Izolacja termiczna dachów

Dlatego dla efektywnej i trwało działającej eksploatacji budynku izolacja termiczna dachu musi być wykonana bezbłędnie i profesjonalnie.

Jednym z najważniejszych czynników wpływających na te wskaźniki jest tryb temperatury i wilgotności, który może zapewnić konkretny materiał izolacyjny. Do izolacji dachów stosuje się materiały i metody izolacji termicznej, które najskuteczniej zapewniają zachowanie ciepła w budynku zgodnie z obowiązującymi przepisami budowlanymi. Izolator musi mieć określoną przepuszczalność parową (przepuszczanie pary, pozwalające dachowi oddychać) oraz niską przepuszczalność wodną (nie przepuszczanie wody).

Typy izolatorów do izolacji dachów

Do wykonania izolacji termicznej dachu stosuje się określoną grupę materiałów – izolatorów dachowych, które różnią się między sobą przewodnością cieplną, przepuszczalnością parową, odpornością na wilgoć i właściwościami mechanicznymi, a także ognioodpornością, trwałością, wygodą w pracy i oczywiście ceną.

Główną cechą izolatorów jest ich średnia gęstość, mierzona w kg/m³. Wszystkie izolatory dzieli się na bardzo lekkie, lekkie, średnie i gęste. Izolator o dużej gęstości niekoniecznie zapewnia lepsze wskaźniki izolacji termicznej, ale wytrzymuje większe obciążenia mechaniczne, co powoduje również większe obciążenie konstrukcji nośnych budynku. Gęstość izolatora może się zmieniać od 20 do 200 kg/m³.

Podstawowe typy izolatorów

• Wata mineralna i bazaltowa. Wytworzona na bazie włókien skał w postaci gotowych płyt lub rol, różnych rozmiarów. Może być układana w jednym lub kilku warstwach, aby osiągnąć wymagany efekt. Charakteryzuje się minimalną wilgotnością, dobrym tłumieniem dźwięku i niepalnością. Podczas produkcji izolator z waty mineralnej musi przechodzić testy toksykologiczne i radiologiczne.
• Włókno szklane i szkło izolacyjne. Ten materiał charakteryzuje się wysokim poziomem pochłaniania dźwięku, mała wagą i stosunkowo niską ceną, a jednocześnie nie ustępuje innym izolatorom pod względem właściwości izolacji termicznej.
• Polistyren piankowy (pianka polistyrenowa) i ekstrudowany polistyren piankowy (PENOPLEX). Oba materiały łatwo się obrabiają, mają małą wagę, bardzo niską przewodność cieplną i niemal nie wchłaniają wilgoci. Różnią się właściwościami cieplnymi, np. PENOPLEX jest niemal nieprzepuszczalny dla powietrza, a pianka polistyrenowa ma dobrą przepuszczalność powietrza. Oba materiały są palne, ale stosowanie warstwy ognioodpornej lub impregnowania antypłonowego rozwiązuje ten problem.
• Penofoam. To kompozytowy izolator z pianki polietylenowej, pokryty folią aluminiową z jednej lub dwóch stron. Charakteryzuje się niską przewodnością cieplną, niską wchłanianiem wilgoci oraz małą grubością.

Izolacja dachów nachylonych i pomieszczeń poddasza

Izolację dachu wykonywa się dwoma podstawowymi metodami: jednowarstwową lub dwuwartową izolacją termiczną. W procesie instalacji wymaga się, aby cały warstwowy izolator był jednorodnej gęstości.

Dachy nachylone na rusztach mogą być izolowane materiałami o niskiej gęstości – 25–50 kg/m³, przeznaczonymi wyłącznie do działania na warunki atmosferyczne i temperaturowe.

Do izolacji pomieszczeń poddasza najczęściej stosuje się lekkie materiały izolacyjne, takie jak płyty z włókna szklanego i waty mineralnej o gęstości do 30 kg/m³, które nie powodują dużego dodatkowego obciążenia budynku. Aby zapobiec wyciekom powietrza i utracie ciepła, powierzchnię izolatora pokrywa się warstwą hydro- i wiatrowoizolacyjną z góry, a z dołu układa się warstwę izolacji parowej.

Izolacja dachów płaskich

W nowych budowlanych konstrukcjach tradycyjną metodą izolacji dachów płaskich jest dwuwarstwowa metoda, w której dolna warstwa pełni podstawową funkcję izolacji cieplnej, a górna rozprowadza obciążenie na całą konstrukcję izolacji. Metoda jednowarstwowa stosowana jest podczas napraw lub renowacji starych dachów.

Do dachów płaskich należy stosować gęste izolatory, które mogą wytrzymać istotne obciążenia spowodowane wodą i śniegiem, często gromadzącymi się na takich dachach. Dachy płaskie z blachy falistej mogą być izolowane płytami z waty mineralnej, bazaltowej lub polistyrenu piankowego o gęstości do 220 kg/m³. Dachy płaskie na płytach żelbetowych, ze względu na dużą wagę i możliwe obciążenia użytkowe i śnieżne, powinny być izolowane jeszcze gęstymi materiałami, np. płytami PPSJ-200.

Izolacja dachów z płyt przeciwnych (płyty sandwich)

Dachy zbudowane z konstrukcyjnych płyt izoluje się najlżejszymi materiałami (np. bazaltowymi lub mineralnymi) o gęstości do 70 kg/m³.

Płyty bez konstrukcji są poddane działaniu wiatru i tymczasowych obciążeń mechanicznych, dlatego ich izolacja powinna być wykonywana za pomocą materiałów o wyższej gęstości, od 50 do 100 kg/m³.

Izolacja napylana

Jest to jedna z najnowocześniejszych metod izolacji termicznej. Napylanie wykonuje się na powierzchniach dowolnych konfiguracji. Piana poliuretanowa jest nanoszona z wnętrza na wszystkie elementy konstrukcji, rozszerzając się i wypełniając wszystkie szczeliny, stawy i pustki. Brak jest szwów i nie wymaga dodatkowego mocowania. Materiał jest odporny na gnicie i działanie mikroorganizmów, a jego czas użytkowania wynosi co najmniej 30 lat.

Poprawnie wykonana izolacja pozwoli znacznie zaoszczędzić na ogrzewaniu domu.