Kottedż Attico | Atelier Matteo Arnone | San Miguel do Gostoso, Brazylia

Ta strona jest również dostępna w następujących językach:🇺🇸🇷🇺🇺🇦🇫🇷🇩🇪🇪🇸🇨🇳

Nowoczesny dom architektoniczny z unikalną okrągłą białą konstrukcją otoczoną pustynnymi roślinami i palmami, z wysokim ceglanym kominem na zachodzie słońca

Dom skalny wiatru na północno-wschodnim wybrzeżu Brazylii

Na jasnym brzegu San Miguel do Gostoso, Kottedż Attico od Atelier Matteo Arnone lekko wznosi się nad dünami — dialog architektoniczny między wiatrem, piaskiem i morzem.

Tutaj wiatr i chmury nie są tylko siłami naturalnymi, lecz partnerami strukturalnymi kształtującymi formę domu, jego materiały i duch. Podniesiony nieco nad falującą terenem, Kottedż Attico oferuje panoramowe widoki na ocean, zachowując jednocześnie bliską relację z miejscem. To zarówno orientir, jak i schronienie, obiekt spokojnej geometrii zanurzony w ruchu i powietrzu.

Koncepcja i ekologiczna odpowiedź

Projekt Matteo Arnone zaczyna się od najmocniejszego elementu działki — wiatru. San Miguel do Gostoso, znany z cyklicznych wiatrów przez cały rok, wymagał architektury, która potrafi oddychać, poruszać się i chłodzić w sposób naturalny.

Zamiast sprzeciwiać się tym warunkom, Kottedż Attico przekształca je w siły projektowe. Pierwszy piętro działa jak maszyna wiatrowa — jego tarasy, ściany i przestrzenie są zaprojektowane w taki sposób, aby kierować i rozpraszać przepływy powietrza po całym budynku. Z wschodniej strony fasady, bryzy wchodzą przez geometria korytarzy, docierając do sypialni i rozpraszane w planie.

Wieża z dwupoziomową ceglana fasadą działa jak pasywna система wentylacji, gdzie powietrze wznosi się między dwoma warstwami konstrukcyjnymi, stale odżywiając elementy budynku. W ten sposób klimat staje się architekturą, a architektura klimatem.

Przestrzenne kompozycje i doświadczenie w pionie

Dom podzielony jest na trzy poziomy, każdy wyrażający inne podejście do natury i intymności:

Pierwszy piętro: Cztery symetrycznie rozmieszczone sypialnie otaczają centralny kuchenny pawilon, który pełni jednocześnie rolę serca społecznego i regulatora klimatu. Otoczony czterema tarasami, pawilon kuchenny kontroluje oświetlenie, przepływy powietrza i widok na cały piętro.
Drugi piętro: Kołowe otwory nad kuchnią tworzą wizualne i przestrzenne połączenie z górnym obszarem mieszkalnym i biurowym. To połączenie umożliwia swobodne przemieszczanie się światła i powietrza między poziomami, zwiększając otwartość i integralność domu.
Trzeci piętro: Małe, refleksyjne przestrzenie, które stają się szczytem konstrukcji — prywatne schronienie oferujące panoramiczny widok na morze i przestrzeń północno-wschodniego kraju. Reprezentuje konceptualny punkt kulminacyjny projektu: miejsce samotności, zawieszone między ziemią a atmosferą.

Materiały i forma

Paleta materiałów Kottedżu Attico odzwierciedla taktyczne szczerbę i klimatyczną inteligencję:

Cegła i beton zapewniają masę termiczną, regulując temperaturę wewnętrzną i reagując na słońce przy brzegu.
Naturalne przestrzenie powietrzne zastępują chłodzenie mechaniczne, tworząc komfort poprzez ruch, a nie technikę.
Ziemiański eksterior odzwierciedla kolor dün, a podniesiona konstrukcja lekko dotyka ziemi, zapewniając minimalne oddziaływanie na środowisko.

Architektura Arnone balansuje masy i pustki, twardość i porowatość, tworząc powietrze tak samo jak formę. Wynik — architektura, która zdaje się zbudowana samym wiatrem — cicha, ale żywa, racjonalna, ale poetycka.

Oświetlenie, wiatr i życie

Każdy element Kottedżu Attico jest dostosowany do ruchu powietrza i światła. Orientacja wschodnio-zachodnia kieruje dominujące bryzy przez tarasy, korytarze i przestrzenie, a niewielkie zmiany w geometrii ścian łamane i osłabiają przepływy powietrza. W miarę upływu dnia dom działa jak żywy organizm — oddycha, świeci i dostosowuje się do swojej otoczki.

Od rozjaśnienia rannego światła do złotych odbić zachodu słońca, dom oferuje ciągłą zmieniającą się choreografię cieni, wiatru i ciepła.

Kottedż Attico od Atelier Matteo Arnone to medytacja nad lekkością i życiem w ruchu. Przeformułowuje tropikalny modernizm nie jako stylowy ćwiczenie, ale jako odpowiedź na najważniejsze siły naturalne — wiatr, słońce i morze.

Zawieszony między ziemią a niebem, dom wyciąga duch swojego miejsca z elegancką skromnością. Stoi jak monument projektowi wrażliwemu na klimat, gdzie powietrze staje się architekturą, a architektura jest narzędziem atmosfery.