Pokrycie dachowe miedziane

Można policzyć na palcach jednej ręki materiały, które mogą się równać z miedzią pod względem estetyki, trwałości i zachowania estetycznego wyglądu przez cały okres użytkowania dachu. Tylko cynk-titan może rzeczywiście przewyższyć miedź...

W XXI wieku w Rosji inwestorzy coraz częściej wracają do kiedyś bardzo popularnego miedzianego dachu. Ze względu na wysoką cenę zarówno materiałów, jak i prac montażowych, wydawało się, że miedziane dachowanie straciło na popularności w kraju.

Ale jak tylko potencjalni klienci zyskali środki na piękne i niezawodne dachy, technologia miedzianego pokrycia błyskawicznie wróciła do Rosji i zyskuje szybko popularność wśród podwykonawców, stopniowo opuszczając najwyższy, elitarny segment i zyskując nowych zwolenników w segmencie średnim.

Życie użytkowe miedzianego dachu przekracza 100 lat, a najstarsze domy z miedzią mają nawet do 150 lat historii. Dlatego właśnie w średniowieczu w Rosji i innych krajach dachy kościołów i zamków pokrywano miedzią – te budowle były zaprojektowane, by stały się na wieki.

Typy miedzianych dachów

Na rynku materiałów budowlanych dostępna jest miedź do dachów w dwóch wersjach: dachy z falami (miedziane panele z wygiętymi krawędziami) oraz dachy z płytek (małe płytki, które przekształcają zwyczajny dach w prawdziwe dzieło sztuki).

Zalety technologii z falami polegają na połączeniu sąsiednich paneli, zwanych również „obrazami”, za pomocą fałdu, powstałego przez wygięcie krawędzi panelu za pomocą specjalnego narzędzia do gięcia. Miedź to bardzo miękki i plastyczny materiał, a fałdy z niej wychodzą doskonale równe i długo zachowują szczelność.

W przypadku dachów z płytek, małe elementy miedziane montuje się w dwóch warstwach, tak by płytki zewnętrznej warstwy przekrywały stawy płytek w warstwie wewnętrznej. Dzięki temu, struktura w formie łusk, zapewnia dachu wysoką szczelność i odporność na wszelkie warunki atmosferyczne.

Powody trwałości miedzi

Z punktu widzenia chemii trwałość pokrycia miedzianego i jego odporność na prawie wszystkie formy oddziaływania środowiska można wyjaśnić reakcją utleniania. Warstwy powierzchniowe miedzi, kontaktując się z wodą i tlenem, ulegają utlenieniu i pokrywają się grubą szarą zieloną warstwą zwaną patainą. Jest ona bardzo odporna na korozję i długo pomaga utrzymać idealną geometrię paneli miedzianych.

Pataina to warstwa tlenowo-węglanowa o grubości do 0,7 µm. Jest na tyle praktyczna, że właściciele niektórych dachów próbują tworzyć sztuczne patainowanie przez nanoszenie specjalnych składów (np. napylanie). Pataina nadaje miedzianemu dachowi godny, emaliowy odcień.