Projekt wnętrza kuchni połączonej z jadalnią i salonem w domu jednorodzinnym z fotografiami

Doświadczenie pokazuje, że własny kottedż nie ogranicza fantazji właściciela. Mowa będzie o połączeniu jadalni, kuchni i salonu w domu jednorodzinnym jako jednym z opcji organizacji przestrzeni. Jak skutecznie połączyć te pokoje bez naruszenia ogólnej harmonii wnętrza i zachowania funkcjonalności każdego miejsca?

Podstawowe zasady planowania

Przed rozpoczęciem projektu należy określić, w której z obszarów będzie znajdować się największa liczba mebli, który z sektorów będzie największy i jak przeprowadzić zonowanie. Należy również wziąć pod uwagę kształt pomieszczenia, położenie drzwi i okien. Przy planowaniu przestrzeni należy zwrócić uwagę na:

• meble: powinny odpowiadać wspólnemu stylowi lub mieć przynajmniej taki sam odcień, który panuje w projektowaniu wnętrza;
  
• obecność wystarczającej ilości wolnego miejsca wokół kuchennego zestawu mebli;
  
• funkcjonalność strefy roboczej: powierzchnia gotowania, myjnia i lodówka rozmieszczane jako pierwsze powinny tworzyć trójkąt, który pozwala wygodnie gotować.
  

Można również zaznaczyć kilka dodatkowych punktów. Jeśli nie planujesz ostro ograniczać stref, jadalnię można zorganizować między salonem i kuchnią. W takim przypadku stół staje się elementem wnętrza w obu sektorach.

Praca firm architektonicznych "Muji" i "Eight design"

Plusy i minusy łączenia

Wykonując połączenie kuchni i salonu w domu jednorodzinnym, można znacząco zwiększyć całkowitą powierzchnię i uzyskać dość funkcjonalne pomieszczenie podzielone na kilka stref. Ale to nie jedyna przewaga, istnieją też inne zalety:

• możliwość rozmieszczenia mebli o dużych rozmiarach, co sugeruje swobodny wybór stylu wnętrza;
  
• organizacja komfortowej strefy do przyjmowania gości: nie trzeba ciągle biegać na kuchnię, przynosząc z niej przekąski – wszystko jest pod ręką w połączonej przestrzeni;
  
• możliwość realizacji dowolnego, w tym układu w kształcie litery P w strefie roboczej;
  
• można gotować i zarazem pracować za komputerem lub obserwować dzieci bawiące się w salonie.
  

Minusy łączenia

Warto też je wskazać, mimo że większość wad można częściowo usunąć. Negatywne aspekty łączenia kuchni i salonu w domu jednorodzinnym:

• zapach i kondensat: rozprzestrzenianie się po całym salonie, wilgoć osiada na meblach, jeśli nie zostanie zainstalowana wystarczająco mocna wentylacja;
  
• hałas: działająca w strefie gotowania maszyna domowa może częściowo uciszać telewizor;
  
• częsta sprzątanie: trzeba stale dbać o czystość na kuchni – nieumyte naczynia lub brudny podłoga jakkolwiek źle „harmonizują” się z salonem.
  

Zonowanie przestrzeni

Rozdzielenie połączonego pomieszczenia zapewni harmonijną percepcję otoczenia. Istnieje wiele sposobów zonowania, warto wskazać najpopularniejsze.

• Za pomocą koloru

Aby uzyskać granicę, najczęściej używane są odcienie tego samego koloru. Istnieje też inna opcja, rzadziej spotykana: stosowanie kontrastowych rozwiązań, w których jedna z obszarów jest celowo wyróżniona. Przy wyborze głównego koloru należy unikać nadmiernie nasyconych, ostrej barwy. Lepiej używać spokojnych kolorów: beżowego, mlecznego, blado-różowego lub jasnoszarego. Należy pamiętać, że podobne odcienie wizualnie rozszerzają przestrzeń.

• Za pomocą materiału wykończeniowego
  

Użycie powierzchni do rozdzielenia stref pomieszczenia również daje swój efekt. Jak tego dokonać?

1. Ściany. Jeden z wariantów – dekoracyjne tapety w strefie jadalnej i płytki kafelkowe – w strefie roboczej. W tym przypadku warto wybrać materiały wykończeniowe różniące się kolorem o nie więcej niż 1-2 tony. Jeśli używać tylko tapet, to granicę można ustalić za pomocą dekoracyjnych masek. Wspaniale wyglądają kombinacje dekoracyjnej sztukatury z kamienną kładką lub płyt MDF i tapet.
   
2. Strop. Na kuchni można zostawić gładką powierzchnię, podczas gdy w salonie wykonać dekoracyjne ułożenie stropu przy pomocy dekoracyjnych drewnianych belek. Takie rozwiązanie pasuje do stylu kantry lub moderne.
   
