Jak samodzielnie wykonać izolację dźwiękową w mieszkaniu

Aby samodzielnie zabezpieczyć mieszkanie przed wszystkimi trzema rodzajami hałasu, należy najpierw przeanalizować poziom dźwiękowego zanieczyszczenia w mieszkaniu. Zwykle izolacja mieszkania potrzebna jest zarówno od wibracji w ścianach, jak i od hałasu przenoszonego przez powietrze, występującego wewnątrz domu i na ulicy.

Porada nr 1: zmień oszklenie

Postaw na okna szumoodporne pakiety szkła: mają one grubsze zewnętrzne szkło i szerszą wewnętrzna przestrzeń – tzw. „komorę”. Dzięki temu, jak obiecują producenci, oraz dzięki hermetycznym stykom i specjalnemu kształtom ram, zanieczyszczenie dźwiękowe w mieszkaniu skróci się o 50%.

Można też uczynić cichsze i drewniane okna. Kup dla nich specjalne elastyczne uszczelniacze oraz elastyczne podkłady pod odpływy. Drewniane okno ze specjalnym szumoodporzym pakietem szkła – najefektywniejszy i ekologiczny wybór.

Porada nr 2: wykonaj akustyczny podwieszany sufit

Jeśli przez krótkie rozmyślenia i analizę dźwiękowych cierpienia uświadomiłeś się, że najbardziej irytują Cię sąsiedzi z góry (zwykle są słyszani najlepiej w domach ceglanych i panelowych) – zainstaluj akustyczny podwieszany sufit.

Konstrukcja zazwyczaj składa się z komórkowych płyt (np. specjalnych płyt gipsokartonowych z otworami) i warstwy wełny mineralnej położonej pod nimi. Materiały komórkowe absorbują hałas uderzeniowy, włókniiste absorbują dźwięki przechodzące przez powietrze.

W stosunku do płyty przejścia taki sufit działa jak izolator dźwiękowy – i nie przepuści hałasu z góry. A w stosunku do objętości Twojego mieszkania to miara absorbująca dźwięk – taki sufit gasi echo i prawie gwarantuje, że dźwięk wygenerowany przez Ciebie w mieszkaniu nie rozprzestrzeni się po domu.

Ważne:

obowiązująco używaj wibracyjnych podwieszeń. Jeśli konstrukcja ramy jest zamocowana sztywno, to powierzchnia będzie drżeć w odpowiedzi na przychodzące fale dźwiękowe i rozprzestrzeniać drgania po domu.

Porada nr 3: sprawdź integralność ścian

Wszelkie szfy, trzaski, rysy i otwory, całkowicie wszystkie nierówności w ścianach „przeprowadzają” fale dźwiękowe w kierunku jedna do drugiej. Przed rozważeniem konieczności izolacji ścian, usuń to „cienie echo”. Gipsowa szkapa, szpachla i hermetyki – doskonałe pomocniki w czystym wyrównaniu.

Jeśli masz z sąsiadami wspólne gniazdka i kanały elektryczne, wypełnij otwory klejem montażowym lub alabastrem. Tylko nie zapomnij wyłączyć prądu w obu mieszkaniach przed rozpoczęciem prac.

Porada nr 4: wykryj ściany panelowymi płytami

Zwykle izolacja tylko jednego sufitu dobrze pomaga w domach ceglanych, gdzie przestawne podłogi są lekkie, a ściany grube. W domach panelowych ta miara działa tylko wtedy, gdy sąsiedzi nie pozwalają sobie wydawać hałasów uderzeniowych – prościej mówiąc, nikt nic nie wiertli. A to w naszych miastach duża rzadkość, więc najtańsza miara – wykonać warstwę izolacyjną, oprócz sufitu, także ściany.

Ustaw obwieszki na wibracyjne podwieszenia (tak samo jak i dla sufitu). Pod nie wstawiaj w rozporze płyty wełny mineralnej lub ekstrudowanego polistyrenu (dobrze absorbują hałas uderzeniowy i dlatego skuteczne w domach panelowych i monolitycznych betonowych).

Na górze ten „piernik” zostaje zamknięty komórkowymi akustycznymi płytami z gipsokartonu lub zwykłymi płytami GKL. Prawda, lepiej zrobić warstwę podwójną. Panelowe płyty zazwyczaj „kradną” od ściany po 10 cm miejsca w każdym pomieszczeniu, ale w każdym przypadku potrzebne są dla dobrej izolacji dźwiękowej.

Ważne:

szeroko reklamowane izolujące membrany rzadko są skuteczne – przynajmniej w warunkach naszych domów standardowych. Cienkie i ciężkie minerałowe folie mogą być barierą dla hałasu powietrznego, ale zupełnie nie chronią przed hałasem uderzeniowym. Możesz je użyć jako dodatek do standardowej „wypełnienia” izolacyjnego.

Porada nr 5: zainstaluj „pływający” warstwę podłogi

Prace te lepiej wykonywać przed izolacją sufitu i ścian. Ale zajmować się nimi trzeba dość rzadko – zazwyczaj wysokość istniejącej warstwy lub jakość lub koszt końcowego pokrycia podłogowego zatrzymują domowych mistrzów.

Choć „pływająca” warstwa – to najlepszy sposób na gaszenie hałasu uderzeniowego, który jest generowany w Twoim mieszkaniu. Ustawiając taki podłogę w domu, możesz nie martwić się, że skaczesz komuś „na głowę”. I do szumującego sąsiada z góry już z pełnym spokojem i doświadczeniem pójdzie na rozmowę właśnie z tym propozycją – zrobić nową podłogę, która absorbująca drgania uderzeniowe.

Dla wykonania warstwy połóż nad przestawną płytę wełny mineralnej i/lub ekstrudowanego polistyrenu na warstwie paroizolacyjnej, rozłóż wzdłuż obwodu elastyczny taśmę – będzie ona działać jako podkładka między nową podłogą a ścianami. Warstwa nie powinna sztywno kontaktować się ze ścianami i przegródami, ani z przestawną płytą, żeby nie tworzyły się „mostki akustyczne”.

Na górze zalej cementowo-piaskową lub gipsową mieszaninę na maszynach, używając zasady rozciągania i małego kątownika – do wyrównania wyższych punktów. Podłoga osusza się trzy dni, po czym można chodzić po niej, a po tygodniu – kontynuować prace dekoracyjne.

Ważne:

mieszanka dla „pływającej” podłogi lepiej uzupełnić włóknem szklistym. Ono umocowuje warstwę we wszystkich kierunkach i nie pozwala na powstawanie трещyn.

Pełna izolacja dźwiękowa – z pracami z wykrywania ścian, sufitu, urządzeniem warstwy podłogi i wymianą okien – to sprawa długa, pracochłonna i kosztowna. Ale w budynkach standardowych taki rodzaj prac – dobra inwestycja w komfort mieszkańców mieszkania.

Izolacja dźwiękowa pozwala nie tylko chronić ich przed „smogiem hałasowym”, ale i ogrzać mieszkanie. Gipsokartonowa wykrywka i dobrze wykonana warstwa wyrównują powierzchnie – można śmiało stosować najbardziej niezwykłą wykończenie końcowe.