Dom w Porto de la Selva autorstwa Marii Kastelło Martines i Jose Antonio Moliny w Hiszpanii

Projekt: Dom w Porto de la Selva
Architekci: Maria Kastelło Martines + Jose Antonio Molina
Lokalizacja: El Port de la Selva, Hiszpania
Powierzchnia: 3 337 stóp kwadratowych
Rok: 2021
Zdjęcia: Maria Kastelło

Dom w Porto de la Selva autorstwa Marii Kastelło Martines i Jose Antonio Moliny w Hiszpanii

Dom w Porto de la Selva to niesamowity projekt architektoniczny zlokalizowany w małym przybrzeżnym mieście na północy Hiszpanii. Opracowany przez Marię Kastelło Martines i Jose Antonio Molinę, dom znajduje się na południowym nachyleniu terenu i harmonijnie integruje się z otaczającą krajobrazem. Architekci wykorzystali połączenie zanurzenia dolnego poziomu w podstawę oraz podział górnego poziomu na dwa objętości, aby ograniczyć widoczny objętościowy wpływ i poprawić jego integrację z terenem. Tworzy to również różne wnętrza, zapewniające ciepło, światło i wentylację w strategicznych punktach.

Użycie betonu jako dominującego materiału zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz tworzy intensywną dialog z skalnym podłożem miejsca, a drewno dębowe dodaje ciepła i harmonii. Dom jest skierowany w celu optymalizacji światła słonecznego i głębokich panoramicznych widoków, czyniąc go wyjątkowym i trwałe przestrzenią mieszkaniową. Dom w Porto de la Selva to niesamowity przykład innowacyjnej architektury, która bez zarzutu łączy się z otaczającym krajobrazem.

Porto de la Selva to mała przybrzeżna wioska w najbardziej północno-wschodnim regionie Costa Brava. Wprowadzenie znajduje się na działce w obszarze urbanizacji „La Tamariu” na północnym zboczu Puig Gros, małego wyspy otaczającej i chroniącej port miasta.

Ryf zdecydowanie skierowany do morza z obfitym wydobywaniem skał „pòrfit”, ciemnego i bardzo trudnego kamienia, charakterystycznego dla geologii wulkanicznej tego miejsca. Warunki klimatyczne są typowe dla śródziemnomorskiego klimatu, choć czasami stają się ekstremalne, z silnymi wiatrami z północy (Tramuntana), często dmującymi na wybrzeżu.

Napięcie między optymalną orientacją na słońce i głębokimi panoramicznymi widokami skraca program domu dla rodziny z czterema dziećmi do dwóch poziomów: dolnego, zanurzonego w podstawę, i górnego, podzielonego na dwa objętości. To połączenie strategii (zanurzenia w ziemi i podział objętościowy) pozwala ograniczyć widoczny objętościowy wpływ i poprawić jego integrację z terenem, a także stworzyć różne wnętrza zapewniające ciepło, światło i wentylację w strategicznych punktach. Przestrzenie między skalnym „pòrfit” i architekturą stają się najbardziej lyrickimi momentami projektu, gdzie chcemy być najwięcej.

Napięcie między optymalną orientacją na słońce i głębokimi panoramicznymi widokami skraca program domu dla rodziny z czterema dziećmi do dwóch poziomów: dolnego, zanurzonego w podstawę, i górnego, podzielonego na dwa objętości. To połączenie strategii (zanurzenia w ziemi i podział objętościowy) pozwala ograniczyć widoczny objętościowy wpływ i poprawić jego integrację z terenem, a także stworzyć różne wnętrza zapewniające ciepło, światło i wentylację w strategicznych punktach. Przestrzenie między skalnym „pòrfit” i architekturą stają się najbardziej lyrickimi momentami projektu, gdzie chcemy być najwięcej.

Na dolnym poziomie, prawie na poziomie ulicy, bardziej intymne relacje z zewnętrznym światem ustanawiają się poprzez wnętrza. Na górnym poziomie dwa objętości otwierają fasadę do krajobrazu i horyzontu morza. Ponadto na górnym poziomie tworzone są bardziej zamknięte relacje między objętościami i skalnym podłożem otaczającym je. W ten sposób szkicowe połączenie, łączące dwa ciała i zawierające pionową więź, działa jak ekran przeciwko wiatrom i tworzy przestrzeń zewnętrzną chronioną od dominującego wiatru, ale wizualnie przejrzystą do morza. Pozwala to uzyskać odpowiednie światło słoneczne w miesiącach zimowych, ponieważ również skierowane jest na południe.

Z punktu widzenia tektoniki beton jest dominującym materiałem zarówno zewnętrznie, jak i wewnątrz, ponieważ jego skalna natura ustawia intensywny dialog z skalnym podłożem miejsca. Ponadto jego odporność na niekorzystne warunki pogodowe (silne wiatry i środowisko morskie) czyni go jednym z najmocniejszych wariantów wymagających minimalnego utrzymania i dlatego bardziej trwały.

Na zewnątrz również użyto żwiru „pòrfit” z wydobywania podczas budowy do ukończenia dachów i przestrzeni między wwożeniem i podłożem. Aby skompensować naturalne cechy betonu, wybrano drewno dębowe do wykonania zewnętrznej okładziny, niektórych oklejek i indywidualnych mebli, zapewniając wszystkiemu ciepło i harmonię.

– Maria Kastelło Martines + Jose Antonio Molina