Obróbka kuchni panelami plastikowymi: zdjęcia przykładów projektów

To opadająca tynkowana powierzchnia, nierówna powierzchnia i inne nieprzyjemne szczegóły, które sugerują przyszłe poważne wydatki finansowe związane z zakupem materiałów budowlanych i zaproszeniem specjalistów. Ale okazuje się, że istnieje również tanerza opcja – obróbka kuchni panelami plastikowymi. W tym przypadku wszystkie wady ściany „automatycznie” zostaną ukryte, a właściciel lokalu otrzyma pomieszczenie ułożone w jego gustu (można wybrać kolor, teksturę, rysunek). Przy tym materiał jest tani i nie wymaga specjalnych umiejętności budowlanych: wszystkie prace można wykonać samodzielnie.

Zalety i wady paneli ścianowych na kuchni

W roli materiału wyjściowego do produkcji paneli stosowany jest specjalny rodzaj poliwinylu chloru (PVC) o zwiększonej gęstości. Istnieją też inne cechy, które pozwoliły skutecznie wykorzystać plastik do prac dekoracyjnych na kuchni. Jego główne zalety:

• odporność na działanie wilgoci i przenikania mikroorganizmów: w plastiku nie ma por;
  
• ogień bezpieczny: materiał nie wspiera palenia – następuje jego samoogrzewanie;
  
• bezpieczeństwo w kontekście ekologicznym: nowoczesny PVC nie uwalnia szkodliwych substancji;
  
• dobre izolowanie dźwięku;
  
• ogromny wybór odcieni i rozmiarów;
  
• lekkość montażu;
  
• dostępna cena.
  

Należy zaznaczyć również negatywne strony tego materiału. Głównym wadą jest niska odporność na silne działanie mechaniczne: plastik łatwo uszkodzić ostre lub ciężarem przedmioty, więc z montowaną wykończeniem trzeba się zachować ostrożnie.

Rodzaje paneli ścianowych i ich cechy

Na początkowym etapie obróbki ścian w kuchni panelami wymaga się wyboru rodzaju materiału: plastik może mieć nie tylko różne tekstury, ale również formę. W tym miejscu należy wziąć pod uwagę kombinację materiału dekoracyjnego z innymi elementami wnętrza. Warto rozważyć każdy rodzaj w szczegółach.

Wagonka

Jej wygląd przypomina dobrze znaną dekoracyjną drewnianą deskę. Jest to dość odporny materiał, szerokość którego znajduje się w zakresie 10–12,5 cm, a długość nie przekracza 6 m. Montować plastikową wagonkę na ścianę można kilkoma sposobami:

• poziomo: w ten sposób planki układane są wtedy, gdy pomieszczenie jest małe i trzeba je wizualnie rozszerzyć, wydłużyć;
  
• pionowo: ten rodzaj montażu wizualnie „podnosi” sufit;
  
• diagonalnie: oryginalny sposób stosowany przez projektantów;
  
• komponowany: łączy w sobie kilka sposobów układania, opisanych powyżej.
  

Płytki kanałowe

To nieco plastikowe „deski”, które przewyższają wagonkę szerokością. Płytki kanałowe harmonijnie wchodzą w wnętrze i, ze względu na swoje duże rozmiary, szybko montują się. Charakterystyka materiału:

• długość znajduje się w granicach 2,6–3 m;
  
• najlepiej płytki kanałowe pasują do pełnej obróbki pomieszczenia (od podłogi do sufitu);
  
• przy montażu trzeba użyć specjalnych modeli – specjalnych taśm, zakrywających szpylki między plastikowymi „deski”.
  

Płytki plastikowe

Wizualnie przypomina to zwykły kafel. Ale w przeciwieństwie do niego nie wymaga przygotowania rozpuszczalnika do ich zamocowania. W sprzedaży ten materiał pojawia się w formie kwadratów różnych rozmiarów. Główne cechy plastikowych płytek:

• rozmiary: mogą być bardzo różne, ale najbardziej popytowy plastik ma rozmiar 98x98 i 30x30 mm (grubość 8–25 mm);
  
• szeroki asortyment pod względem projektu: producenci oferują materiał z imitacją naturalnego kamienia, różnych gatunków drewna;
  
• często płytki plastikowe używane są do urządzeń kuchennego fartuku;
  
• montaż wymaga równej powierzchni (można użyć obciążenia z drewna lub metalu): połączenie wykonywane jest metodą „paz-grzbiet”.
  

Płyta plastikowa

To duże płyty, często mające rozmiary 1,22x2,44. Taki materiał szybko montuje się, w sklepach jest szeroki wybór odcieni. Płyta plastikowa najczęściej imituje materiały naturalne: kamień lub drewno, ale można spotkać też materiał z nieznanym wyglądem, który nie przypomina niczego. W trakcie montażu styczne szwy dekorują modelami lub przekleja się ich materiałem hermetyzującym.

Jak dobrać rysunek i kolor

W większości przypadków preferowane są obrazki, podnoszące apetyt: mogą to być owoce, warzywa lub po prostu nartury z pysznej jedzonko. Istnieją płytki z reprodukcjami znanych obrazów, ale takie rzeczy kupują głównie miłośnicy malarstwa; choć fartuk z zdjęciem w całej długości wygląda dość elegancko. Nie warto zapominać, że zbyt duże obrazki w małej kuchni będą nieodpowiednie – lepiej ograniczyć się do drobnego ornamentu. Ale niekoniecznie trzeba nanosić na płytki (lub kupować gotowe) właśnie obrazki. Można znaleźć lub zamówić materiał, który przedstawia ceglaną kładkę lub drewnianą ścianę z wykreślonymi teksturami. Pierwszy wariant idealnie pasuje do stylu „loft”, drugi – do „kantry”. Dobry efekt dają obrazy 3D: prawda, że koszt tych płyt będzie wyższy niż zwykłe.

