Dom Tai Bin zaprojektowany przez architektów Chu Ngoc Anh w Dong Huang, Wietnam

Dom Tai Bin zaprojektowany przez architektów Chu Ngoc Anh

Stworzony przez architektów Chu Ngoc Anh, dom Tai Bin to nowoczesne mieszkanie w wsi Dong Huang, Wietnam. Oferuje nieco ponad 6500 stóp kwadratowych przestrzeni mieszkalnej połączonych z zieloną przestrzenią zewnętrzną wokół domu.

Projekt znajduje się na terenie uprawnego w pobliżu miasta Tai Bin. Większość mieszkańców zajmuje się rolnictwem i uprawą ryżu. Obecna architektura wsi składa się przede wszystkim z jednorodzinnych i dwupiętrowych domów oraz bardzo małej liczby tradycyjnych jednopiętrowych domów wiejskich z dachem skatnym.

Dom przeznaczony jest do zamieszkania przez babci i dziadków, a ich wnuki przyjeżdżają tu co weekend. Obecna ziemia jest wykorzystywana przez babci i dziadków w ramach modelu „rolnictwa podsytenującego”, obejmującego ogród, sad owocowy, jezioro rybne, dziedziniec i kombinację uprawy ryżu w polu. Dlatego też projekt został opracowany z uwzględnieniem głównego kryterium – dopasowania do stylu życia i codziennych zwyczajów właścicieli. Inne kryteria to naturalna wentylacja, dobre oświetlenie, niskie zużycie energii i wykorzystanie wody deszczowej do codziennych potrzeb. Zaletą położenia domu, z trzema otwartymi stronami, jest szeroki widok na ogród i jezioro oraz dobry południowy wiatr. Główna fasada domu skierowana jest na zachód.

Styl projektu stara się stworzyć bliskość i przyjazność dla osób starszych (które nie chcą zmian). Zespół architektów wybrał formę i język domu w kierunku „tradycyjnego domu północnego”, ale z nowoczesnym naciskiem. Główny biały blok znajduje się w tym samym miejscu co stary dom (dom z czasem się niszczył). Czerwony blok cegły jest wyjątkowy z punktu widzenia pionowego obrotu. Użycie obrotu bloku na głównej fasadzie pozwala uzyskać wiatr, zwiększyć widok na ogród i jezioro. To również tworzy wrażenie kontrastu form i materiałów architektonicznych między dwoma blokami.

Większość ludzi w wsi uprawia, zbiera i suszu ryż, więc duży, wielofunkcyjny podwórko jest nieodzowną cechą domów wiejskich. Podwórze do suszenia ryżu przekształca się w miejsce zabawy dla dzieci lub miejsce spotkań i przygotowania placków podczas święta Tet. To przestrzeń łącząca ludzi z naturą i rodziny ze wsią oraz lokalnymi społecznościami.

Ponieważ przedni bok domu znajduje się blisko zachodu, zespół architektów umieścił balkon jako przestrzeń przejściową między wnętrzem a przestrzenią zewnętrzną domu oraz jako miejsce do obniżania temperatury w salonie dzięki cieniu drzew. Użycie „drewnianych rolet” do blokady słońca i promieniowania pomaga lepiej regulować temperaturę, zachowując przy tym wentylację, widok i miękkie przestrzenie architektoniczne, wspierające bliski kontakt ludzi z naturą. Aby połączyć dom z dużym tarasowym podwórkiem i terenem, zachowując przy tym szeroki widok, zespół architektów użył systemu przesuwnych drzwi drewnianych, imitujących tradycyjne „drzwi kolumnowe” z maksymalną szerokością otwarcia dla wszystkich drzwi.

Drzwi z pionowymi drewnianymi belkami pomagają regulować oświetlenie i ograniczyć bezpośrednie promieniowanie słońca w salonie. System drzwi łatwo się otwiera i zamyka, zmieniając stan, tworząc silniejsze połączenie z tarasem i kształtując solidny materiałowy element na głównej fasadzie. Czerwony blok cegły podlega najmocniejszemu wpływowi promieniowania słońca. Dlatego został wzmocniony ochroną przed upałami poprzez podwójną ceglaną konstrukcję (grubość ścian 110 mm) do pokrycia ścian. Między dwoma warstwami cegły znajduje się przestrzeń powietrzna o szerokości 50 mm, która pomaga cyrkulować powietrzu i spowalnia proces przenoszenia ciepła. Zewnętrzna część ściany została pokryta dodatkową warstwą czerwonej jednolitej cegły, aby zapobiec pleśni, chronić przed upałami i zwiększyć wytrzymałość ścian.

Współzgodny z tradycyjnym układem domów w północnym Wietnamie (domy trzy-pokojowe i dwie skrzydła), główna oś przechodzi od podwórka przez balkon do salonu, a następnie do pomieszczenia do modlitwy. Dodatkowa funkcjonalna oś, położona obok i służy jako „skrzydło”, składa się z jadalni, kuchni, głównej sypialni i łazienki. Aby zapewnić wygodny dostęp do ogrodu bez wpływu na inne przestrzenie, oddzielna ścieżka dla babci i dziadków z dachem umieszczona na bocznej stronie domu. Zawieszone stoły również znajdują się na tej drodze. Po zbiorze warzyw w ogrodzie babci i dziadkowie przygotowują je tutaj przed przyniesieniem do domu.

Aby zwiększyć więź i interakcję między członkami rodziny, kuchnia znajduje się w centrum dodatkowej funkcjonalnej osi obok grupy drzew. Włączenie kuchni do atrium tworzy również pionowe połączenie z dwiema sypialniami na drugim piętrze.

Drugi piętro przeznaczone jest dla gier synów co weekend i do pokoju tenisa stołowego całej rodziny. Wykorzystaliśmy przestrzeń dachowej skatnej, aby stworzyć małą mansardę, odpowiednią dla sypialni lub stref zabaw dzieci. Ta mała sypialnia znajduje się obok sypialni rodziców, więc rodzice łatwo mogą obserwować swoje dzieci i wchodzić w interakcję z nimi.

Dach ma duży nachylenie, co umożliwia łatwe zbieranie wody deszczowej do ponownego wykorzystania. Woda deszczowa zbierana jest w zbiorniku i część wykorzystywana do kąpieli i prania, reszta służy do nawadniania ogrodu.

Dom niesie ducha nowoczesnej wiejskiej architektury, ale zachowuje tradycyjne przestrzenie i kulturę. Mamy nadzieję, że projekt będzie wspierał tworzenie tożsamości nowoczesnej wiejskiej architektury.

– Chu Ngoc Anh Architektura