Le Corbusier: 30 najlepszych zdjęć

Wprowadzeniu nowoczesnej zabudowy miejskiej jesteśmy w dużej mierze winni architektowi Charles-Édouard Jeanneret-Gris. W latach 20. XX wieku wprowadził on swobodne rozmieszczenie, wynalazł budowanie domów na żelbetowe słupy – podpórki, aby wykorzystać miejsce pod budynkiem na parking samochodowy, a tradycyjnej pochyłej dachowi z atticem zaproponował bardziej aktualną alternatywę – płaski dach-terasę z ogrodem lub miejscem do odpoczynku.

Dziś architekt jest uważany za pioniera modernizmu i konstrukcjonizmu, jednak wtedy jego pomysły wydawały się zbyt odważne. Aby podzielić się nimi ze światem, w 1919 roku Charles-Édouard razem z kolegą rozpoczął wydawanie czasopisma L’Esprit Nouveau, a swoje artykuły podpisywał pseudonimem – Le Corbusier.

W wieku 13 lat przyszły architekt wybrał się do nauki na zegarmistrza – zawodu ojca – ale zainteresowanie architekturą i rysunkiem okazało się silniejsze. „Chciałbym do miejsc, gdzie ludzie żyją w naturalny sposób”, – pisał Le Corbusier matce. Na zdjęciu architekt razem z kuzynem odpoczywa u zatoki Arcachon na południowo-zachodnim wybrzeżu Francji. Rok 1928. Le Corbusier ogląda budowę kompleksu klasztoru La Tourette w Lyonie – swój ostatni projekt. Architekt zaprojektował klasztor ascetyczny, z grubej szarej betonu. Rok 1959. „Architektura to moja żona, a malarstwo – miłość”, – twierdził Le Corbusier. Z „ziemską” żoną Ivonne Galli architekt poznał się w Paryżu w 1922 roku. Na zdjęciu małżonkowie na balkonie swojego mieszkania przy 24 rue Nungesser et Coli w Paryżu. Architekt u ulubionego „domu pustelnika”, czyli Le Cabanon, domku o powierzchni 15 metrów kwadratowych zaprojektowanego przez niego w Rocbroyne-Cap-Martin, na łonie Francji. Pierwszy projekt architektoniczny – dom dla członka rady szkoły sztuk pięknych, w której uczał się architekt – Le Corbusier zrealizował w wieku 17 lat w spółpracy ze swoim nauczycielem. W roku 1925 architekt opracował odważny „Plan Voisin”. Zaproponował on zdemolowanie centrum Paryża, zostawienie tylko rozpoznawalnych budynków takich jak Wieża Eiffela i zbudowanie nowego miasta według swojej wizji. W życiu architekta był okres, kiedy całkowicie skupił się na malarstwie. Na zdjęciu Le Corbusier z Pablo Picassso, który dzielił jego smak artystyczny. Główne idee projektów Le Corbusiera – zaplanować miasto komfortowo, stworzyć w nim strefy zielone i nowoczesny system dróg dla samochodów. Le Corbusier z żoną Ivonne Galli. Budynki z wykresów architekta zbudowano w Szwajcarii, Francji, Niemczech, Stanach Zjednoczonych, Argentynie, Japonii, Indii, Brazylii i nawet w Rosji. To budynek Centrosouza przy ulicy Mięsneckiej w Moskwie. Architekt w obiektywie znanej fotografki Willi Rizzo, który w czasie fotografował Marilyn Monroe i Winstona Churchilla. Na zdjęciu Le Corbusier w swoim mieszkaniu-studiu przy 24 rue Nungesser et Coli w Paryżu. Rok 1953. „Być nowoczesnym to nie moda, to stan – uważa Le Corbusier. – Każdy z nas powinien przyjmować warunki, w których żyje, a przystosowanie się do nich to jego obowiązek, a nie wybór”. Surowy ciemny kostium, galareta i okulary z rogowej skóry – zewnętrzny wygląd Le Corbusiera stał się tak znany, jak jego architektoniczna ręka. Le Corbusier i jego „La ville radieuse” („Lśniący miasto”) – ogromny, ale do dziś nerealizowany projekt urbanistyczny, w podstawie którego architekt kładł symetryczne rozmieszczenia, wieżowce, dużo przestrzeni, światła i zielonego miejsca. Niektóre pomysły projektu wykorzystał później w budowie znanej Marseille Unit i zabudowy miasta Chandigarh w Indii. Architekt twierdził, że preferuje rysować niż rozmawiać: „Rysunek szybszy i zostawia mniej miejsca dla kłamstwa”. „Architektura to cyrkulacja”, – mówił Le Corbusier i planował dla swoich budynków dużo okien, przewidział obfity światło i powietrze. W projekcie domu Savoy w Poissy Le Corbusier zastosował wszystkie pięć wydanych przez niego zasad nowoczesnej architektury. Na zdjęciu architekt w swoim biurze w Paryżu. Rok 1946. Le Corbusier zostawił po sobie około 40 książek i setki artykułów, które dzisiaj porównuje się do biblii architektonicznej. „Dom to maszyna do mieszkania”, – uważał Le Corbusier. Skupił się na funkcjonalności i stworzył system proporcji modulor, matematycznie obliczony na podstawie rozmiarów ciała ludzkiego. Urok malarstwa wylał się w wiele obrazów w stylu puryzm, zasady którego Le Corbusier opracował razem z kolegą – malarzem Amédé Ozenfant. Architekt o użyciu betonu: „Otwarty beton pokazuje najmniejsze szczegóły formy, styki między desek, włókna, gałęzie drewna i inne... Ale czy nie widzicie u mężczyzn i kobiet zmarszczek i родимых plam, krzywych nosów, nieskończonych dziwactw... Defekty są ludzkie; to my sami, nasze codzienne życie”. Le Corbusier uważał, że wnętrze domu powinno odpowiadać zewnętrznej wizji budynku. Le Corbusier w studiu przy 35 Rue de Seine w Paryżu w roku 1924. Razem z projektem mebli szefem Charlotte Perriand stworzyli serię minimalistycznych mebli z giętych stalowych rur i skóry. Le Corbusier o samokrytyce: „Nie uważam się za dużą osobowość. Czuję się jak kogoś zaczynający się rano w postaci głupca i cały dzień próbuję go zdjąć”. Le Corbusier – honorowy doktor uniwersytetu w Cambridge. Drewniana statuetka Femme stworzona przez Le Corbusiera w spółpracy ze stolarzem Joséphine Sabiną na motywach tematów obrazów architekta została sprzedana na aukcji Christie w Zurychu za 3,1 miliona franków (3,3 miliona dolarów). Architekt z modelem kościoła św. Piotra w Firmigny. Pracę nad projektem zaczynali i zatrzymywali kilka razy, a skończyli dopiero w 2006 roku. Dziś kościoół jest pamiątką nowoczesnej światowej architektury. „Historia architektury to historia okien ze ścianami”, – uważał architekt. W swoim studio w Paryżu w roku 1920. Le Corbusier: „Wszystko wokół – geometria!” Na zdjęciu architekt maluje emaliowane drzwi do kaplicy Notre-Dame-du-Ô w swojej warsztacie w Paryżu. Rok 1955.