Co do koloru, to warto przestrzegać standardowych zasad: w małym pomieszczeniu ściany muszą być jasne. Preferencje należy przydzielić pastelowym tonom: beżowemu, blado-różowemu. Interesują pewne wyniki projektantów: niebieski odcień pogorsza apetyt (na notatkę tym, którzy chcą schudnąć), zielony i pomarańczowy na odwrót, pobudzają go. Zdjęcia płytek do kuchni z różnorodnymi rozwiązaniami kolorystycznymi można zobaczyć na stronie internetowej.

Projekt: Sylwia Jurkowska
Obróbka kuchennego fartuku płytkami

Chodzi o nieco ochronę ściany przed brudem i wodą, która znajduje się bezpośrednio przy płytce, myjce lub stole do przetwarzania. Główne wymagania do kuchennego fartuku – higiena, odporność na wilgoć i chemię domową. Płytki PVC spełniają te wszystkie wymagania.

Przy wyborze materiału z plastiku do fartuku można iść dwoma drogami. W pierwszym przypadku warto dobrać odcień pasujący do koloru ścian i mebli kuchennych, w drugim – na odwrót, zaznaczyć tę część kuchni, ułożoną w kontrastowych kolorach. Warto wspomnieć również oryginalne sposoby dekoracji fartuku: na przykład może być przejrzysty. W tym przypadku za materiałem montuje się taśmę z diod LED. W efekcie uzyskuje się prześwietlany dekor, który rozmaży kuchenny интерьер. Jeśli jesteś zwolennikiem minimalizmu, to w fartuk można wmontować punktowe oświetlenie z mechanizmem obrotowym: po prostu i funkcjonalnie!

Metody dekoracji

Od tego, w jaki sposób nanosi się rysunek na powierzchnię płytek, zależy jego trwałość i zgodność stylu z resztą wnętrza kuchennego. Istnieje kilka sposobów przeniesienia obrazu.

1. Ofset. W tym przypadku płytki „przejeżdżają” pod walcami, na które wcześniej naniesiono rysunek. Obraz nanieśiony tym sposobem długo nie staje się i wygląda realistycznie.
   
2. Termo-przenoszenie. W tym miejscu obraz przenosi się na materiał z nagrzaną folią. To bardzo tanie rozwiązanie: obrazy uzyskane tym sposobem są krótkotrwałe.
   
3. Laminowanie. Folia pod ciśnieniem klejona jest na plastik. W tym przypadku spełnia funkcję ochronną.
   
4. Barwienie całej struktury materiału. Odpowiednie kolorowe dodatki dodaje się do jeszcze niegotowego plastiku na etapie produkcji. Otrzymuje się materiał, który nie zmienia swojego odcienia przy jakimkolwiek uszkodzeniu, a także nie wygina się.

Niektóre detale montażu

Na początku trzeba ustalić sposób instalacji płytek. Do tego potrzebne jest ocenienie jakości powierzchni ścian na kuchni. Jeśli są one wystarczająco równe, to płytki można zafiksować bezpośrednio na powierzchni. W przypadku, gdy ściana ma wiele niewielkich wad (jamki i grzbiety z różnicą wysokości nie więcej niż 3–4 mm), to konieczne jest wykończenie powierzchni tynkowaniem. Przy większych wadach lepiej zbudować konstrukcję (obwieszczenie). To najpopularniejszy sposób, ponieważ montować płytki na kamiennej ścianie, nawet jeśli są równe, nie jest łatwe – trzeba wcześniej wbijać śruby. Algorytm działań przy montażu na konstrukcji:

• drewniane rejsy lub metalowe profile przykręca się do ściany u sufitu i podłogi tak, aby od góry do dołu otrzymać dokładnie pionowe odstępy (trzeba użyć miarki lub długa poziomicy, najlepszy wariant – narzędzie laserowe);
  
• określić miejsca dla rozetek i wyłączników;
  
• zabezpieczyć planki tak, aby odległość między nimi nie przekraczała 0,5 m (jeśli płytki będą poziome, to profile montuje się pionowo, a na odwrót);
  
• przestrzegać płytek w odpowiedniej długości;
  
• montaż zaczyna się od dalekiego rogu;
  
• montaż wykonywać przy użyciu specjalnych elementów montażowych, zazwyczaj dostarczanych w zestawie z płytkami;
  
• wprowadzać elementy do siebie według zasady „paz-grzbiet”;
  
• po ukończeniu montażu zainstalować dodatkowe elementy: rogi, podłogi i gęsty (jeśli potrzebne – modeli między szwami płytek).
  

Używanie plastikowych płytek do wykończenia kuchni to łatwe, tanie i zarazem rozsądne rozwiązanie. Ten materiał łatwo wchodzi w każdy interior, posiada wszystkie potrzebne cechy, które są wymagane do wykończenia. Dlatego nie jest dziwne, że plastik jest dziś najpopularniejszą opcją rozwiązania dekoracyjnego wnętrza kuchennego.

Rzeczywisty przykład obróbki kuchni panelami plastikowymi

Na okładce projekt designu z wbudowanymi systemami przechowywania.