Dlaczego Rosjanie kochają kowry (i co robić, jeśli mieszkasz z taką kowrą)

Oglądamy mity i memy krytycznym spojrzeniem, przypominamy autentyczna historię i mówimy o kowrach w nowoczesnym wnętrzu.

Encyklopedia błędów

1. Ojczyzna kowrów jest na Wschodzie, a Rosja nie ma tutaj nic wspólnego.

Rzeczywiście, najstarszy kowr wełniany został odkryty właśnie w Rosji podczas wykopalisk na kurganach w górskim Alpacie w 1949 roku. Kowr doskonale zachował się, leżąc w lodze około 2500 lat, i obecnie znajduje się w Ermitażu.

2. Kowr na ścianie to wynalazek radzieckiego czasu, przynależność i objaw złego smaku.

Kowry przez tysiące lat ozdabiały domy Europy – przede wszystkim wełniane, z charakterystycznym dla nas ornamentem. Gobeliny produkowane są w Europie już przez 11 wieków i przeznaczone były właśnie do ścian.

3. Rosyjskie kowry nie mają żadnej wartości i nie są cenione przez nikogo.

Dlaczego wtedy pierwsi emigranci po rewolucji listopadowej wyprowadzali kowry z Rosji do Europy jako najdroższe? W latach dwudziestych rząd radziecki wymieniał kowry setkami pyda na żarówki i leki za granicą. W 1928 roku eksport kowrów za granicę przyniósł państwu dziesięć milionów rubli.

5. „Kowra babci” pochodzącego ze ZSRR lepiej wyrzucić.

Najdroższy na świecie kowr został sprzedany na aukcji Sotheby's za 34 miliony dolarów: obraz poniżej. Dlatego lepiej ocenić dobro babci u specjalisty.

Sztuka, znaną w katalogu aukcyjnym jako „Kowr Clarka z serpowidnymi liśćmi”, została wyprodukowana na początku XVII wieku w południowo-wschodniej Persji (Kerman).

Tak postąpiła pani z Moskwy: chciała się ridnąć od barwnego kryzysu. W muzeum Wschodu w odpowiednim czasie wyjaśniono: kobieta posiadała rzadki jedwiedziowy bezwełniany kowr XVII wieku wyprodukowany przy dworze Wielkich Mogółów w Indii. W świecie można je teraz policzyć na palce – to niezwykła rzadkość. Cena odpowiada wartości.

6. Kowry dobre tylko dla ciepła i izolacji dźwięku.

Podobnie jak odzież z cienkiej wełny, naturalny kowr doskonale utrzymuje temperaturę, wygładzając jej nagłe zmiany. To termo-stacja, a nie grzałka. Kowry również pochłaniają hałasy – tak. Ale od zbędnych dźwięków za ścianą lepiej zabezpieczyć kowrem sąsiadów niż własnym. I odwrotnie: kroki i nawet bieganie dzieci nie zaniepokoją tych mieszkających poniżej, jeśli w twoim mieszkaniu kowr leży na podłodze.

Psycholodzy mówią: kowry ciepło serca, szczególnie pokoleniu wychowanemu w radzieckich szóstych i siedmых dekadach. Ludzie starają się odtworzyć otoczenie, które otaczało ich od dzieciństwa.

Obiekt artystyczny czy inwestycyjny?

Wyjątkowe współczesne produkcje kowrów w Rosji zdobywają sobie imię i przyciągają klientów ekscentrycznymi akcjami.

Na przykład samarska firma produkująca kowry tapetowe pracuje z indywidualnymi zamówieniami na projektach stołecznych projektantów i wyrządziła hałas w mediach po pokazie w Petersburgu swojego pierwszego doświadczenia pop-artu „Podwojenie PKB”. Zredukowana kopia, próbka wyłożona w holu galerii bez alarmu została od razu ukradziona.

Ich wyzwania czerwony kowr „ZSRR” z reliefową fryzurą na wzór siatki kultury i odpoczynku z ekspozycji w moskiewskim Maneżu próbował kupić znany kolekcjoner z walizką pieniędzy.

Zakupować kowry ojczyzny, nawet jeśli są dobrej jakości i unikalne, śpieszy się niewiele osób. Przede wszystkim tak zwane europejskie kowry ręcznie robione kosztują od czterech i pół tysiąca euro za metr kwadratowy. Po drugie, nadal produkowane są na Wschodzie, w Bliskim lub Dalekim Wschodzie i dostarczane z nich przez przełomców z dodatkiem etykiety „made in...”.

