Ciekawostki o odkurzaczu, których nie wiedziałeś

O to, aby ułatwić sobie sprzątanie domu, ludzie zastanawiali się już kilka wieków temu. Na przykład sprzątanie Louvre za pomocą szczotek i szmat mogło potrwać kilka dni, więc w pałacu sprzątano rzadko i niechętnie. Koniec XVI – początek XVII wieku Louvre był ogromną śmietnikiem. Nie dziwiło więc, że pierwszy prekursor współczesnego odkurzacza pojawił się właśnie we Francji.

Paryski medyk Étienne Lar zaproponował kardynałowi Mazarinowi specjalne urządzenie do szybkiego sprzątania pokoi. Była to długa ciężka rura z pięćdziesięcioma sznurami, które napędzały walec wewnątrz rury. Jak działał ten mechanizm, wyjaśnić trudno. Być może walec napędzany był w ruch, miałby wchłaniać kurz. Niestety urządzenie nie przetrwało.

Pierwsze odkurzacze

Pierwszy znany patent na produkcję odkurzacza został wydany w lipcu 1860 roku w Stanach Zjednoczonych. Daniel Hess z Iowa zaproponował wyposażenie urządzenia wirującą szczotką i skomplikowanym systemem mięt. Nie ma żadnych świadectw, że mechanizm został zbudowany.

Wiele szczęścia przysługiwało innemu Amerykanowi – Aivazowi McGaffni. W 1869 roku otrzymał patent na rozwój odkurzacza z przekładnią. Mechanizm, który wchłania kurz, był napędzany specjalną ręczką, którą trzeba było stale naciskać.

Urządzenie było lekkie i kompaktowe, jedyną jego problemem było to, że pchnięcie odkurzacza i przytrzymanie ręczki jednocześnie nie było tak łatwe.

W 1899 roku John Tormen otrzymał patent na benzynowy odkurzacz. A w 1900 roku Corin Duffor zapatentował elektryczny odkurzacz. Oba wynalazki całkowicie zawiodły w aspekcie komercjalnym.

Benzynowy odkurzacz Tormena był niebezpieczny, nawet podczas testów dwa urządzenia wybuchły. A dzieło Duffora okazało się po prostu nierealne, więc stworzone przez niego przedsiębiorstwo zawiedło w pół roku.

Nowy przełom osiągnął Brytyjczyk Hubert Cecil Boot, który przemienił sprzątanie domu w prawdziwe widowisko.

Boot zaprojektował ogromny odkurzacz, który szybko wchłania kurz z dywanów i zasłon.

Odkurzacz jako widowisko

Klienci stworzonej przez Boota British Vacuum Cleaner Company wynajmowali odkurzacz do sprzątania za 3–5 funtów w zależności od wielkości pomieszczenia. Odkurzacz dostarczano do domu na koniach i zostawiano na ulicy.

Oczyszczanie odbywało się przy użyciu 30-metrowych szlang. Do usług Boota zwracali się brytyjskie admirałstwo, skarbowość i nawet królowa Wiktoria. W Londynie stało się modne zapraszać gości, aby obserwować sprzątanie.

Przenośny odkurzacz

W 1905 roku Boot miał konkurencję – Waltera Griffithsa, który zapatentował lekki przenośny odkurzacz bardzo podobny do współczesnych urządzeń. Nazywał się „Ulepszony wakuumowy sprzęt do usuwania kurz z dywanów”. Po wprowadzeniu jego wynalazku na rynek sprzątanie domu od kurz jest już nie widowiskiem. Urządzenie było podobne do współczesnych odkurzaczy tym, że mieściło się w mieszkaniu, nie zajmowało dużo miejsca i pracować z nim mógł każdy obywatel.

Prawa – reklama odkurzacza w gazecie.

W 1910 roku P. A. Fisker zapatentował elektryczny odkurzacz, którego nazwę wziął z adresu telegraficznego firmy – Nilfisk. Odkurzacz ten ważył tylko 17,5 kg i mógł być napędzany przez jednego człowieka. Firma założona przez Fiskera i jego towarzysza Nielsen’a nadal istnieje i nazywa się Nilfisk-Advance.

Amerkański wzór

Około tego samego czasu na skórzance w fabryce Williama Hoovera pracował skromny sprzątacz Murray Spengler. Dokładnie mu przychodziła idea stworzenia elektrycznej wersji urządzenia Boota. To był sprzęt z kocem zamiast pojemnika do kurzu i drążkiem od szwabry zamiast ręki – działał idealnie, pochłaniając kurz.

Brilliantne perspektywy dla skromnego mechanizmu zrozumiał przedsiębiorca Hoover, który kupił patent Spenglera na produkcję.

Modele firmy Hoover ważyły około 20 kg, co było niesamowitym osiągnięciem inżynierskiego myślenia. Dzięki opracowaniom Hoovera na świat pojawiła się klasyczna amerykańska wersja odkurzacza – nóżki szczotki, woreczek i silnik.

Europejska wersja

W 1910 roku Szwed Axel Wenner-Gren, pracując na sprawy w Wiedniu, zainteresował się dziwactwem z Ameryki wystawionym w oknie sklepu – odkurzaczem „Santo”. Był to odkurzacz, którego nie można było nazwać domowym.

Dwa lata Axel pracował w europejskim filiale firmy „Santo” i w Stanach Zjednoczonych, gdzie poznawał nowe metody sprzedaży produktów dla Europy. Wrócił do Szwecji z ideą, która urodziła się przed oknem z odkurzaczem.

Wenner-Gren zorganizował zespół inżynierów, którzy rozpoczęli rozwój pierwszego domowego odkurzacza, który pojawił się w 1912 roku.

Urządzenie miało wentylator zamiast solidnego pompownika powietrza i jego waga została natychmiast obniżona do 14 kg.

Prawdziwym przełomem było pojawienie się urządzenia Model V. To był cylindryczny sprzęt, poruszający się na kołach, z przyłączonym do niego gumowym szlangiem i telefoniczną rurką z szczotką. Tak wyglądały prawie wszystkie modele odkurzaczy do suchej sprzątania, produkowane w XX wieku.

Robotyczny odkurzacz

Pierwszy robotyczny odkurzacz pojawił się w 2002 roku. Konsumentom udało się nie tylko podziwiać ten inteligentny gadżet, ale też kupić go na własny użytek.

Ostatnie osiągnięcia

Dziś na rynku dostępnych jest wiele modeli odkurzaczy, są one kompaktowe i lekkie, łatwo je czyszczyć i myć. Oczyszczają nie tylko powierzchnie, ale też powietrze, zbierają rozlane ciecze. Producentom rozwijają się systemy, które ułatwiają życie alergikom i astmatykom.

Na przykład wielofunkcyjny odkurzacz DryBOX Amfibia firmyThomas jest wyposażony w dwie najnowocześniejsze systemy filtra – cyklonowy DryBOX do suchej czyszczenia i wodny AquaBOX – do dokładnego sprzątania z jednoczesnym czyszczeniem powietrza. Ten odkurzacz zbiera 99,99% kurzu i 100% pyłku.

Co więcej, z AquaBOX Amfibia możliwa jest wilgotna sprzątanie miękkich mebli, dywanów i matrasów oraz delikatne sprzątanie podłóg parkecie z unikalną насadką Aqua Stealth.