Ciekawostki o odkurzaczu, których nie wiedziałeś

O to, by ułatwić sobie sprzątanie domu, ludzie zaczęli myśleć o tym kilka wieków temu. Na przykład sprzątanie Louvre za pomocą szczotek i szmat mogło potrwać kilka dni, więc w pałacu sprzątano rzadko i niechętnie. Koniec XVI — początek XVII wieku Louvre był ogromną śmietnica. Nie dziwiło więc, że pierwszy prekursor współczesnego odkurzacza pojawił się właśnie w Francji.

Paryski medyk Étienne Lartigie zaproponował kardynałowi Mazariniego specjalne urządzenie do szybkiego sprzątania pokoi. Była to długa ciężka rura z pięcioma sznurami, które przewodziły w ruch wentylator wewnątrz rury. Jak działał ten mechanizm, wyjaśnić trudno. Być może wyrzucany w ruch wentylator miał ssąć kurz. Niestety urządzenie nie przetrwało.

Pierwsze odkurzacze

Pierwszy znany patent na produkcję odkurzacza został wydany w lipcu 1860 roku w Stanach Zjednoczonych. Daniel Hess z Iowa proponował wyposażenie urządzenia wirującą szczotką i skomplikowanym systemem mechoów do tworzenia przepływu powietrza.

Zgodnie z zachowanym projektem „mierzący dywan” miał znaczne rozmiary. Nie ma jednak żadnych świadectw, że mechanizm został zbudowany.

Wiele więcej szczęścia miało innym Amerykaninowi – Aivzu McGaffnie. W 1869 roku otrzymał patent na rozwinięcie odkurzacza z przekładnią. Mechanizm ssący kurz był napędzany specjalną ręczką, którą trzeba było stale naciskać.

Urządzenie było lekkie i kompaktowe, jedynym problemem pozostało to, że ciągnąć odkurzacz i przytrzymywać ręczkę jednocześnie nie było takie łatwe.

W 1899 r. John Tormen otrzymał patent na benzynowy odkurzacz. A w 1900 r. Corin Duffor zapatentował elektryczny odkurzacz. Oba wynalazki całkowicie zawiodły w aspekcie komercjalnym.

Benzynowy odkurzacz Tormena był niebezpieczny, nawet w czasie testów dwa urządzenia wybuchły. A dzieło Duffora okazało się po prostu nierealne, więc zakład, który stworzył, spłonął po pół roku.

Nowy przełom dokonał Brytyjczyk Hubert Cecil Boot, który przekształcił czyszczenie domu w prawdziwe widowisko.

Boot zaprojektował olbrzymi odkurzacz, który szybko ssął kurz z dywanów i zasłon.

Odkurzacz jako widowisko

Klienci stworzonej przez Boota British Vacuum Cleaner Company wynajmowali odkurzacz do czyszczenia za 3–5 funtów w zależności od wielkości pomieszczeń. Odkurzacz dostarczano do domu na koniach i zostawiano go na ulicy.

Oczyszczanie przeprowadzano przy użyciu szlangów o długości 30 metrów. Do usług Boota zwracali się brytyjskie admirałstwo, skarbiec i nawet królowa Wiktoria. W Londynie stało się modne zapraszać gości, by obserwować czyszczenie.

Przenośny odkurzacz

W 1905 roku Boot miał konkurencję – Waltera Griffithsa, który zapatentował lekki przenośny odkurzacz bardzo przypominający współczesne urządzenia. Nazywał się „Ulepszony wakuumowy aparat do usuwania kurzu z dywanów”. Po wprowadzeniu jego wynalazku na rynek sprzątanie domu od kurzu przestało być widowiskiem. Urządzenie przypominało współczesne odkurzacze tym, że mieściło się w mieszkaniu, nie zajmowało dużo miejsca i działało z nim każdy obywatel.

Prawa strona – reklama odkurzacza w gazecie.

W 1910 roku P. A. Fisker zapatentował elektryczny odkurzacz, którego nazwę wziął z adresu telegraficznego firmy – Nilfisk. Ten odkurzacz ważył tylko 17,5 kg i mógł być zasilany przez jedną osobę. Firma założona przez Fiskera i jego towarzysza Nielsen’a nadal istnieje i nazywa się Nilfisk-Advance.

Amerkański standard

W tym samym czasie na skórzance w fabryce Williama Hoovera pracował skromny sprzątacz Murray Spengler. Dokładnie on przyдумал stworzyć wersję elektryczną urządzenia Boota. To urządzenie z poduszką zamiast pojemnika na kurz i drążkiem od szwabry zamiast ręki – działało idealnie, ssąc kurz.

Brilliantne perspektywy skromnego mechanizmu zobaczył przedsiębiorca Hoover, który kupił u Spenglera patent na produkcję.

Modele firmy Hoover ważyły około 20 kg, co było niesamowitym osiągnięciem inżynierskiego myślenia. Dzięki rozwojom Hoovera pojawiła się klasyczna amerykańska wersja odkurzacza – szczotki montowane na jednej ręce, worki i silnik.

Europejska wersja

W 1910 roku Szwed Axel Wenner-Gren, pracując w Viedniu, zainteresował się dziwactwem amerykańskiego urządzenia wystawionego w oknie sklepu – odkurzaczem „Santo”. To był odkurzacz, którego nie można było nazwać domowym.

Dwa lata Axel pracował w europejskim oddziale firmy „Santo” i w Stanach Zjednoczonych, gdzie poznawał nowe metody sprzedaży produktów w Europie. Wrócił do Szwecji z ideą, która urodziła się przed oknem z odkurzaczem.

Wenner-Gren zorganizował zespół inżynierów, którzy zaczęli rozwijać pierwszy domowy odkurzacz, który pojawił się w 1912 r.

Urządzenie miało wentylator zamiast solidnego pompownika powietrza i ważyło tylko 14 kg.

Prawdziwym przełomem było pojawienie się urządzenia Model V. To był cylindryczny sprzęt, który poruszał się na kółkach, z przyłączonym do niego gumowym szlangiem i teleobiektem ze szczotką. To właśnie tak wyglądały prawie wszystkie modele odkurzaczy do suchego sprzątania, produkowane w XX wieku.

Robotyczny odkurzacz

Pierwszy robotyczny odkurzacz pojawił się w 2002 roku. Konsumentom udało się nie tylko podziwiać ten intelektualny gadżet, ale też kupić go do własnego użytkowania.

Ostatnie osiągnięcia

Dziś na rynku dostępne są różne modele odkurzaczy, są one kompaktowe i lekkie, łatwe do czyszczenia i mycia. Oczyszczają nie tylko powierzchnie, ale też powietrze, zbierają rozlane ciecze. Producentzy opracowują systemy, które ułatwiają życie alergikom i astmatykom.

Na przykład wielofunkcyjny odkurzacz DryBOX Amfibia firmyThomas jest wyposażony w dwie najnowsze systemy filtra – cyklonowy DryBOX do suchego sprzątania i wodny AquaBOX – do dokładnego sprzątania z jednoczesnym czyszczeniem powietrza. Ten odkurzacz zbiera 99,99% kurzu i 100% pyłku.

Co więcej, z AquaBOX Amfibia można przeprowadzać wilgotne sprzątanie miękkiej mebli, dywanów i materaców oraz delikatne sprzątanie podłóg parkecie z unikalną насadką Aqua Stealth.