Lasserhaus | Partnerzy Vudafieri-Saverino | Południowy Tyrol, Włochy

Odhaczony klasztor XIX wieku poprzez nowoczesne sztukę i design

W samym sercu Brixen – średniowiecznego miasta Południowego Tyrolu otoczonego alpejskimi szczytami – partnerzy Vudafieri-Saverino ożywili klasztor XIX wieku znany jako Lasserhaus. Projekt pokazuje czułe równowagę między zachowaniem zabytków i nowoczesnym stylem życia, przekształcając byłym domem prywatnym w hybrydę gościnności i sztuki – czterozwrotny prestiżowy artystyczny hotel na niższych poziomach i prywatna rezydencja rodziny Fallera wyżej.

Ten podwójny projekt restauryzacyjny łączy starożytne dziedzictwo z nowoczesnym wyrażeniem kulturowym, czyniąc Lasserhaus nowym punktem orientacyjnym architektonicznym i artystycznym w dynamicznie rozwijającej się środowisku miejskim.

Koncepcja i pomysł architektoniczny

Koncepcja projektu opiera się na dialogu między historią a nowoczesnością, zasada określająca podejście studii z siedzibą w Mediolanie. Budynek – całkowicie chroniony przez superintendenta architektury, sztuk pięknych i krajobrazu w Włoszech – wymagało interwencji, która zachowuje jego pierwotną tożsamość, ale interpretuje ją w nowoczesnym kontekście.

Architekci Tiziano Vudafieri i Claudio Saverino podeśli projekt z szacunkiem do ducha miejsca, zachowując rytm starożytnej struktury, przy tym wprowadzając nowoczesną programę sztuki, gościnności i życia domowego. Ich cel nie był jedynie odbudową budynku, ale także przywróceniem go do społecznego i kulturowego życia Brixen, łącząc średniowieczny charakter miasta z jego progresywną sceną artystyczną.

Wynik – syntez architektoniczna: przestrzeń pamięci i odrodzenia, gdzie pomalowane ściany, arkadowe kolumny i drewniana konstrukcja sąsiadują z mosiężnymi detale, miękkimi wyściełkami i sosnowymi elementami opowiadając ciągłość, a nie kontrast.

Program i organizacja przestrzeni

Architekci przeprojektowali wnętrza na dwa główne obszary:

• Pierwszy i drugi piętro obsługuje hostel Lasserhaus, oferując dziesięć pokoi – trzy luksusowe, sześć podwójnych i jeden pojedynczy, każdy z nich wyjątkowo wypełniony sztuką i atmosferą.

• Piętra wyższe przeznaczone są dla prywatnej rezydencji rodziny Fallera, zachowując intymność i samotność wewnątrz historycznego otoczenia.

Podwójna wysokość wejścia wita gości miękkim światłem, domowym meblami i dobrze wyselekcjonowanymi dziełami sztuki z kolekcji rodziny. Na pierwszym piętrze znajdują się lobi, salon z zakątkiem do czytania i piwnica wina zaprojektowana jako immersyjna przestrzeń artystyczna austriackiego cyfrowego artysty Petra Koglera, którego zakochane wzory optyczne przeinterpretowują postrzeganie przestrzeni.

Na piętrze mezzaniny znajduje się spa z sauną i jacuzzim, zapewniające nowoczesny odpoczynek pod wiekami stuletniej architektury, wzbogacany refleksjami artysty Alexandra Wiera o czasie i niestabilności. Pierwsze piętro zawiera jadalnię i dodatkowe pokoje gościnne, jeden z nich prezentuje „Oczekuj lepszego”, jasną instalację wizualnego artysty Perty Polli, pod wygiętym lampowym światłem.

Materiały i atmosfera

Wybór materiałów podkreśla dotykające ciepło i autentyczność, odpowiadając naturalnej palety Południowego Tyrolu. Sosna i buk, mosiężne detale i miękkie wyściełki definiują atmosferę, która wydaje się jednocześnie wieczna i nowoczesna. Architekci zintegrowali odzyskane krzesła z Tyrolu, indywidualnie wyprodukowaną mebel z polerowanej sosny i indywidualnie zaprojektowane panele i poduszkę, by stworzyć jednolitość wnętrzy.

Staranne badanie kolorów wzbudza inspirację alpejskim krajobrazem – jesienne zieleń, głębokie brązy i ogniste czerwone odcienie sosny – tworzą miękkie przejścia kolorów przypominające sezonowe zmiany regionu.

