Ciepły i przytulny drewniany domek w Islandii

City BORGARNESZESZYZNIE znajduje się zaledwie trzydzieć kilometrów od Reykjavíku, ale by dotrzeć do niego, trzeba przejechać przez fiord i przejść najdłuższy most na Islandii – jego długość przekracza 500 metrów.

City jest niewielki – tylko dwa tysiące mieszkańców, ale starożytny: według islandzkich legend, dziesięć wieków temu w nim urodził się skald, czyli poeta Egill Skálgúmur, bohater średniowiecznych sag. Jego ojciec był jednym z potężnych norweskich wikingów, którzy opuścili swoje domy na kontynencie, by osiedlić się na wyspie.

Na Islandii szanuje się nie tylko bohaterów własnych legend, ale również tradycje. Na przykład czarne domy, które można zobaczyć w islandzkich miastach, są daniem starożytnego zwyczaju smolenia ścian. Przez jeszcze jakieś sto lat na wyspie budowano tylko w ten sposób.

Lasy na Islandii są rzadkością, więc drewno zawsze było przewożone i kosztowało dużo pieniędzy. Starano się je wielokrotnie wykorzystywać: domy, które przestali spełniać swoje zadanie, nie niszczono, ale starannie rozbiórko. Deski były wykorzystywane do budowy nowych budynków. Aby trwały jak najdłużej, były smolone tak jak boki łodzi.

Domek, który trzy lata temu zbudowała w mieście BORGARNESZYZNIE islandka projektantka Ruta Karradottir, z zewnątrz jest czarny jak smol. Ale w środku jest ciepły i przytulny.

Układ domu jest standardowy dla współczesnego domu przeznaczonego do wypoczynku: obok dwuswiatłowego salonu, połączonego z kuchnią i jadalnią, znajduje się sypialnia. Druga sypialnia znajduje się na strychu, pod samą dachem.

Układ wnętrza, jak często bywa w skandynawskich domach – mieszanina przedmiotów z internetowych sklepów, takich jak IKEA i Zara Home, używanych i vintage rzeczy oraz rzeczy wykonanych ręcznie. Duży drewniany stół do obiadów, na który można usiąść duża grupa gości, oraz wiejska sklepikowa wyglądają tak, jakby zostały stworzone przez lokalnego stolarza.

Ruta Karradottir postarała się stworzyć atmosferę idealną do nieśpiesznej wypoczynku, główną urokliwością którego jest wolność od spraw, trosk i szturmu, cieszenie się piękno przyrody, jej barwami i dźwiękami.