Co pozostaje dla miłośników kowrów? Ufać rynkom antykowemu, internetowym bazarom lub aukcjom (to lepsze) w poszukiwaniu wartościowych egzemplarzy z historią: ich wartość może wzrosnąć do 30% rocznie, ale wymagają one profesjonalnego, nie taniego utrzymania.

Czy kowry są odpowiednie w nowoczesnym wnętrzu?

Dlaczego rezygnować z dekoracyjnego elementu o dużej historii, gdy można go połączyć z cegłą loftu, divanem Chesterfield czy różnorodną etniką? Projektanci nadal chętnie używają kowrów przy dekoracji pomieszczeń.

Kowr można wykorzystać jako dominującą część lub lokalny akcent, do zonowania przestrzeni lub jako główny element jej zestawienia, w połączeniu z innymi kowrami lub solo.

Współproporcjonalnie do rozmiaru kowra, jego jasności i szczegółowości z innymi przedmiotami i rozmiarami pomieszczenia, stawiając na żądany klimat.

Niech linie kowra, jego ornamentu, geometrycznego rysunku lub struktury odgrywają rolę w ogólnych liniach wnętrza pokoju, odpowiadają im: kluczowe – utrzymanie stylu.

Wschodni styl, etnika i boho pozwalają dodatkowo wyróżniony kowr na poduszkach i poduszkach, układając kowry o różnych rozmiarach jeden na drugim. I nie zapomnij o niskich szerokich oknach, tam miejsce dla wełnianych, splecionych lub wełnianych kowrów odpowiedniego rozmiaru.

Monochromatyczny w całym skandynawie: tu pasuje i oszczędzający „kowr babci” cytujący wschodnie motywy, i neutralne graficzne przedmioty w autentycznej północnej technice.

Minimalizm i hytek wymagają, aby kowr nieco wyruszał z kontekstu, kontrastował z otoczeniem według zasady: minimalistyczna mebel i opanowana ogólna paleta – bujny kolor i wyraźna faktura.

Avangard i kontempory, na odwrót, potrzebują organicznej integracji, równowagi wszystkich elementów wnętrza, w tym kowrów.

Loft, indystryalny i rustic styl z ich nadmiarem kamienia, drewna i metalu wcale nie nakładają przytulnych odcieni, na odwrót – kowr jest głównym bohaterem, jasny kolorowy punkt, który ma na celu zbalansowanie brutalności.

Bogato ozdobione kowry idealnie pasują do eklektiki i dodają jej energii – tak samo jak w kantrie, prowansalu i art-deco.

Wymaga szczególnej uwagi, może być klasyczne. Wtedy przy wyborze i użyciu kowrów warto polegać na poradach ekspertów.

Sposób montażu można nie ukrywać, ale pokazywać: drewniane deski, kowana krople, dekoracyjne okucia, solidne łańcuchy.

Jak poprawnie ułożyć kowr

Udzielając się autentycznie cenionego egzemplarza, właściciele stawiają cały projekt na jego okolicach. Ale można nie być snobem i po prostu wybrać kowr dla komfortu, a kowr – odpowiednie miejsce.

Przy powierzchni pokoju większej niż 20 m² na podłodze dozwolone są dwa kowry, przy czym różnych: tak podkreślają przeznaczenie różnych stref. W średnich pomieszczeniach (od 15 do 20 m²) kowr dobierany jest tak, by nie trzeba było stawiać na nim ciężkiej mebli, przyprzążając divan lub szafę. I nie zawsze w centrum: raczej w strefie komfortu, gdzie mieszkańcy domu preferują spędzenie większej części czasu. W małych pokojach, gdzie trudno pokryć kowrem więcej niż sześć metrów kwadratowych, lepiej wyglądałyby małe kowry o niestandardowych proporcjach dwa do trzech, a bardziej wydłużone.

Optymalny rozmiar kowra podłogowego – taki, który pozwala ustawić mebel, tworząc uczucie przestrzeni. Jeśli kowr jest sensownym akcentem, powinien łączyć przedmioty: np. krzesła i stół dziennikowy ustawia się całkowicie na kowrze, a divan – przynajmniej w trzeciej części. Jeśli to sztrych, podkreślający kompozycję, kowr mniejszego rozmiaru kładzie się przed divanem lub krzesłem, łóżkiem lub lustrem, by czytał się cały rysunek.

Wyróżniasz kowrem strefę kuchenną? Nogi krzeseł, wydostające się z za stołem, nie powinny podnosić krawędzi kowra. Wybierając kowr i rozmieszczenie mebli na nim, dodaj zapas z każdego boku.