Oświetlenie gra ważną rolę w kształtowaniu postrzegania: rozproszone światło podłóg i ścian wywołuje intymność w pokojach gościnnych, a zawieszone lampy w przestrzeniach publicznych podkreślają interakcję między architekturą i sztuką.

Sztuka jako dialog architektoniczny

Sztuka tutaj nie jest tylko ozdobą – to łączące łańcuchy między historią, miejscem i ludźmi. Kuratorstwo projektu prowadzili Stefani Prayt (nowoczesna sztuka) i Roz Burdon (rodzinna kolekcja), zapewniając spójność między starożytnymi mistrzami i nowymi głosami.

Wewnątrz hotelu nowoczesne instalacje Ingrid Hor, Ester Stoker, Alexander Wier i innych przeinterpretują historię budynku poprzez światło, geometrię i opowieść. Na przykład „Myśli i planety” Stoker ożywia arkadowe kolumny pływającymi rzeźbami, zakrzywionymi odbiciem i zapraszającymi do wewnętrznego rozmyślenia.

W tym samym czasie prywatna kolekcja rodziny Fallera – obejmująca dzieła od XVII wieku do połowy XX wieku – wzmocniła projekt ciągłości kulturowej. W Kabincie Menedżerów portrety Stefana Kesslera (1622–1700) rozmawiają z nowoczesnymi krajobrazami Leslie de Wris (1926–2012), tworząc wizualny dialog łączący epoki i uczucia.

Przez tą integrację sztuki i architektury Lasserhaus staje się więcej niż hotel – to żywy muzeum, w którym każda ściana, korytarz i kolumna opowiadają historię przekształcenia.

Ciągłość kulturowa i dziedzictwo miejskie

Poza restauryzacją Lasserhaus stanowi modelem adaptacyjnego użytkowania w architekturze zabytków. Otwierając budynek życiem społecznym poprzez sztukę, architekci przeokreśliły jego znaczenie obywatelskie – nie jako relikty przeszłości, ale jako żywe miejsce kulturowe.

Przyszłe plany obejmują rezidencje artystów, wystawy i partnerstwa z lokalnymi instytucjami, aby przedłużyć kuratorstwo projektu i zapewnić jego rozwój w czasie.

Jak zauważa architekt Tiziano Vudafieri: „To nie było tylko odbudowanie budynku z XIX wieku, ale darzenie mu nowego sensu życia – uczynienie go żyjącym i oddychającym częścią miasta ponownie”.

Lasserhaus od partnerów Vudafieri-Saverino to poetyckie bliskość architektury, sztuki i historii – nowoczesnego ucieczki, który szanuje przeszłość, jednocześnie przyjmując obecność. Przez delikatne materiały interwencji, starannie zaplanowaną organizację przestrzeni i głęboką kuratorstwo historię architekci przekształcili tę średniowieczną rezydencję w kulturowy punkt orientacyjny odzwierciedlający podwójną tożsamość Brixen: starożytną i awangardową.

Ten projekt pokazuje, jak architektura może działać mostem między epokami, łącząc duszę starego z duchem nowoczesności.

Zdjęcia © Courtesy of Vudafieri-Saverino PartnersZdjęcia © Courtesy of Vudafieri-Saverino PartnersZdjęcia © Courtesy of Vudafieri-Saverino PartnersZdjęcia © Courtesy of Vudafieri-Saverino PartnersZdjęcia © Courtesy of Vudafieri-Saverino PartnersZdjęcia © Courtesy of Vudafieri-Saverino PartnersZdjęcia © Courtesy of Vudafieri-Saverino PartnersZdjęcia © Courtesy of Vudafieri-Saverino PartnersZdjęcia © Courtesy of Vudafieri-Saverino PartnersZdjęcia © Courtesy of Vudafieri-Saverino PartnersZdjęcia © Courtesy of Vudafieri-Saverino PartnersZdjęcia © Courtesy of Vudafieri-Saverino PartnersZdjęcia © Courtesy of Vudafieri-Saverino PartnersZdjęcia © Courtesy of Vudafieri-Saverino PartnersZdjęcia © Courtesy of Vudafieri-Saverino PartnersZdjęcia © Courtesy of Vudafieri-Saverino PartnersZdjęcia © Courtesy of Vudafieri-Saverino PartnersZdjęcia © Courtesy of Vudafieri-Saverino PartnersZdjęcia © Courtesy of Vudafieri-Saverino Partners