Dlaczego Rosjanie kochają kowry (i co robić, jeśli żyjesz z jednym z nich)

Patrzymy na mit i mem krytycznym okiem, przypominamy prawdziwą historię i mówimy o kowrach w nowoczesnym wnętrzu.

Encyklopedia błędów

1. Ojczyzną kowrów jest Wschód, a Rosja tu nie ma nic do rzeczy.

Z racji wszystkiego najstarszy kowr wór odkryła światu właśnie Rosja podczas rozbiórek na kurganach górskiego Altau w 1949 roku. Kowr dobrze zachował się, przebywając w lodze około 2500 lat i obecnie znajduje się w Ermitażu.

2. Kowr na ścianie – wynalazek radzieckiego czasu, wyraz klasztorstwa i oznaka złego smaku.

Kowry przez tysiące lat ozdabiały domy Europy – przede wszystkim kowry wór, z wygodnym dla nas ornamentem. Gobeliny produkowane w Europie już 11 wieków przeznaczone były właśnie do ścian.

3. Rosyjskie kowry nic nie stoją i nie są cenione przez nikogo.

Dlaczego wówczas pierwsi emigranci po rewolucji październikowej odprowadzali kowry z Rosji do Europy jako najcenniejsze? W latach dwudziestych rząd radziecki w zagranicy wymieniał kowry setkami pydów na żarówki i leki. W 1928 roku eksport kowrów za granicę przyniósł państwu dziesięć milionów rubli.

5. „Kowr babci” pochodzący z ZSRR lepiej wyrzucić.

Najdroższy kowr na świecie został sprzedany na aukcji Sotheby’s za 34 miliony dolarów: obraz poniżej. Dlatego lepiej na wszelki wypadek ocenić dobro babci u specjalisty.

Szczegół, który w katalogu aukcyjnym nazywany był „Kowrem Clarka z serpowidnymi liśćmi”, został wyprodukowany na początku XVII wieku w południowo-wschodniej Persji (Kerman).

Tak zrobiła pani z Moskwy: chciała się ridnąć od barwnego obrusu. W muzeum Wschodu w odpowiednim momencie wyjaśniło: kobieta posiadała rzadki jedwiedziowy bezwórny kowr XVII wieku wyprodukowany przy dworze Wielkich Mogoli w Indii. W całym świecie można je teraz policzyć na palcach, to niezwykła rzadkość. Cena odpowiednia.

6. Kowry są dobre tylko dla ciepła i izolacji dźwiękowej.

Podobnie jak odzież z cienkiej wełny, naturalny kowr doskonale utrzymuje temperaturę, wygładzając jej nagłe zmiany. To termostatyk, a nie grzałka. Kowry również pогłaszają hałasy, to prawda. Ale od zbędnych dźwięków za ścianą lepiej zabezpieczy kowr sąsiada niż własny. I odwrotnie: kroki i nawet bieganie dzieci nie zaniepokoją mieszkających poniżej, jeśli w mieszkaniu kowr leży na podłodze.

Psycholodzy mówią: kowry, bardziej niż ciepło, ogrzewają duszę, szczególnie pokoleniu wychowanemu w radzieckie 60-70 lata. Ludzie stawiają się na odtworzenie otoczenia, które otaczało ich od dzieciństwa.

Obiekt artystyczny czy inwestycja?

Jednostkowe nowoczesne produkcje kowrów w Rosji budują sobie imię i przyciągają klientów eksplozacyjnymi akcjami.

Na przykład samarska firma produkująca kowry napuszone (taftingowe) pracuje z prywatnymi zamówieniami na projektach stołecznych projektantów i rozbrzmiała w mediach po zaprezentowaniu swojego pierwszego doświadczenia pop-artu „Podwojenie PKB”. Zredukowana kopia, próbka wystrzelona w holu galerii bez alarmu została od razu skradziona.

A ich wyzwania czerwony kowr „ZSRR” z barlową fryzurą na motywach kraty Parku Kultury i Wypoczynku próbował kupić znany kolekcjoner z walizką pieniędzy.

Kupować kowry rosyjskie nowodzieł, nawet jeśli są dobre i unikalne, chcą tylko niewielu. Tymczasem tak zwane europejskie kowry ręcznie robione, po pierwsze, kosztują od czterech i pół tysiąca euro za metr kwadratowy. Po drugie, nadal produkowane są na Wschodzie, Bliskim lub Dalekim Wschodzie i dostarczane z nich przez przełomowników z etykietą „made in...”.

