Wykonane i wynalezione w Rosji: podsumowania SaloneSatellite 2018

Konkurs dla początkujących projektów przemysłowych z Rosji, krajów SNG i Bałtyku SaloneSatellite Moscow pozwala młodym ludziom nie tylko zadeklarować się, ale także nawiązać relacje z wiodącymi producentami mebli i międzynarodowym światem prasy. W Moskwie odbywa się już 14. raz. W tym roku wydarzenie miało na celu pokazanie połączenia przeszłości i współczesności poprzez projekty wykonane na styku nowych technologii i starożytnych rzemiosła.

Z Władiwem Samojłowem przedstawiamy Ci możliwość bliższego zapoznania się z najjaśniejszymi uczestnikami konkursu, a także z jego zwycięzczynią. Ostatnie miały możliwość udziału w konkursie młodych projektów w Medanie – to już wydarzenie światowego zakresu.

Władimir Samojłow – ekspert, analityk trendów, konsultant ds. projektowania, założyciel designet.ru

1 miejsce: Anna Strupińska

Hako – lampka łącząca naturę i technologię. Autorka przeskanowała nieprzetworzony kawałek sosny o wieku kilkudziesięciu lat przy użyciu skanera 3D, a następnie zaprojektowała i wygenerowała ją metodą druku 3D. Dokładność dopasowania powierzchni sztucznego elementu do zewnętrznego kształtu drewna wynosi tylko 0,03 mm.

W japońskiej kulturze rzemiosła stolarskiego obowiązuje przekonanie, że nieprzetworzone drewno zawsze jest bardziej doskonałe niż każda rzecz stworzona przez człowieka.

Komentarz Władimira Samojłowa: „Trend łączenia naturalnych i sztucznych materiałów. Poetyckie minimalizm. Japońskie motywy. Jednak wymaga dopracowania – należy usunąć sznurek. Po tym można już używać”.

2 miejsce: Dina Akkubekowa

Wieszak „DNA” został zaprojektowany dla przestrzeni publicznych. Drewniany szkielet, na który naciągnięta jest elastyczna tekstylowa membrana, służy kryształkom do ubrania.

Bez trudu można się domyślić, że otrzymała swoją nazwę z powodu spirali kształtu przypominającego DNA.

Komentarz Władimira Samojłowa: „Prawie gotowy produkt. Myślę, że decyzję komisji wpłynęły wspomnienia o podobnych eksperymentach artystycznych z Włoch w latach 80. I ogólny trend na bardziej emocjonalny design”.

3 miejsce: Iwan Basow

Tematem tej kolekcji stolików był kształt i płatki kwiatu.

Podczas projektowania została ustawiona zadanie wizualnej spójności zarówno wewnątrz jednego przedmiotu, jak i w grupie.

Komentarz Władimira Samojłowa: „Dorobiony projekt dorosły i gotowy na poziom produktu. Jakość w szczegółach, materiałach i podejściu. Super. Obiekt trafia do wszystkich trendów: od kolorowych metali do neo-retro. Młodzi”.

Specjalny nagrodę: Andrzej Budko

W programie konkursowym Andrzej uczestniczy z wełnianymi dywanami „Like a Russian”, wykonanymi w trzech kolorowych wariantach – odcieniach rosnących na łąkach środkowej polskiej Polski – koniczyny, puszki i wilczycy.

To odniesienie do pamięci mojego pokolenia – dziecięcej gry z dywanem na ścianie. Gdy przesuwając palcem po skomplikowanym wzorze, szukaliśmy prostszych i znanych form.

Komentarz Władimira Samojłowa: „Świetny mix tradycji i podejścia projektowego. Uwaga na szczegóły. Bitwa o technologie. Pięknie i praktycznie”.

Nikita Gorškov, Petr Krósczyński

Stworzony przez projektantów stół kawowy P.A.C. dla ulicy z kompozycyjnej drobiny wygląda bardzo podobnie do granitu, tylko lekki. Porównanie z kamieniem nie jest przypadkowe – wytrzymałość materiału jest znacznie wyższa niż beton.

