Szczotki, gąbki i szmatki: dlaczego nie są odpowiednie do sprzątania?

Zastąpiły już dawno metelki z piórek strusich i szczotki z kiszkowca syntetyczne gąbki, rolki czarodziejek i mikrofibry. Ale po każdej sprzątce musimy myć środki do mycia i czyszczenia. Dlaczego tak się dzieje? Opowiadamy.

Naturalne – nie znaczy wygodne

Wszystko naturalne jest ekologiczne. Ale przedmioty z flaneli, bawełny lub lnianych włókien są teraz dobre tylko dla pielęgnacji ciała. A kiszkowce i miękkie włókna tylko do stylizacji, jeśli nie przyciąga Cię vintage, rustic i shabby chic.

Pozycje na polu gospodarczym szczotki i szmatki z naturalnych materiałów zostały zakończone z kilku powodów: źle wchłaniają wilgoć, niezawodnie utrzymują kurz, szybko tracą wygląd i źle są dezynfekowane.

W XX wieku syntetyka zasłużyła sobie na wygnanie naturalnych materiałów. Kobiety nie były już zadowolone z roztoczy na kafelkach, które nie można było usunąć jednym ruchem, włókien na lustrze lub włosów, które przyspieszyły do ulubionego kubka.

Minusy rolkowych szmatek

Czarodziejki lub rolki szmatek to cienka jednowarstwowa tkanina bezwłóknista, wyprodukowana z mieszaniny wiskozy i celulozy. Surowiec naturalny, materiał sztuczny, ale nie syntetyczny.

Ma swoje zalety, ale są one niewielkie. Główne – brak włókien. Ale tylko do momentu, gdy na wilgotną szmatkę wpadnie włos domowego zwierzęcia lub ktoś inny – spróbuj się od nich pozbyć.

Szmatki można odrywać od roliny po jednej, przepalać środkiem do mycia, opryskiwać lub używać suche. Są niemal jednorazowe, tak jak papierowe ręczniki kuchenne, ponieważ się zanieczyszczą i zniekształcą po pierwszym użyciu.

Ale tłuszcz wchłaniają i utrzymują gorzej niż papier. A kurz zbierany suchą szmatką natychmiast rozleci się.

Czym jest nie tak z mikrofibry?

Mikrofibrę z najcieńszych nitów poliesteru i poliamidu wydaje się bardziej praktycznym i trwały. Szmatki różnej tekstury, rękawiczki i nawet pantofle do sprzątania, nasadki do szwabry pomagają myć, czyścić, polerować i osuszać masę rzeczy.

Włókna z bardzo długich molekuł organicznych przyciągają i utrzymują cząstki kurzu dzięki kontaktem elektryzacji. A mikroskopowe trójkątne pustki mogą wchłaniać wodę co najmniej tak dobrze jak gąbka.

Ale są minusy: mikrofibrę jest bardzo kapryśnym materiałem. Nie lubi zbyt gorącej wody, suszenia przy grzaniach lub w pobliżu źródeł ciepła. Zniekształca się i traci właściwości.

Najlepszy sposób na oczyszczenie jej z zbieranych zanieczyszczeń i zachowanie użytecznych właściwości – to ręczne wycieranie szczotką w roztworze mydla gospodarczego. Albo wrzucenie do bębna pralki, wybierając niską temperaturę i delikatny tryb. Sposoby nie są bardzo wygodne i proste.

Czym grozi gąbka?

Nie naturalna morzana, oczywiście – z poliuretanu, poliuretanu piankowego lub nylonu z warstwą poliesterową, gąbka ma być do roztwarzania środków czyszczących i zwiększania skuteczności substancji powierzchniowo czynnych (SPC).

Myje, jak na przykład, nie porowata część, ale twarda przyklejona szmatka: zielona dla silnych zanieczyszczeń, niebieski abrazyw – dla bardziej łagodnego czyszczenia.

Nigdy nie można dosuszyć gąbki do sucha. W płynnym środowisku bakterie rozwijają się na gąbce. Ich ilość w laboratorium sprawdza się specjalnym urządzeniem – lumino-metrem. Testy wykazały, że niebezpiecznie korzystać z gąbki do mycia naczynia dłużej niż tydzień.

Czym więcej producenci opisują zalety usprawnionych gąbek, czy to z srebrnymi nitami lub bambusowym włóknem, tym więcej patogenów mikroorganizmów, w tym bakterii jelitowej, na nich zostaje i rozwija się. A środki czyszczące zużywają gąbki w przybliżeniu tak samo, niezależnie od reklamy.