3. Podłoga. Można użyć połączenia płytek ceramicznych w strefie kuchennej z laminatem lub parkietem w salonie. Alternatywnym rozwiązaniem może być pokrycie wykonane z tego samego materiału, mające różną fakturę. Na przykład w strefie roboczej można położyć jasny, odporny na wilgoć laminat imitujący jesion. A w salonie użyć tego samego materiału, ale pod „złotą sosnę”. Inny sposób podzielenia przestrzeni – dywan w salonie.
   

Zonowanie przy użyciu różnych poziomów podłogi i stropu

Najczęściej stosowany sposób zastosowania konstrukcji o różnych poziomach – stworzenie podium na kuchni. Powinno być niskie (nie więcej niż 15 cm), aby można było na nie bezproblemowo wskoczyć. Podium będzie wyglądać elegancko, jeśli próg będzie falisty i o innym kolorze niż główny kolor wnętrza.

Stworzyć wielopoziomowy strop można tylko wtedy, gdy jest wystarczająco wysoki. Przy tworzeniu konstrukcji wykorzystuje się płytę gipsokartonową, którą osłania się wcześniej zamontowany szkielet. W uzyskanym płycie dla oświetlenia lepiej użyć lamp punktowych, odpowiednich w strefie roboczej. Przy zonowaniu za pomocą stropu można wykorzystać belkę, która będzie granicą między sektorami, każdy z nich mając swój odcień.

Zonowanie przy użyciu mebli

Również popularny sposób podzielenia przestrzeni. Jakie meble używane są najczęściej do tego celu?

1. Barowa stół. Ulubiony sposób zonowania wśród młodych ludzi. Do barowego stołu stawia się swoje wymagania: powinien być przeszklony (rzadziej stosuje się zamknięte modele, ponieważ wokół nich niekomfortowo siedzieć – nogi będą uderzać) i mieć wysokość co najmniej metra. Kształt samej konstrukcji może być dowolny: prostokątny, owalny, z zaokrąglonymi krawędziami.
   
2. Regał (konsola). Zwykle pełnią rolę podpórki dla miękkich mebli ustawionych w salonie.
   
3. Dawany i kątowe. Umieszcza się je plecami do strefy roboczej. Warto dobrze wybrać odległość, aby krople od gotowanego jedzenia nie dotykały mebli.
   
4. Wersja z ostrową i półostrową. W pierwszym przypadku stół roboczy z myjnią znajduje się w środku, tworząc funkcjonalny trójkąt wygodny dla domowników. Druga wersja zakłada, że konsola robocza jednej strony przyczepiona jest do ściany.
   

Cechy zonowania w domu z cegły

W kottage zbudowanym z cegły przy rozdzieleniu przestrzeni zazwyczaj stosuje się łuki. Jest to spowodowane obecnością dużych nieścieranych konstrukcji (w szerokim pomieszczeniu). Łuki są szczególnie odpowiednie przy dekorowaniu wnętrza w klasycznym stylu.

Zonowanie w domu drewnianym

Tutaj można stosować kolumny w kształcie przetworzonych bali, co podkreśli takie style jak prowans i kontempory, czy kantry. Dobrze wygląda podium wyróżniające strefę roboczą lub na odwrót, salon.

Zonowanie za pomocą drzwi przesuwnych i niepełnych przegród

W ostatnim przypadku konstrukcję można wykonać samodzielnie, używając płyt gipsokartonowych i metalowego profilu. Najczęściej stosowana jest przegródka przyczepiona do jednej ściany i mająca krawędź w kształcie półkola. Ma też sens stosowanie przesuwnych drzwi do rozdzielenia stref, które mogą być jednolite lub siatkowate. Materiałem do ich wykonania są:

• PLY lub MDF;
  
• gipsokarton;
  
• drewno;
  
• plastik;
  
• szkło (gładkie, faliaste, matowe lub z naniesionym obrazem metodą piaskowania).

Projekt: Studio BeInDesign

Rozdzielenie przestrzeni za pomocą narożnika

Ciekawy pomysł, który dobrze pasuje do budynków o ograniczonej powierzchni i tych, którzy rzadko gotują w domu, preferując jedzenie w kawiarni lub zamówianie jedzenia z dostawą. Jeśli nie ma gotowego narożnika, można go stworzyć, używając wodoodpornych (GKLW) płyt gipsokartonowych zielonego koloru. Trzeba wyrównać w salonie narożnik i zbudować niepełną przegrodę, w której stół roboczy i myjnią zostaną „zatopione”. Można też zrobić inaczej: rozmieścić kuchnię bezpośrednio w przegródce, jedna strona skierowana do salonu, druga – do jadalni. W takim planie istnieje specjalna przewaga: jeśli użyć przesuwnych drzwi, po ugotowaniu można po prostu zamknąć kuchnię.

Zonowanie przy użyciu oświetlenia

Tutaj mowa o stosowaniu różnych rodzajów lamp. Jeśli są ustawione w salonie, to wygodnie byłoby mieć możliwość regulacji jasności (do tego używane są specjalne urządzenia – dimery). Pozwoli to na ustawienie światła jasnego lub przyciemnionego, w zależności od sposobu wykorzystania strefy. Jeśli odpoczywasz, światło potrzebne jest miękkie i niezbyt jasne, a przy przyjściu gości na odwrót – jasne oświetlenie.