Z frezarki pozostaje dużo drobiny. Wykorzystując ją zamiast surowca, wdrażamy w życie ideę produkcji bezodpadowej.

Komentarz Władimira Samojłowa: „Kształt, proporcje, technologia – wszystko super. Byłoby lepiej, gdyby chłopcy przystosowali się do rad w zakresie poprawy technologii i podniesienia jakości powierzchni”.

Eugenia Waguryna

Stworzenie tej lampy wzbudziło autorkę podczas starego nattermorta z kolekcji Reichsmuzeum, na którym były przedstawione różne smaki i w tym samym znany holenderski okrągły ser.

Wyglądało zabawnie zrobić lampę w kształcie świecącego kawałka sera. Ten obraz można uznać za pewne ostrzenie na sankcje przeciwko Rosji, w wyniku których wiele ulubionych produktów stało się granicą marzeń.

Komentarz Władimira Samojłowa: „W trendzie ironia – lampka serowa świecąca na przekroju. Cienki postmodernizm, zapakowany w design. Prototyp już dobry, ale wymaga dopracowania szczegółów”.

Taras Źeltyshew

Krzesło Lymphochair to kompozycja z metalowego szkieletu i mleczno-białego wełnianego materiału wypełnionego piórami i poliuretanem. Na pierwszy rzut oka nieprzyjemna konstrukcja do siedzenia zaskakuje miękkością i komfortem.

To straż naszego ciała – limfocyty. Obiekt budzi wyobraźnię człowieka, więc to krzesło ma efekt leczniczy.

Komentarz Władimira Samojłowa: „Najbardziej emocjonalny niezgodny artystyczny obiekt z ręcznie wyrabianego białego wełnianego materiału. W trendzie design-craft. Drugiego tu znacznie więcej, ale też można się zasiedzieć”.

Anna Charčenko

Kosze, kwiaty, wazy z kolekcji „Łuska” zostały wykonane z odchylek produkcji miękkiego mebli skórzanych. Ta kolekcja zaprasza projektanta do odpowiedzialnego podejścia do zasobów i oszczędzania ich.

Wygląda mi, że dzięki podobnym konceptom mogę mieć wpływ na rozwiązanie problemu zanieczyszczenia otoczenia. I w ten sposób projekt może pomóc w rozwiązaniu globalnych problemów.

Komentarz Władimira Samojłowa: „Dobra idea wykorzystania resztek skóry do nowych produktów. Upcycling – trend. Surowiec nie jest przetwarzany, ale dzięki innemu użyciu podnosi jego status. Według mnie to historia niszowa. Wymaga dopracowania szczegółów: jak ustawiać krawędzie”.

Iłia Lazukin

„Stół z pamięcią” to specjalna wersja stołu, na którym można zostawić swój ślad podczas siedzenia. Stół wykonany z metalowego szkieletu i przykrytej termochromową tkaniną.

Cechą tkaniny jest to, że reaguje na ciepło i zmienia swój kolor.

Komentarz Władimira Samojłowa: „Technologia nie jest nowa. Jedno pytanie – po co ta rzecz?”

Aleksandra Hromczynko

Nad stworzeniem krzesła XXI wieku Aleksandra Hromczynko, absolwentka BWSHD, pracowała dwa lata. W wyniku eksperymentów powstało krzesło sprężynowe Chiller, które pozwala „oczuić się lecąc nad ziemią”.

Aby się w nie wлюбować, wystarczy zasiedzieć w nim – od razu łapie rytm Twojego nastrój.

Komentarz Władimira Samojłowa: „Idea, kształt, miękkość – normalne. On nawet dobrze się kołysze. Jedno „ale” – naczynie krzesła nie jest głębokie i nie ma podparcia szyi. Więc wciąż nie można się całkowicie rozluźnić”.