Dom w Halapie, Meksyka od Lopez Gonzalez Studio

Projekt: Dom w Halapie Architekci: Lopez Gonzalez Studio Lokalizacja: Halapa, Meksyk Powierzchnia: 5 683 stóp kwadratowych Rok: 2021 Zdjęcia od: César Béjar Studio, Rodrigo Chapa

Dom w Halapie od Lopez Gonzalez Studio

„Dom w Halapie” firmy Lopez Gonzalez Studio harmonijnie integruje się z naturalnym otoczeniem. Ciemny fasad przypomina kamienną strukturę, a wnętrza tworzą grę światła i cienia. Tarasy i okna ustanawiają symbiotyczną relację z obfitym roślinnością. Drewniane akcenty, od belek po meblę, budzą ciepło i uczucie trwałości. Jasny odcień sosny łączy się z kolorami krajobrazu, a czerwone ramy tworzą jasny kontrast. Filozofia projektowania szanuje czas, pozwalając domowi rozwijać się razem z naturą.

Reprezentujący mieszkanie dla rosnącej rodziny, dom oferuje formę życia zorganizowaną wokół stalejącego dialogu z otaczającym krajobrazem. Ciemny fasad nadaje mu solidną strukturę, jednocześnie przypominając o możliwości domu wykrojonego w formie kamiennej. Niektóre rozwiązania architektoniczne podkreślają to odbieranie, np. podział objętości domu sugerujący formę pęknięcia lub okna pojawiające się przypadkowo, ale w równowagowym rytmie na różnych ścianach. Co więcej, wewnętrzne przejście oferuje grę zmieniającego się światła i cienia: ścieżki otwierają się i zamykają, siękurzają i rozszerzają, wlewając się w otwarte przestrzenie zapewniające świeżość powietrza i prywatność.

Tarasy i okna pozwalają tworzyć stałą dynamikę z obfitym roślinnością otaczającym działką. W ekosystemie domu rośliny stają się głównymi bohaterami, ustanawiając symbiotyczną relację przypominającą relacje między mchem lub amata i kamieniem. Wewnątrz różnych rozmiarów i kształtów okna stają się otworami otaczającymi elementy naturalne, pobudzając widza do zastanowienia się nad zielonym kolorem i oświetlając wszystkie przestrzenie mieszkalne. Jednocześnie te okna rozmywają granicę między wnętrzem a zewnętrznym, stwarzając uczucie rozszerzenia. Z zewnątrz, przekraczając roślinność otaczającą i ukrywającą budynek jak zgubione skarby w podłodze drzewa, okna oferują chwilowe ukradzione spojrzenia na życie – jedynie zarysy tego, co dzieje się tam codziennie. Wieczorem czarny dom znika w ciemności. Pozostają tylko małe szpary światła, odsłaniające serię codziennych obrazów.

Jeśli patrzeć z zewnątrz, wyróżnia się kamienne odcienie ścian i zielona liściwość, wewnątrz dom jest napełniony drewnem, które przyjmuje istotną rolę. Wyraża się w belkach, półkach książkowych, szafach lub meblach, gdzie będzie rozwijać się codzienność domu: krzesło, stół, łóżko, drzwi. Oprócz ciepła miejsca, wykorzystanie drewna ustanawia jeszcze jeden dialog z krajobrazem. Sosna ponownie przypomina, że właśnie ziemia powinna zapewnić klucz do trwały mieszkania, zakorzenionego w terenie. Jej jasny odcień łączy się z czarnym fasadem, zieloną roślinnością i czerwonymi ramami jako najmocniejsze kolory. Ograniczone obecności ostatniego, czerwonego, oferują jasny kontrast, podobny do kwiatu, w próbie znalezienia zbalansowanej palety, zdolnej do rozpuszczenia się w otoczeniu.

Miejsce oferuje ideę mieszkania opartą na specyfice, warunkach i zasobach terenu. Podobnie, tu architektura jest myślona tak, by pozwolić czasowi wykonywać swoją pracę nad zbudowanym terenem: rośliny będą rosnąć, ściany staną się wilgotne i porośnięte mchem, objętość będzie coraz bardziej odpowiadać krajobrazowi. To filozofia budowy, w której praca nie kończy się (zaczyna się) w momencie, gdy dom zaczyna żyć.

–Lopez Gonzalez Studio