Wsięski uют / Lucas Fernandes Arquitetos / Brazylia

Stworzony jako spokojne miejsce odpoczynku dla pary emerytów, Refúgio Rural przemienia skromne wsięskie mieszkanie w Itajobi, w stanie São Paulo, w przestronny dom o przepuszczalnym świetle, który ponownie łączy codzienność z krajobrazem. Wprowadzenie firmy Lucas Fernandes Arquitetos balansuje między zachowaniem a modernizacją, łącząc znane wsięskie typologie – głęboką werandę, dach z cegły, konstrukcję drewnianą – z nowoczesnym komfortem i życiem społecznym.

Środowisko i cel

Projekt stawia na pierwszym miejscu naturalne światło, przewiew i dotykowe materiały, które wspierają dialog między wspomnieniami a współczesnym życiem. Nie tracąc prostoty swoich korzeni, dom staje się schronieniem dla odpoczynku i spotkań – spokojnym, przejrzystym i głęboko czującym rytm wsięskiego terenu.

Zdjęcie © Karolina Moinho

Oporą domu jest szersza weranda, która łączy cieniste życie na zewnątrz z chłodnymi wnętrzami. Ta przestrzeń przejściowa staje się centrum społecznym – zapraszając sąsiadów, rozszerzając obiady i otaczając dalekie widoki przez ogród.

Program i rekonfiguracja

Początkowo mieszkanie zawierało trzy sypialnie, salon, kuchnię, szatnię i zewnętrzny łazienkę. Rekonstrukcja przestawiła funkcje, by wspierać tryb życia pary. Kuchnia, szatnia i pralnia zostały rozszerzone, a nowa weranda z obszarem gastronomicznym rozszerza gotowanie i obiady na świeżym powietrzu.

Zdjęcie © Karolina Moinho

Prywatne pokoje zostały połączone po jednej stronie, połączone centralnym korytarzem i wspólną łazienką. Przeciwległa część zawiera teraz otwarty salon-kuchnia-stolowę, który bezpośrednio łączy się z werandą przez duże otwory. Przejściowe okno łączy wewnętrzną kuchnię z zewnątrzniejszym barbecuem, zapewniając bezprzerwany kontakt w czasie spotkań.

Zdjęcie © Karolina Moinho

Język materiałów

Uspokojona, dotykowa paleta określa rekonstrukcję: drewno, demontażowa cegła, wygładzona betonowa ściana, szkło, łupkowy kamień i gruby tynk. Drewno pojawia się w drzwiach, oknach i sufikach; demontażowa cegła tworzy kominek, podłogę i strukturalne portale; betonowe podłogi zapewniają wizualną ciąłość i niskie koszty utrzymania. Szkło zwiększa przejrzystość i naturalne światło, a niektóre fragmenty grubej tynkowej warstwy zostały zachowane dla oryginalnego tekstury domu.

Zdjęcie © Karolina Moinho

Materiały podkreślają wsięską atmosferę celowo – solidne, szczerze i dostosowane do wsięskiego otoczenia. Kombinacja dotykowych powierzchni i prostych linii wywołuje kontrast z otaczającą terenową krajobrazem, jednocześnie poprawiając komfort.

Zdjęcie © Karolina Moinho

Przestrzenie i codzienne rytuały

• Kuchnia zewnątrz: Łupkowe blony, zawieszone tkaniny, gliniane naczynia i drewniany sufik zachęcają do powolnego gotowania i nieśpiesznej rozmowy.
• Stół: Szklana powierzchnia na drewnianym podłożu, zachowująca widoczność sculpturalnego podstawienia ze wszystkich stron; przędzane krzesła i witrażowa tkanina reinterpretują lokalne rzemiosło.
• Sypialnie: Historyczne łóżka i szafki pozostają centralnymi, z lnianym pościelą i słomianymi sufikami, dodając ciepło i wizualne spokojne.

Zdjęcie © Karolina Moinho

„To dom w stylu wsięskim, łączący się z naturalnym otoczeniem, przestronny i uютny – miejsce odpoczynku i odnowy energii, czucia pozytywnej siły natury.” – Luis Fernandes de Jesus, profesor

Zdjęcie © Karolina Moinho

Komfort klimatyczny i światło

Przestrzeń przewiewu, cieniste granice i oddechowe pokrycia obniżają upał latem, zachowując komfort przez cały rok. Powiększone otwory oświetlają wnętrze i łączą rutyny – poranne kawę pod werandą, długie weekendowe obiady na obszarze gastronomicznym i ciche wieczory w sypialniach otoczonych drewnem i lnianymi tkaninami.

Problemy i rozwiązania

Zachować esencję, dodać komfort: Język fasady, drewniane otwory i gruby tynk zostały zachowane, a planowanie dostosowane do współczesnego użytkowania.

Integrować życie społeczne: Kuchnia, stół i weranda są powiązane przez barbecu-ostrov i przejściowe okno, tworząc płynny centrum społeczne.

Podkreślić pochodzenie: Większość mebli i przedmiotów są rodzinne; projekt zapewnia, nie zastępuje, zachowując emocjonalne połączenie między pokoleniami.