Dla salonu najlepiej użyć jednej dużej lub kilku małych lamp wисzowych, łącznie z naświetlaczami stojącymi na ścianie. W strefie roboczej będą pasować lampy punktowe, które mogą zmieniać kąt nachylenia. Taka konstrukcja pozwoli maksymalnie skutecznie oświetlić odpowiednie miejsce. Dla strefy jadalnej pasuje mała lampa umieszczona nad centrum stołu.

Wybór stylu

Projekt w tym przypadku – połączenie materiałów wykończeniowych, kolorów, mebli i różnych akcesoriów, harmonijnym razem tworzących całościowy obraz, postrzegany przez człowieka. W podstawie każdej kompozycji leży określony styl. Dla kuchni z salonem w domu jednorodzinnym dopuszczalne są wszelkie kierunki projektowania wnętrza, jeśli powierzchnia pomieszczenia jest wystarczająco duża. Jakie style są dziś najbardziej popytane?

Klasyczny kierunek

Można wyróżnić kilka stylów. Najbardziej pompowne i wykwintne – rokok i barok. Pierwszy z nich charakteryzuje się subtelnością i wykwintnością, drugi – solidnością i królewskim rozległością luksusu. I rokok i barok mają na celu pokazanie szlachetności w nadmiernie bogatym wnętrzu. Do klasycznego kierunku należy też amerykanizm. Styl charakteryzuje się prawidłowymi formami geometrycznymi, różniące się sztywnością. Użycie dekoracyjnych elementów – umiarkowane. Wszystko wskazuje na szlachetność, arystokrację.

Inaczej – nowoczesna klasyczność. Meble również są solidne, ale jednocześnie muszą być funkcjonalne. Wszystkie przedmioty układane symetrycznie, równolegle. W kolorze dominują neutralne odcienie: kawowe, beżowe, blado-czekoladowe i inne spokojne tony.

Minimalizm

Przede wszystkim to ekstremalna lakoniczność i funkcjonalność. Styl charakteryzuje się prostymi liniami, minimalną ilością używanych odcieni (zwykle nie więcej niż 2), brakiem dekoracji i różnych małych akcesoriów kuchennych, które należy schować dalej, używając zamkniętych regałów, szaf i szuflad. Wszystko to czyni sprzątanie szybkim i łatwym, zapewniając stały porządek na kuchni.

Art-Déco

Odrębna cecha tego stylu – jasny akcent centrum strefy roboczej lub jadalnej. W pierwszym przypadku może to być płyta przy planie z ostrową, w drugim – stół jadalny. Graniczenie przeprowadza się przy użyciu wielopoziomowego stropu lub stosowania różnych materiałów wykończeniowych. Jako ostatnie stosuje się płyty marmurowe. Dla art-deco charakterystyczne są czarno-białe odcienie, stoły i krzesła przypominające figury geometryczne.

Moderne

Przede wszystkim tanie, ale nowoczesne materiały wykończeniowe: MDF, plastik, laminat, płytki ceramiczne i inne. Konstrukcja stropu może być dowolna – zawieszona, rozciągnięta; kluczowe jest to, aby powierzchnia była biała. Moderne charakteryzuje się płynnością linii, zaokrąglonymi kształtami mebli i ich wielofunkcyjnością. Maszyn domowych nie trzeba maskować: na odwrót, powinny być widoczne. Powierzchnie robocze – metalowe lub mające okantowanie z tego materiału. Stół jadalny – szklisty. Warto mieć barową stół.

Styl śródziemnomorski

Jeśli mówić o ścianach, to preferowany odcień – blado-niebieski. Podłoga najlepiej pokryć płytkami lub zrobić z drewna, aby przypominała pokład statku. Stół w strefie jadalnej ustawia się pośrodku, a nad nim w obowiązku – lampa. Na wielu półkach – kawa, świeże i suszone owoce, przyprawy – typowy zestaw dla śródziemnomorskiej kuchni. Sofa i krzesła – z jednootonową lub pasmowaną, kropkowaną obiciem. W celu dekoracji salonu użyj wazonów z żywymi kwiatami. Można też ustawić szafę-witrynę.

Widoczne, że urządzenie kuchni z salonem w domu jednorodzinnym przy połączeniu ich z jadalnią – nie taka trudna sprawa, jak może się wydawać z pierwszego rzutu oka. Główną zaletą jest to, że nie są ograniczone żadnymi ramami, charakterystycznymi dla mieszkań w mieście: duża powierzchnia i możliwość samodzielnej przeprojektowania pomieszczenia bez dokumentów uprawnień daje wolność fantazji i możliwość stworzenia komfortowego, funkcjonalnego wnętrza.

Praca firm architektonicznych "Muji" i "Eight design"