Architektoniczna biennale: dlaczego warto natychmiast kupić bilet do Wenecji

W Wenecji odbywa się kolejna architektoniczna biennale. Wystawa tego roku — szesnasta według kolejności — trwa od 26 maja do 25 listopada: nadal jest czas, by ją zobaczyć. A warto się tego docenić: będzie interesująca nawet dla tych, którzy nie mają dużego doświadczenia w dziedzinie architektury.

Biennale — wystawa artystyczna, festiwal lub konkurs twórczy, który odbywa się co dwa lata. Wenecja jest najbardziej znana i odbywa się od 1895 roku.

Jak dotrzeć: wystawa odbywa się w ogrodach Biennale, w okolicach Castello na wschodnim skraju miasta. Trzeba kupić bilet — jego standardowa cena to 25 euro, ale obowiązują rabaty — np. dla studentów bilet kosztuje 15 euro. Pełne informacje dostępne są na stronie biennale.

Zwróć uwagę: pawilony są otwierane codziennie od 10:00 do 18:00, ale w poniedziałki zazwyczaj nie działają.

Motyw: motyw tej biennale to Freespace, czyli „swobodne przestrzeń”. Kuratorzy zaprosili uczestników do zrobienia nacisku na pustkę, w której według nich dziś istnieje człowiek i społeczeństwo. Specjaliści z całego świata rozwiązują to zadanie w bardzo różny sposób.

Kuratorzy: w tym roku kuratorami zostali współzałożycielki irlandzkiego biura architektonicznego Grafton Architects Shelley McNamara i Ivonne Farrell. Zbudowali budynki na całym świecie – od Uniwersytetu Inżynierii i Technologii w Peru po Uniwersytet Komercyjny w Mediolanie.

Sąd: skład jury ustala prezydent Wenecjańskiej biennale Paolo Baratta wspólnie z kuratorami. Jury ogląda pawilony wszystkich uczestników i na podstawie wyników przyznaje nagrody. Nagrody „Złotego lwia” są przekazywane za najlepszy pawilon narodowy i szczególnie wyróżniają jednego lub kilku artystów.

W tym roku wśród jego członków – założyciel Barkow Leibinger i profesor Princeton University School of Architecture Frank Duffy, współzałożycielka gwiazdnego biura Pezo von Ellrichshausen Sofia von Ellrichshausen, kierownik departamentu architektury w londyńskim Royal Academy of Arts Kate Goodwin.

Przestrzeń: wystawa rozłożona jest na kilku strefach: zaczyna się w centralnym pawilonie Giardini i kontynuuje się w byłym przestrzeni przemysłowej Arsenale. Wokół Centralnego pawilonu rozmieszczone są pawilony krajów uczestników.

Dlaczego warto jechać: zobaczyć projekty architektów z różnych krajów – wzbudzające, ujęte lub po prostu dziwne, ale właśnie przez to nie mniej ciekawe. A które pawilony warto odwiedzić i dlaczego – opowiadamy.

Szwajcaria: pawilon Szwacji w tym roku otrzymał „Złotego lwa”, główną nagrodę biennale. Głównym problemem szwajcarskiej architektury jest to, że ludzie zazwyczaj wynajmują, a nie kupują mieszkania, więc mieszkania są podobne i bezosobowe. Czy tak naprawdę jest to prawdą – analizują architektoniści z Szwajcarii – poprzez swoją ekspozycję.

Watykan: Watykan bierze udział w biennale po raz pierwszy – i z tego powodu architektoniści ze całego świata wybudowali 10 kaplic i zaproponowali przeobrażenie religijnych budynków oraz ich roli w współczesnej architekturze. Wszystkie kaplice mają niestandardowy projekt – np. projekt brazylijskiego architekta Carla Hauseby przedstawia 4 promienie tworzące 2 krzyże.

Australia: australijscy architektoniści rozwijają temat natury – zebrały 10 000 zagrożonych gatunków roślin i wysadzili je wewnątrz pawilonu. Główna wiadomość: w śledzeniu sławy i sukcesów nie można zapominać o otoczeniu przyrodniczym.

Chiny: chiński pawilon poświęcony alternatywnemu przyszłości – w której nie ma urbanizacji, a wieś i osiedla rozwijają się aktywnie dzięki nowoczesnym technologiom. Trwałe rozwój, ochrona środowiska – to motyw tej ekspozycji.

Wielka Brytania: brytyjski pawilon projektowali minimaliści Caruso St John – i postanowili interpretować motyw biennale dosłownie, zostawiając przestrzeń wewnątrz pustą. Zamiast tego zbudowali prawdziwą przestrzeń na dachu, z której otwiera się niesamowite widoki.

Łotwa: tutaj głównym tematem była typowa architektura mieszkaniowa – i jak rozwój tej architektury wpłynął na społeczeństwo w całości.

Austria: Austriacy przeobrażają relację architektury i otoczenia miejskiego. W centrum uwagi – projekt przestrzeni publicznych. Ekspozycja składa się z trzech części: „Myśl – Forma – Materia”.

Japonia: japońscy architektoniści również poświęcili swój pawilon badaniu zasobów naturalnych – wybudowali „platformę do dyskusji o interakcji ekologii z architekturą i urbanistyką, a także do wizualizacji architektury XXI wieku”. Te tematy są zawsze w trendzie, więc ekspozycja będzie interesować wielu.

Argentyna: Argentyni zbudowali raczej nie pawilon, tylko ogród: z jednej strony – bezkresna zielenią, z drugiej – szkice współczesnych architektów. Wszystko to symbolizuje wolność i odnosi się do roku 1983, gdy w kraju upadł trybator.

Rosja: nasz pawilon poświęcony przeszłości, obecności i przyszłości dróg kolejowych, które według pomysłu twórców „pozwalały łączyć i opanować nieograniczone przestrzenie Rosji”. Wystawa składa się z pięciu części o mówiących nazwach: „Wprowadzenie do geografii”, „Projektowy depo”, „Hala oczekiwania przyszłości”, „Komora magazynowania” i hala, w której pokazuje się film „7 dni w 7 minutach” młodego moskiewskiego reżysera Daniila Zinchenko.

Do tego sprawy, że samo budynku pawilonu zbudował w 1914 roku znany architekt Alexey Shchushev.