając paski w nałożenie. Szwy i styki dokładnie hermetyzuje się taśmą samoprzylepną. Do ostatecznej fixacji używają się drewnianych listew, które później będą służyć jako podstawa do wykończenia wewnętrznych powierzchni. Jeśli planuje się mokre wykończenia w mансardzie, należy je wykonać po zainstalowaniu paroizolacji.

Rozwiązania błędów

W warunkach południowej Rosji grubość warstwy izolacji termicznej powinna wynosić 190–200 mm. Nieprawidłowy dobór izolacji (użycie materiałów o innym przeznaczeniu i niewystarczającej grubości) to najczęściej popełniana pomyłka przez prywatnych budowniczych. Również nie można ściśle przylegać izolacji do niedostatecznej wysokości (przekroju) strópolom. Przy silnym przyciśnięciu płyty wełny mineralnej znacznie tracą swoje właściwości izolacyjne. Montaż izolacji w mансardzie powinien być dokonywany bez szczelin, ściśle przylegając do strópolom. Przy potrzebie miękkie produkty można lekko przycisnąć. Dodatkowa fixacja płyt i matów elementami mocującymi nie jest wymagana i może być szkodliwa. Obce elementy stają się mostkami chłodu i pogarszają działanie izolacji. Ważne jest, aby izolacja była ułożona na całej powierzchni nachylenia, w przeciwnym razie nieizolowane obszary będą zamarzać.

Inna pomyłka – niewłaściwa hermetyczność bariera paroizolacyjnej. Przyłącza paroizolacji do cegłowych ścian kominów, anten, przewodów wentylacyjnych i innych elementów systemu dachowego nie są klejone taśmą izolacyjną. W rezultacie przez wiele szczelin i zaznaczeń w strefach granicznych do izolacji wnikają nieustannie pary. Drogo się wyjdzie też błędy przy montażu hydroizolacji. Przy silnym nawilżeniu wełna mineralna przestaje działać, ponieważ współczynnik przewodzenia ciepła wody jest 15 razy wyższy niż powietrza. Mансarda staje się zimna i wilgotna, mimo że ogrzewanie jest włączone na pełną moc. Woda w izolacji prowadzi do gnojenia i dalszego zniszczenia drewnianych elementów konstrukcji strópolomowych, a także do uszkodzenia wykończenia wewnętrznych pomieszczeń.

Nie zaleca się stosowania produktów z polistyrenu styrofoam lub pianki styrofoam do izolacji dachów mансardy. Głównymi przyczynami są niska przepuszczalność pary tych materiałów i ich palność z wydzieleniem toksyn. Pozostaw je do izolacji fundamentów.

Okna

Specjalna kwestia – poprawny montaż okien mансardy. Mówiąc krótko, między pionowymi oknami fasadowymi a nachylonymi oknami mансardy istnieją istotne różnice. Pierwsze montuje się w ścianie nośnej, dokładniej w otworze w ścianie, przy użyciu specjalnych elementów mocujących – bolców. Małą strefę ryzyka – szczelinę między ścianą otworu a ramą okna – wypełnia się pianką montażową i izoluje taśmą samoprzylepną PSCUL lub innymi materiałami.

Okna mансardy montuje się między strópolami, montuje się je na konstrukcji desek tak, by stały się nieodłącznym elementem nachylonego dachu. Mają one specjalną konstrukcję, zaprojektowaną do odporności na duże obciążenia śnieżne, wiatrowe i inne. Nowoczesne okno mансardy to cała instalacja, wchodząca w skład bloku okna (ramy, ruchomej ramy-klapki, wypełnionej izolacją cieplną pakietu szklanego), a także kompleks izolacyjnych produktów i materiałów, różnorodnych akcesoriów wewnętrznych i zewnętrznych. Aby wykluczyć przecieki, należy zapewnić wodoodporność połączeń pokrycia dachowego z blokiem okna. To zadanie można rozwiązać specjalnymi zewnętrznymi okładzinami. Aby nie dopuścić do zamarzania, obszar okna dokładnie izoluje się wełną mineralną z włókna bazaltowego.

Styk z hydro- i paroizolacją pod dachem chronią izolacyjne okładziny (fartuży) i specjalne elementy. Ważny moment w instalacji okien mансardy – kształtowanie, izolacja i wykończenie odchyleń. Błędy na tym etapie prowadzą do zamarzania i obfitego tworzenia kondensatu. Podczas montażu należy zwrócić uwagę, by dolny odchył był prostopadły, a górny – równoległy do podłogi. Pod podkładem powinna być położona miękka izolacja cieplna, ale wcale nie pianka montażowa.

I jeszcze kilka porad:Zimą okno często jest zasłonięte śniegiem, które trudno usunąć. Wiosną może dojść do zatoru wody i przecieków. Aby temu zapobiec, okna mансardy należy montować na otwartych fragmentach dachu, w odległości od elementów zatrzymujących śnieg, ełdów i innych problematycznych obszarów, gdzie powstają śnieżne masy. Jeśli okna jednak trafiły do strefy gromadzenia śniegu, zaleca się położenie kabla grzejnego systemu antyoblodowego wokół okładziny. Pod blokami okien należy umieścić elementy grzewcze (grzejniki, konwektory), aby nachylona powierzchnia pakietu szklanego \"myła\" ciepłym powietrzem. Jeśli takiej możliwości nie ma, umieść izolowane grzejnikiem okno mансardy jak najwyżej, tam, gdzie podnosi się nagrzanym powietrzem pomieszczenia mieszkalnego.