Co zostaje dla miłośników kowrów? Polegać na bazarach, internetowych aukcjach lub aukcjach (to lepsze) w poszukiwaniu godnych egzemplarzy z historią: ich wartość przy odpowiednim wyborze może wzrosnąć o 30% rocznie, ale wymagają one profesjonalnego i nie taniego utrzymania.

Czy kowry są w porządnej obecności w nowoczesnym wnętrzu?

Dlaczego rezygnować z dekoracyjnego przyjęcia o dużej historii, kiedy można je połączyć z cegłą lofciu, kanapą Chesterfield i różnorodną etniką? Projektanci nadal chętnie używają kowrów przy dekoracji pomieszczeń.

Kowr można użyć jako dominującej lub lokalnego akcentu, do zonowania przestrzeni lub jako głównego elementu jej zestawienia, w połączeniu z innymi kowrami lub solo.

Stosuj proporcje kowra, jego jasność i szczegółowość z innymi przedmiotami i rozmiarami pomieszczenia, stawiając się na pożądany klimat.

Niech linie kowra, jego ornamentu, geometrycznego wzoru lub struktury odzwierciedlają ogólne linie wnętrza pokoju, odpowiadają im: kluczowe jest utrzymanie obrazu.

Wschodni styl, etnika i boho pozwalają uzupełnić efektywny kowr poduszkami i podушkami, kładąc kowry różnych rozmiarów jeden na drugim. I nie zapomnij o niskich szerokich oknach, tam miejsce dla kowrów wór, przędzy lub wełny.

Monochromatyczny w całym skandzie: tu pasuje i oszczędzony „kowr babci” cytujący wschodnie motywy, i neutralne graficzne elementy w autentycznej północnej technice.

Minimalizm i high-tech wymagają, by kowr nieco wyrwał się z kontekstu, kontrastował z otoczeniem zgodnie z zasadą: minimalistyczna meblowana i ograniczona ogólna paleta – wybuchowy kolor i wyraźna faktura.

Awangarda i kontempory, na odwrót, potrzebują organicznej integracji, równowagi wszystkich elementów wnętrza, w tym kowrów.

Loft, indystryalny i rustic styl z ich obfitym dostępem do kamienia, drewna i metalu wcale nie nakładają przytulnych odcieni, na odwrót – tu kowr główny bohater, jasny kolorowy punkt, który ma zrównoważyć brutalność.

Bogato ozdobione kowry doskonale wpasują się w eklektę i dodadzą jej energii – tak samo jak w kantrie, prowansie i art-deco.

W szczególności wymaga to uwagi, może klasyczny styl. Wtedy przy wyborze i użyciu kowrów lepiej polegać na radach ekspertów.

Sposób montażu można nie maskować, a ujawnić: drewniane deski, kowana kronsztajt, dekoracyjne luwery, masywne łańcuchy.

Jak prawidłowo układaj kowr

Orgulny się naprawdę cenionego egzemplarza, właściciele układają cały interier wokół niego. Ale można nie być snobem i po prostu wybrać kowr dla komfortu, a kowrowi – odpowiednie miejsce.

Przy powierzchni pokoju przekraczającej 20 m² na podłodze dopuszczalne są dwa kowry, różnych: tak podkreślają przeznaczenie różnych stref. W średnich pomieszczeniach (od 15 do 20 m²) kowr dobierany jest tak, by nie przykrywał dużej mebli, przyciskając kanapę lub szafę. I rozmieszcza się nieobowiązująco w centrum: raczej w strefie komfortu, gdzie mieszkańcy preferują spędzenie większej części czasu. W małych pokojach, gdzie pokryć kowrem więcej niż sześć metrów kwadratowych jest trudno, lepiej wyglądają małe kowry o niestandardowych proporcjach dwa do trzech, a bardziej wydłużone.

Optymalny rozmiar podłogowego kowra – taki, który pozwala ustawić meble, tworząc uczucie przestrzeni. Jeśli kowr pełni funkcję znaczącego akcentu, powinien łączyć przedmioty: np. krzesła i stół dziennikowy rozmieszczone są całkowicie na kowrze, a kanapa – przynajmniej w trzech czwarta. Jeśli to sztrych, podkreślający kompozycję, kowr mniejszego rozmiaru kładzie się przed kanapą lub krzesłem, łóżkiem lub lustrem, aby cały rysunek był czytelny.

Wyróżnia kowrem strefę obiadową? Nogi krzeseł, wyciągniętych z pod stołu, nie mogą podnosić krawędzi kowra. Wybierając kowr i rozmieszczenie mebli na nim, dodaj zapas z każdego krawędzi.