Pawilon Shangen Bloom od SpActrum w Wenčou, Chiny

Projekt: Pawilon Shangen Bloom
Architekci: SpActrum
Lokalizacja: Wioska Shangen, Wenčou, prowincja Chekiang, Chiny
Obszar: 1 291 stóp kwadratowych
Rok: 2020
Zdjęcia: Di Zhu & SpActrum

Pawilon Shangen Bloom od SpActrum

Pawilon Shangen Bloom to silna reakcja na zbyt upiększony i przebudowany teren wioski. Powstał w wyniku wiru, reagującego na otoczenie: potrzeba spotkania się przy moście, chęć wzniesienia się wyżej dla widoków i konstrukcja podtrzymująca wir i ściągająca go do ziemi. Kupola zbiera wodę deszczową przechodzącą przez nachylone ściany doniczek i odprowadza ją do stawu na ziemi. Kupola się zatrzymuje, pozwalając światłu słonecznemu przeniknąć do pokoi pod nią. Rozrywa granice między budynkiem a krajobrazem, łącząc istniejące elementy w jasny środowisko budowlane do odpoczynku i przyjemności.

Wioska Shangen to projekt modernizacji w Wenčou, skierowany na przekształcenie wcześniej tradycyjnie zbudowanej wioski w obiekt turystyczny. SpActrum opuściła projekt zaraz po przedstawieniu planu głównego w 2017–2018 roku. Od tego czasu wioska została znacznie oczyszczona, ale straciła część swojej starej atmosfery. wcześnij czarująca chaosowa natura przekształciła się w pustkę zamiarowej aktywności budowlanej. Zespół SpActrum ponownie włączył się do projektu, stara się odzyskać i odbudować siłę niepewności wcześniej czuwaną na miejscu, i rozpoczął pracę na pustym terenie przy moście wioski.

Terén to puste miejsce obok tradycyjnego domu wiosennego z lat 50-60. Znajduje się w strategicznej pozycji, niedaleko głównego mostu wioski, a rzeka może potencjalnie stać się punktem przyciągania zarówno widoków, jak i centrum duchowym społeczności. Teren idealnie nadaje się do zbierania ludzi w sercu wioski i zapewnia piękny widok na rzekę i wyraźne domy dynastii Qing. Z powodu niewielkich rozmiarów sąsiednich budynków nowa konstrukcja musi harmonować z nimi pod względem wysokości i skali. Kwadratowa kupola skierowana do nieba to zarówno rozwiązanie geometryczne, jak i praktyczne dla utrzymania zakładanej konstrukcji i wprowadzenia „natury” wewnątrz budynku. 

Ogólna geometria została uzyskana z formy komputerowej, która wciela funkcję i moc potrzebną do wykonania zadania. Tworzy bardzo skomplikowaną geometrię, ale została ręcznie uproszczona do trójkątów i czworokątów, aby pasowała do technicznych możliwości budowy w wiosce. Ostatecznie składała się z dwóch spirali; zewnętrzna podnosi się od ziemi, tworząc platformę połączoną z górnym piętrem sąsiednich budynków. Zapewnia ona podwyższony panoramiczny widok na wioskę. Wewnętrzna spirala to kupola, podtrzymująca platformę. Dzieli się na dwie części, pozwalając światłu przenikać do pokoi przez otwory. Ściany doniczki kupoli działają jak flaga, przyciągając ludzi na odległość i pokazując, jak istoty żywe mogą współistnieć z sztucznymi konstrukcjami, tak jak było to w przeszłości w tej wiosce. Wewnętrzna przestrzeń pokryta jest funkcjonalnym pomieszczeniem, jego wewnętrzne ściany wykonane są przy użyciu tradycyjnej techniki z muszli, tworząc bardzo nierówną powierzchnię. Kluczowym punktem projektu jest odrzucenie jakiejkolwiek jednoznacznej tożsamości lub oznaczenia. Łączy cechy krajobrazu, przestrzeń funkcjonalną, punkt zbioru społecznego i sensacyjne wyrażenie, jak natura miesza się ze środowiskiem budowlanym. 

Projekt niszczy istniejące definicje sztucznego środowiska. Reaguje na zachowanie i potrzeby ludzi w konkretnych warunkach miejsca. Budowa, krajobraz, schronienie, pawilon - nazwij jak chcesz. Taka konstrukcja wzbogaca doświadczenie ludzi w wiosce; wyróżnia główny most, zapewnia miejsca do odpoczynku z widokiem, daje schronienie w surowym klimacie i stopniowo staje się alternatywnym punktem orientacyjnym, wypełnionym ludźmi, łączącym się z naturą i środowiskiem budowlanym. 

Projekt zderza się z istniejącymi konceptami sztucznego środowiska. Odpowiada na zachowania i potrzeby ludzi w konkretnych warunkach miejsca. Budowa, krajobraz, schronienie, pawilon - nazwij jak chcesz. Taka konstrukcja wzbogaca doświadczenie ludzi w wiosce; wyróżnia główny most, zapewnia miejsca do odpoczynku z widokiem, daje schronienie w surowym klimacie i stopniowo staje się alternatywnym punktem orientacyjnym, wypełnionym ludźmi, łączącym się z naturą i środowiskiem budowlanym. 

Projekt wykorzystuje łatwo dostępne lokalne materiały i rozwija je w specyficzny język architektoniczny, jak robiły to oryginalne budynki wiosenne przez setki lat. Materiał ogólny zapewnia niskie koszty budowy i eksploatacji; ciężka platforma daje dużą stabilność wewnętrznemu przestrzeni. Rośliny w kupole stale rosną, dodając wymiar czasu do tego sztucznego obiektu. To projekt całkowicie zintegrowany z otoczeniem, zapraszający naturalne elementy i ludzi do świętowania jego niepewności i wieloznaczności.

-Opis projektu i obrazy dostarczone przez SpActrum

Rysunki